محدثان استان خراسان رضوی
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
مدیر سیستم (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | |||
| + | ابويعقوب ابن راهويه | ||
| + | |||
| + | ابويعقوب، اسحاق بن ابراهيم مروزى محدث و فقيه در سال 161 ه .ق در بلاد خراسان متولد شد. وى در طلب دانش به عراق، يمن، شام و حجاز سفر كرد و در نيشابور ساكن شد او يكى از ناقلان حديث معروف رضوى است. ايشان هنگام ورود حضرت رضا عليهالسلام به نيشابور زمام ناقه آن بزرگوار را گرفت و تقاضاى حديث كرد. | ||
| + | او در سال 238 ه .ق از دنيا رفت و در نيشابور دفن گرديد. از آثارش كتاب المسند و التفسير مىباشد. | ||
| + | |||
| + | ابو عبدالله حافظ بخارى | ||
| + | |||
| + | ابو عبدالله، محمد بن اسماعيل بخارى در سال 194 ه .ق در بخارا از شهرهاى خراسان به دنيا آمد و در طلب حديث به خراسان، عراق، مصر و شام مسافرت كرد مهمترين اثر او، الجامع الصحيح، مشهور به صحيح بخارى داراى 600 هزار حديث مىباشد. | ||
| + | قاضى بخارا براى اينكه بخارى روايت خوارج را زياد در كتب خود وارد كرد او را به زندان افكند. وى در سال 256 ه .ق در سمرقند از دنيا رفت. | ||
| + | |||
| + | ابو داود سجستانى | ||
| + | |||
| + | ابو داود سليمان اشعث، سجستانى، محدث بزرگ اهل سنت و صاحب كتاب السنن يكى از شش صحاح مشهور عامه در سال 202 ه .ق به دنيا آمد، او از بزرگان خراسان، عراق و شام استماع حديث نمود از آثارش البعث، المراسيل والسنن مىباشد. ابو داود در سال 275 ه .ق در بصره دار فانى را وداع گفته است. | ||
| + | |||
| + | ابو عيسى ترمذى | ||
| + | |||
| + | ابو عيسى، محمد بن عيسى، صاحب صحيح معروف به ترمذى يكى از صحاح سته اهل سنت، در سال 209 ه .ق در ترمذ خراسان متولد شد و نزد بخارى تلمذ نمود و به عراق و حجاز مسافرت كرد او در حفظ حديث زبانزد بود. | ||
| + | از آثارش الجامع الكبير (در حديث)، الشمايل النبويه و التاريخ مىباشد. او در سال 279 در زادگاهش درفانى را وداع گفته است. | ||
| + | |||
| + | حاكم نيشابورى | ||
| + | |||
| + | ابو عبدالله، محمد عبدالله نيشابورى، معروف بابن البيع در سال 321 ه .ق در نيشابور متولد شد. او داراى تأليفات بسيارى از جمله مجمع الغرائب و تاريخ نيشابور به عربى و المستدرك و فضائل فاطمه عليهاالسلام مىباشد. | ||
| + | نيشابورى در سال 405 ه .ق در نيشابور دارفانى را وداع گفته است. | ||
| + | (حاكم در اصطلاح محدثان كسى است كه به تمام احاديث محيط باشد و حافظ كسى است كه صد هزار حديث متناً و سنداً از حفظ داشته باشد. وى در سال 405 ه .ق از دنيا رفت). | ||
| + | |||
| + | فضل بن شاذان | ||
| + | |||
| + | ابو محمد فضل فرزند شاذان، و از مشاهير فقهاى شيعه، مقدمات علوم متداول عصر خودش را از پدرش فراگرفت و خود نيز چون پدرش رتبهاى والا يافت. پدرش شاذان از فقهاء و محدثان بزرگ شيعه و از اصحاب امام موسى كاظم عليهالسلام بود. | ||
| + | فضل نيز با امام رضا عليهالسلام، امام محمد تقى عليهالسلام، امام على النقى عليهالسلام، و امام عسگرى عليهالسلاممعاصر بود و بارها ايشان را ديدار و از آنها روايت كرده است. | ||
| + | او در روزگار عبدالله بن طاهر به جرم شيعهگرى از نيشابور به بيهق تبعيد شد و پس از عصيان خوارج بيهق از اين شهر گريخت و در نيشابور در سال 260 ه .ق درگذشت. | ||
| + | |||
| + | آرامگاه وى در فاصله هفت كيلومترى جنوب شرقى نيشابور قرار دارد. | ||
| + | وى داراى تأليف متعدى است كه تنها 48 اثر از آنها شمارش شده برخى از اين آثار عبارتند از: الايضاح من آراء سائر الفرق (در علم كلام)، تعليمات نادر، الاستطاعه، الاعراض و الجواهر، الحجة فى ابطأ القائم، مسائل البلد. | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
[[رده:محدثان]] | [[رده:محدثان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ فروردین ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۰۳
ابويعقوب ابن راهويه
ابويعقوب، اسحاق بن ابراهيم مروزى محدث و فقيه در سال 161 ه .ق در بلاد خراسان متولد شد. وى در طلب دانش به عراق، يمن، شام و حجاز سفر كرد و در نيشابور ساكن شد او يكى از ناقلان حديث معروف رضوى است. ايشان هنگام ورود حضرت رضا عليهالسلام به نيشابور زمام ناقه آن بزرگوار را گرفت و تقاضاى حديث كرد. او در سال 238 ه .ق از دنيا رفت و در نيشابور دفن گرديد. از آثارش كتاب المسند و التفسير مىباشد.
