فقیهان و مفسران استان چهارمحال و بختیاری
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
ملا لطف على زانيانى چهار محالى
ملا لطف على، در سال 1222 ه .ق به دنيا آمد. وى در اصفهان در نزد سيد حجت الاسلام شفتى به تحصيل پرداخت و مدت 18 سال از عالمان بزرگ اصفهان بهره برد. وى در آغاز شكوفايى در چهلمين سال ولادت خود در سال 1262 ه .ق دار فانى را وداع گفت و در جوار بقعه استاد خود، سيد شفتى مدفون گرديد.
سيد باقر، شمسالدين
سيد باقر، فرزند سيد ابراهيم، از نوادگان عارف مشهور مير شمسالدين تاج العارفين است. وى در جوانى براى كسب دانش به اصفهان عزيمت نمود و از محضر حاج كلباسى بهره برد. وى به موجب تقوا و پرهيزگارى توانست داماد استاد خويش گردد. سيد پس از طى تحصيلاتى چند به زادگاه خود بازگشت و در مسجد جامع شهركرد به امامت جماعت پرداخت و به امور شرعى مردم رسيدگى مىكرد. وى در سال 1290 ه .ق دارفانى راوداع گفته است.
حجت الاسلام شهيد آقا جلال الدين بت شكن
شهيد آقا جلال الدين از شاگردان آخوند خراسانى و از مشروطه خواهان و مبارزين بر عليه دستگاه استبداد، پس از ساليان متمادى تحصيل در نجف اشرف در سال 1294 ه .ق به شهركرد مراجعت نمود و با شهامت و شجاعت به ارشاد و مخالفت با اعمال نادرست زور گويان و خوانين پرداخت. مبارزات طولانى آقا جلال باخوانين موجب شد كه توطئه قتل او را طراحى كنند.
سرانجام خوانين در دوره رضاخانى با پخش شايعهاى مبنى بر اين كه آقا جلال اسامى جوانان را به اداره نظام وظيفه داده و مىخواهد جوانان را به سربازى بفرستد عدهاى ساده لوح را تحريك كرده تا جلوى خانه وى تجمع كنند.
در اين ميان چند تن از افراد درب خانه او را شكسته و وى را كشان كشان به مسجد خان (مسجد جامع فعلى شهركرد) بردند و به طور غريبانه در همان روز، شانزدهم رجب سال 1306 ه .ش به شهادت رساندند.
شهيد آقا جلال الدين در كنار قبر جد خويش ملا محمد ابراهيم دهكردى در جوار امامزاده حليمه و حكيمه خاتون مدفون گرديده است.
سيد ابوالقاسم دهكردى
سيد ابوالقاسم دهكردى از عالمان و فقيهان وارسته در سال 1272 ه .ق در دهكرد (شهركرد فعلى) چشم به جهان گشود. وى در دوران نوجوانى به تحصيلات دينى رو آورد. در مدرسه صدر اصفهان به تحصيل علوم دينى پرداخت.
وى پس از اتمام سطح در نزد حاج اسماعيل درب كوشكى به فراگيرى اسفار پرداخت. او سپس به عتبات عاليات رفت و در محضر ميرزاى بزرگ، ميرزاى شيرازى به تحصيل پرداخت و به مقام اجتهاد نايل آمد.
وى سپس به اصفهان بازگشت به همراه حاج آقا نورالله به مبارزه با استبداد پرداخت و در ماجراى قيام قم و مهاجرت آقا نجفى به همراه ديگر علما به قم مهاجرت نمود.
آقا سيد ابوالقاسم از جمله كسانى است كه اعلاميه مشهور استفاده از كالاهاى ايرانى را در مقابل سلطه اقتصادى خارجى را در سال 1324 ه .ق كه از سوى علماى اصفهان صادر شده امضا نموده است.
آيت الله دهكردى در سال 1353 ه .ق در اصفهان دار فانى را وداع گفت و پس از تشييع جنازهاى باشكوه در زينبيه اصفهان مدفون گرديد.
از آيت الله دهكردى 24 اثر فقهى، تفسيرى، اخلاقى وعرفانى برجاى مانده است كه برخى از آنها عبارتند از: كتاب الطهارة(شرح بر شرايع)، شرح اصول كافى، تنقيح الاصول (تقريرات درس اصول ميرزا حبيب الله رشتى)، شرح من لا يحضره الفقيه.
