ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

پیشینه مذهبی استان اردبیل

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

(تفاوت بین نسخه‌ها)
پرش به: ناوبری, جستجو
جز (۱ نسخه)
سطر ۱: سطر ۱:
  
 +
پيشينه مذهبى
 +
 +
به گفته مورخان ساكنان باستانى اردبيل، از طايفه مادر و بازماندگان بوميان اوليه بوده‏اند و مذهب هورمزد پرستى داشته‏اند.
 +
بعد كه زرتشت قيام كرد و در دشت مغان و دامنه‏هاى سبلان و سپس در اطراف درياچه اروميه به تبليغ احكام دين پرداخت، جمعى از مردم به آيين او گرويدند. ولى چون مغهاى ديگر به مخالفت با وى برخاستند كيش او در آن ناحيه پيشرفت نكرد.
 +
 +
در جنگى كه ميان زردشتيان و بت‏پرستان روى داد، زرتشتيان بر همه روستاها و قصبه‏هاى اطراف اردبيل دست يافتند.
 +
 +
آنان به افتخار اين پيروزى، آتشكده‏اى در اردبيل بنا كردند كه امروزه آثار آن در سه فرسنگى اين شهر در دهكده‏اى به نام آتشگاه باقى است.
 +
 +
سپس زرتشت به اميد گسترش امر تبليغ به مشرق ايران و توران مهاجرت كرد. به گفته مورخين چون در توران نيز كارى از پيش نبرد نزد «ويشتاسب» پادشاه باختر رفت و بعد از آنكه او را به آيين خود درآورد، دين او به سرعت در شرق و غرب رواج يافت.
 +
 +
اين كيش تا قبل از سقوط ايران به دست اعراب دين رسمى ايران بوده و طبعا مردم اردبيل نيز به اين دين پايبند بوده‏اند.
 +
 +
سال 22 ه .ق آذربايجان توسط حذيفة اليمان سردار معروف فتح شد، در اين زمان اردبيل مركز حكومت آذربايجان بوده است.
 +
 +
در دوره خلافت على عليه‏السلام (36ـ40 ه .ق) اشعث به حكومت آذربايجان منصوب شد، در همين زمان بود كه اكثريت اهالى آذربايجان به دين مقدس اسلام مشرف شدند.
 +
 +
پس از آنكه اردبيل به دست سپاه عرب گشوده شد دين اسلام جانشين آيين گذشته گرديد. در بدو ظهور اسلام و حتى در عهد خلفاى راشدين، هيچ كدام از مذاهب مختلفه تسنن و تشيع به مفهوم امروزى وجود نداشت.
 +
 +
بعدها كه انشعاباتى از حيث فروع پديدار گشت و مذاهب اربعه تسنن يكى بعد از ديگرى پيدا شد، مردم اردبيل به آيين شافعى وظايف دينى را به عمل مى‏آوردند و تا زمان شيخ صفى و حتى مدتى بعد از وى نيز اكثرا بدين مذهب بودند و كسانى هم بودند كه به خاندان حضرت على عليه‏السلام ارادت مى‏ورزيدند و هر وقت مقتضيات زمان براى آنها مساعد مى‏گشت به تبليغ تشيع مى‏پرداختند.
  
 
{{منابع}}
 
{{منابع}}
 
[[رده:پیشینه مذهبی]]
 
[[رده:پیشینه مذهبی]]

نسخهٔ ‏۲۱ فروردین ۱۳۹۱، ساعت ۱۹:۲۰

پيشينه مذهبى

به گفته مورخان ساكنان باستانى اردبيل، از طايفه مادر و بازماندگان بوميان اوليه بوده‏اند و مذهب هورمزد پرستى داشته‏اند. بعد كه زرتشت قيام كرد و در دشت مغان و دامنه‏هاى سبلان و سپس در اطراف درياچه اروميه به تبليغ احكام دين پرداخت، جمعى از مردم به آيين او گرويدند. ولى چون مغهاى ديگر به مخالفت با وى برخاستند كيش او در آن ناحيه پيشرفت نكرد.

در جنگى كه ميان زردشتيان و بت‏پرستان روى داد، زرتشتيان بر همه روستاها و قصبه‏هاى اطراف اردبيل دست يافتند.

آنان به افتخار اين پيروزى، آتشكده‏اى در اردبيل بنا كردند كه امروزه آثار آن در سه فرسنگى اين شهر در دهكده‏اى به نام آتشگاه باقى است.

سپس زرتشت به اميد گسترش امر تبليغ به مشرق ايران و توران مهاجرت كرد. به گفته مورخين چون در توران نيز كارى از پيش نبرد نزد «ويشتاسب» پادشاه باختر رفت و بعد از آنكه او را به آيين خود درآورد، دين او به سرعت در شرق و غرب رواج يافت.

اين كيش تا قبل از سقوط ايران به دست اعراب دين رسمى ايران بوده و طبعا مردم اردبيل نيز به اين دين پايبند بوده‏اند.

سال 22 ه .ق آذربايجان توسط حذيفة اليمان سردار معروف فتح شد، در اين زمان اردبيل مركز حكومت آذربايجان بوده است.

در دوره خلافت على عليه‏السلام (36ـ40 ه .ق) اشعث به حكومت آذربايجان منصوب شد، در همين زمان بود كه اكثريت اهالى آذربايجان به دين مقدس اسلام مشرف شدند.

پس از آنكه اردبيل به دست سپاه عرب گشوده شد دين اسلام جانشين آيين گذشته گرديد. در بدو ظهور اسلام و حتى در عهد خلفاى راشدين، هيچ كدام از مذاهب مختلفه تسنن و تشيع به مفهوم امروزى وجود نداشت.

بعدها كه انشعاباتى از حيث فروع پديدار گشت و مذاهب اربعه تسنن يكى بعد از ديگرى پيدا شد، مردم اردبيل به آيين شافعى وظايف دينى را به عمل مى‏آوردند و تا زمان شيخ صفى و حتى مدتى بعد از وى نيز اكثرا بدين مذهب بودند و كسانى هم بودند كه به خاندان حضرت على عليه‏السلام ارادت مى‏ورزيدند و هر وقت مقتضيات زمان براى آنها مساعد مى‏گشت به تبليغ تشيع مى‏پرداختند.


منابع