ناهمواری‌های استان چهارمحال و بختیاری

استان چهارمحال و بختيارى در ناحيه مركزى سلسله جبال زاگرس قراردارد و از شمال غربى به جنوب شرقى امتداد دارد. بلندترين نقطه استان قله زرد كوه در غرب و پست‏ترين نقطه آن ناحيه سپيد دشت و لردگان در شرق مى‏باشد.

مهمترين كوههاى استان عبارتند از: كربوش كوه، خاربش، زرد كوه، كله نو، شهيدان، نيله كوه، كينو، هفت تنان، چرى، دهنگان، زرى كوه، جهان بين، كلات، سر سبز، خشگرود، منگشت، ليله، خاكسترى كوه، كميستان، نهر كوه، سفيدون، رباط كوه، كوه شيخ، هفت جان.

رشته زرد كوه مركب از كوه‏هاى لم لمى، تدرك، گله سگا، كوره، شنگى، گرد، كمربى كس، دالانك، ميلى، هفت كرتان، چرى، قيصرى، چهل خشت، و كهنو كه از دره لاوه و روستاى برد شمشيرى واقع در 128 كيلومترى شمال باخترى شهركرد شروع شده و تا روستاى كاج واقع در مجاورت دره آب كوهرنگ 40 كيلومترى جنوب باخترى شهركرد به طول 123 كيلومتر و عرض 20 كيلومتر كشيده شده است.

اين رشته از قلل متعددى كه ارتفاع غالب آنها بالاتر از 3000 متر است تشكيل يافته و بلندترين قله آن به ارتفاع 4225 متر كلونچى نام دارد.

ساير قلل استان عبارتند از: شاه شهيدان 4150 متر، پنبه گال 4000 متر، ميش چال، زرده، چربى و هفت تنان.

در شرق استان، دشت‏هاى محدودى از قبيل لار، فرادنبه، كيار و خانميزرا و در جنوب غربى و جنوب شرقى دشت‏هاى نسبتا وسيعى از جمله لردگان، فلارد و گندمان قرار گرفته‏اند.