حاج سيد احمد نوربخش دهكردى
سيد احمد نور بخش معروف به «رحمت على شاه» از عرفاى سلسله قاجاريه در سال 1285 ه .ق به دنيا آمد و به تربيت و ارشاد مريوان پرداخت. وى در جنبش مشروطيت در خاتمه دادن به نزاع سران بختيارى و فتح اصفهان نقش به سزايى ايفا كرده است. سيد در سال 1339 ه .ق وفات يافته است در كوچه باغ حرم به خاك سپرده شده است.
ملا محمد ابراهيم دهكردى
ملامحمد ابراهيم دهكردى در سال 1286 ه .ق در شهركرد به دنيا آمد. تحصيلات خود را در زادگاهش و در اصفهان گذرانيد و سپس به نجف اشرف مهاجرت نمود و در نزد آخوند خراسانى (صاحب كفايه) و سيد محمد كاظم يزدى (صاحب عروة الوثقى) به آموختن فقه و اصول پرداخت.
وى علاوه بر تبحر در فقه و اصول، شاعرى چيره دست وبود و در اشعار خود به نجمى تخلص مىجست.
از اشعار او است:
مىدهد شرح غم هجران قلم درد دل را مىكند درمان قلم فاش مىسازد قلم اسرار ما مشكل ما را كند آسان قلم
ميزرا عباس شيداى
ميرزا عباس شيداى دهكردى در سال 1299 ه .ق درشهركرد ديده به جهان گشود، وى پس از تحصيلات مقدماتى در نزد عالمان شهركرد، به اصفهان عزيمت نمود و در اندك مدتى در شمار مديران حوزه اصفهان قرار گرفت.
او در خط نسخ و نستعليق مهارتى به سزا داشت و به علاوه بر سرودن انواع شعر تسلط داشت. وى در سال 1333 ه .ق در اصفهان انجمن ادبى تاسيس كرد و در طول چهارده سال محفل ادبى را رونق بخشيد و مجله دانشكده را بنيان نهاد.
ميرزا در سال 1369 ه .ق دارفانى را وداع و در تكيه سيد العراقين مدفون گرديد.
از اشعار اوست:
گر در به رخم بندى كز كوى تو برخيزم كوبم سرُ بر اين در، چون حلقه در آويزم آب مژه بر دامن، خاك قدمت بر سر دور از تو به روز شب مىريزم و مىبيزم
سيد محمد باقر امامى
سيد محمد باقر امامى از دانشوران و شاعران، شهركرد، در سال 1300 ه .ق در آن سامان به دنيا آمد. پس از طى تحصيلات مقدماتى در زادگاه خود به اصفهان عزيمت نمود.
وى پس از طى مراحل به علمى به زادگاه خود مراجعت نمود. و به حل فصل امور شرعى و دعاوى مردم پرداخت. وى در ادبيات عرب مهارتى به سزا داشت و در سرودن شعر به «امامى» تخلص مىجست.
از آثار او مىتوان ديوان شعر و مثنوى «شرح حديث حقيقت» را گام برد كه سؤال و جواب كميل از حضرت على عليهالسلام را مبتنى بر اينكه حقيقت چيست؟ به شيوهاى جالب توجه به نظم درآورده است.
در ابياتى از او درباره امام مهدى عليهالسلام چنين آمده است:
اى مجلسيان مژده كه اين ماه برات است يك بوسه مرا از لب آن ماه برات است در عالم اگر آب حيات از ظلمات است زلفت ظلمات است و لبت آب حيات است
شيخ حسين على زاهدى
شيخ حسين على زاهدى (فرخشهرى) از عالمان خدا ترس و زاهد، كه عمر خويش را در راه نشر احكام و آيين اهل بيت سپرى كرد. دانشورى كه علم و عمل را با هم توأمان ساخت و مردم بسيارى از مواعظ او بهرهمند شدند. نماز جماعت وى چنان بود كه گاه صفهاى نمازگزاران به بيرون مسجد نيز انتقال مىيافت. مرحوم زاهدى زندگى خود را با كشاورزى تامين نموده و زهد و خدا ترسى او وى را سخت در دلها جا داده بود. او سخت مراقب نفس خويش بود و به مستحبّات توجهى تام داشت و از طلوع فجر تا طلوع آفتاب با قرآن همنشين بود.
