جنگ جهانی دوم در استان کرمان

سال 1318 ه .ش جنگ جهانى دوم آغاز شد. دولت ايران از همان آغاز جنگ، بى‏طرفى خود را به كليه دولتها و ملتهاى جهان اعلام داشت.

در سوم شهريور 1320 نيروهاى شوروى و انگليسى از شمال و جنوب، كشور ايران را مورد حمله قرار دادند.

روز پنجم شهريور 1320 به ارتش ايران فرمان آتش بس داده شد. دولت ايران متزلزل شد، على منصور استعفا داد و محمد على فروغى كابينه جديدى ترتيب داد.

روز 25 شهريور 1320 رضاشاه به وسيله متفقين از راه اصفهان و كرمان به سيرجان و سپس به بندرعباس برده شد و از آنجا به جزيره موريس تبعيد شد.

ارتش انگليس و شوروى، ايران را اشغال كرده بودند. شيرازه كليه امور داخلى از هم گسيخته بود. فقر عمومى، دخالت بى‏جا و مستقيم متفقين و سلب آزادى عمل از ارتش، كاهش توليدات كشور، بسته شدن راههاى بازرگانى، نارضايى و نگرانى مردم از اوضاع داخلى، دشوارى‏هاى زيادى فراهم كرده بود. انبارهاى دولتى و سيلوها خالى شده بود.

در سال 1322 در كرمان به سال «يك من پنج تومانى» معروف است. در اين سال گندم يك من پنج تومان و قند يك من شصت تومان به فروش رسيد.

در كرمان قحطى شده بود. سربازان يونجه مى‏خوردند، خوردن خون گوسفندان كشته شده رايج بود.

براى اينكه بى‏نظمى در شهر پيش نيايد، بيچارگان مى‏بايست برابر سلاخ خانه صف بكشند.

قحطى در سيرجان اثرات بسيار نامطلوبى را به همراه داشت. فقر، بيمارى، درماندگى و عدم امنيت راهها، از مشكلات مردم بود.

عده‏اى از مردم به خاطر خوردن مواد زيان‏آور جان باختند. هسته خرما را آرد مى‏كردند و با آن آش مى‏پختند و مى‏خوردند.

در كنار اين بلايا، هجوم ملخ نيز مزيد بر علت شده بود. صبح زود مردم ملخها را مى‏گرفتند و آنها را روى تابه برشته مى‏كردند و مى‏خوردند.

اين وضع تا پايان جنگ جهانى و خروج متفقين از ايران ادامه داشت.