ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

محدثان استان اصفهان

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

ویرایش در تاریخ ‏۲۲ فروردین ۱۳۹۱، ساعت ۱۹:۵۱ توسط 192.168.110.133 (بحث)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری, جستجو

ابراهيم بن اسماعيل طباطبائی

ابراهيم بن اسماعيل، از نوادگان امام حسن مجتبى و سر سلسله خاندان بزرگ و علمى طباطبايى، ساكن و مدفون در اصفهان مى‏باشد.

شيخ طوسى او را از اصحاب امام صادق عليه‏السلام و از نوادگان امام مجتبى عليه‏السلامدانسته است.

مرحوم اردبيلى در جامع الرواة در ذيل نام او به حديثى از امام صادق عليه‏السلام اشاره نموده است كه على بن حسان، از ابراهيم بن طباطبا، از ابن جبل، از امام صادق عليه‏السلامنقل كرده است.

سليمان بن داود منقرى اصفهانى

ابو ايوب سليمان بن داود مِنْقَرى، از محدثان و مولفان شيعه است. وى از اصحاب امام صادق عليه‏السلام است و روايات متعددى را نقل نموده و كشى او را توثيق نموده است.

نجاشى او را از اهل بصره دانسته ولى ابن غضائرى وى را اصفهانى دانسته است. علامه مجلسى در كتاب بحارالانوار، احاديث متعددى را از وى نقل كرده است.

بيش از 100 حديث از وى در كتب حديث شيعه نقل شده است و آيت الله خويى در معجم الرجال، وى را توثيق نموده است.

محمد بن سليمان اصفهانى

محمد بن سليمان از اصحاب امام صادق عليه‏السلام و از راويان آن حضرت مى‏باشد. برخى از علما رجال مانند نجاشى، كشى و علامه حلى وى را توثيق كرده‏اند و او را داراى تاليف دانسته‏اند. روايات منقوله از وى بيشتر جنبه تاريخى دارد.

مجلسى در بحارالانوار درباره فضايل اميرالمؤمنين عليه‏السلام او را در ضمن سلسله سند رواياتى ذكر نموده است. همچنين شيخ مفيد در مجالس و شيخ طوسى در امالى نيز از وى نقل حديث كرده‏اند.

ابوالحسن اصفهانى

وى از محدثين قرن دوم و از اصحاب امام صادق عليه‏السلام مى‏باشد. آيت الله خويى در معجم الرجال نيز وى را از اصحاب امام صادق دانسته است و كلينى نيز در كتاب كافى رواياتى را از وى نقل كرده است.

محمد بن مَنْدَه

محمد بن منده فرزند مهربزد اصفهانى از اصحاب امام جواد عليه‏السلام مى‏باشد. حافظ ابو نعيم اصفهانى او را از محدثين اصفهان به شمار آورده است. ابن شهرآشوب در كتاب «المناقب» او را از مصنفين دانسته و از كتاب وى عباراتى را در علم امام جواد عليه‏السلام نقل نموده است.

ابو شيبه اصفهانى

ابو شيبه اصفهانى از اصحاب امام جواد عليه‏السلام مى‏باشد. در پاسخ نامه‏اى كه وى از امام جواد عليه‏السلام درباره ازدواج دخترانش سؤال كرده بود، امام عليه‏السلام چنين مرقوم داشت:

«انّك لا تجد احدا مثلك فلا تنتظر فى ذلك» تو كسى مانند خودت را (در اعتقادات و پايبندى به مكتب امامت) نمى‏يابى، پس تا اين حد دقت نكن. پاسخ امام جواد عليه‏السلام شخصيت ابو شيبه اصفهانى و منزلت وى را نزد امام آشكار مى‏سازد.

على بن محمد بن شيره اصفهانى

وى از فقها و محدثين و از اصحاب امام هادى عليه‏السلام بوده است.

نجاشى وى را فقيهى فاضل و محدثى كثير الحديث دانسته است. درباره توثيق و تضعيف وى نظريات مختلفى ابراز شده است. وى داراى كتابهايى مانند:

1ـ التأديب (كتابى در صلوة) و

2ـ كتاب الجامع (در فقه) است.

ابن قتيبه اصفهانى

ابن قتيبه اصفهانى از محدثان قرن سوم هجرى بوده است. وى از مشايخ محدث مشهور، خالد برقى، مولف «المحاسن» مى‏باشد.

آقا بزرگ تهرانى در «طبقات اعلام الشيعه» به نقل از نجاشى و شيخ طوسى مى‏نويسد:

«او داراى كتابى در حديث مى‏باشد و برقى از او روايت كرده است».

ابراهيم بن محمد ثقفى اصفهانى

ابو اسحاق ابراهيم بن محمد از محدثين قرن سوم هجرى است. وى نخست در كوفه مى‏زيست و از شيعيان زيدى به شمار مى‏رفت ولى بعدا به مذهب جعفرى گرائيد و به اصفهان مهاجرت كرد و در آنجا به نشر حديث و دفاع از حريم اهل‏البيت پرداخت.

از او كتابهاى متعددى همانند:

1ـ السقيفه،

2ـ الامامة،

3ـ الوصية و الدلائل به ثبت رسيده است.

برخى از علما رجال وى را توثيق نموده‏اند.

احمد بن يعقوب اصفهانى

احمد بن يعقوب از علماء و محدثين قرن چهارم هجرى بوده است. آقا بزرگ طهرانى نيز او را از راويان شيعه در اين قرن دانسته است.

آيت الله خويى در معجم الرجال نقل حديث شيخ طوسى را از او، گواه بر وثاقتش نزد شيخ دانسته است.

منصور بن عبدالله اصفهانى

آقا بزرگ تهرانى در كتاب «طبقات اعلام الشيعه»، منصور بن عبدالله را از راويان قرن چهارم هجرى شمرده است.

اين محدث در سلسله سند برخى از روايات در كتب بحارالانوار، علل شرايع صدوق و عيون اخبار الرضا آمده است.

على بن عبدالله بن اسد اصفهانى

على بن عبدالله از راويان و محدثان شيعه و از شاگردان ابراهيم بن محمد ثقفى است. در برخى از كتب حديثى شيعه مانند بحار الانوار، أمالى شيخ طوسى، مستدرك الوسايل و كتاب مجالس مفيد، على بن عبدالله در سلسله حديث قرار گرفته است. روايات منقوله از على بن عبدالله جنبه تاريخى آن بيشتر از جنبه فقهى آن است.



منابع