ابو عبدالله حافظ بخارى
ابو عبدالله، محمد بن اسماعيل بخارى در سال 194 ه .ق در بخارا از شهرهاى خراسان به دنيا آمد و در طلب حديث به خراسان، عراق، مصر و شام مسافرت كرد مهمترين اثر او، الجامع الصحيح، مشهور به صحيح بخارى داراى 600 هزار حديث مىباشد. قاضى بخارا براى اينكه بخارى روايت خوارج را زياد در كتب خود وارد كرد او را به زندان افكند. وى در سال 256 ه .ق در سمرقند از دنيا رفت.
ابو داود سجستانى
ابو داود سليمان اشعث، سجستانى، محدث بزرگ اهل سنت و صاحب كتاب السنن يكى از شش صحاح مشهور عامه در سال 202 ه .ق به دنيا آمد، او از بزرگان خراسان، عراق و شام استماع حديث نمود از آثارش البعث، المراسيل والسنن مىباشد. ابو داود در سال 275 ه .ق در بصره دار فانى را وداع گفته است.
ابو عيسى ترمذى
ابو عيسى، محمد بن عيسى، صاحب صحيح معروف به ترمذى يكى از صحاح سته اهل سنت، در سال 209 ه .ق در ترمذ خراسان متولد شد و نزد بخارى تلمذ نمود و به عراق و حجاز مسافرت كرد او در حفظ حديث زبانزد بود. از آثارش الجامع الكبير (در حديث)، الشمايل النبويه و التاريخ مىباشد. او در سال 279 در زادگاهش درفانى را وداع گفته است.
حاكم نيشابورى
ابو عبدالله، محمد عبدالله نيشابورى، معروف بابن البيع در سال 321 ه .ق در نيشابور متولد شد. او داراى تأليفات بسيارى از جمله مجمع الغرائب و تاريخ نيشابور به عربى و المستدرك و فضائل فاطمه عليهاالسلام مىباشد. نيشابورى در سال 405 ه .ق در نيشابور دارفانى را وداع گفته است. (حاكم در اصطلاح محدثان كسى است كه به تمام احاديث محيط باشد و حافظ كسى است كه صد هزار حديث متناً و سنداً از حفظ داشته باشد. وى در سال 405 ه .ق از دنيا رفت).
فضل بن شاذان
ابو محمد فضل فرزند شاذان، و از مشاهير فقهاى شيعه، مقدمات علوم متداول عصر خودش را از پدرش فراگرفت و خود نيز چون پدرش رتبهاى والا يافت. پدرش شاذان از فقهاء و محدثان بزرگ شيعه و از اصحاب امام موسى كاظم عليهالسلام بود. فضل نيز با امام رضا عليهالسلام، امام محمد تقى عليهالسلام، امام على النقى عليهالسلام، و امام عسگرى عليهالسلاممعاصر بود و بارها ايشان را ديدار و از آنها روايت كرده است. او در روزگار عبدالله بن طاهر به جرم شيعهگرى از نيشابور به بيهق تبعيد شد و پس از عصيان خوارج بيهق از اين شهر گريخت و در نيشابور در سال 260 ه .ق درگذشت.
آرامگاه وى در فاصله هفت كيلومترى جنوب شرقى نيشابور قرار دارد. وى داراى تأليف متعدى است كه تنها 48 اثر از آنها شمارش شده برخى از اين آثار عبارتند از: الايضاح من آراء سائر الفرق (در علم كلام)، تعليمات نادر، الاستطاعه، الاعراض و الجواهر، الحجة فى ابطأ القائم، مسائل البلد.
