ضرب المثلها در استان خراسان رضوی
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
آدَم بَييس جاىِ جيرجير بِكِنَه كه بلبل نِبَشه.
ـ آدم بايد در جايى اظهار فضل بكند كه داناتر از او نباشد.
آدَمِ دروغگو كم ذهن مُفتَه.
ـ آدم دروغگو كم حافظه مىشود.
از بارون گرِختِم زير آبچك نِشَستِم.
ـ از بارون گريختيم زير آبچك نشستيم.
ـ همانند: از چاله درآمديم به چاه افتاديم.
بِرِى خَطِرِ يَگ گل صدخار بَييس اُو بُخُورَه.
ـ براى خاطر يك گل صدخار بايد آب بخورد.
به جايى مُرُم كه روىِ وا ببينُم نِه درِ وا.
ـ به جايى مىروم كه روى گشاده ببينم نه در گشاده.
به دَس مَيَت نِگا، نِه بِه هَمسَيَهَت.
ـ به دست مايهات نگاه كن نه به همسايهات.
به لَف لَف سَگ دِريا نِجِس نِمِرَه.
ـ به لفلف سگ دريا نجس نمىشود.
ـ نظير: به دعاى گربه سياه باران نمىبارد.
حَبّه نِدَرَ كه به دبّه بِزِنَه.
ـ حبه ندارد كه به دبه بزند.
ـ همانند: آه ندارد كه با ناله سودا كند.
خررَه سربارى مِكُوشَه بِچَه رَه بارِكِلاّ.
ـ خر را سربارى مىكشد بچه را بارك الله.
ـ همانند: خرش كن بارش كن.
خَنَم به پوشتم كليدش تو موشتم.
ـ خانهام به پشتم كليدش تو مشتم.
ـ نظير: خودم آقاى خودم و نوكر خودم.
دستش به آلو نِمِرِسَه مِگَ آلو تُروشَه.
ـ دستش به آلو نمىرسد مىگويد آلو ترش است.
ـ نظير: گربه دستش به گوشت نمىرسه مىگويد بو مىدهد.
كَل از خدا چى مَخَه دو زلف رَعنا.
ـ كچل از خدا چه مىخواهد دو زلف رعنا.
ـ همانند: كور از خدا چه مىخواهد دو چشم بينا.
كوزه گربا كدو او مُخُورَه.
ـ كوزهگر با كدو آب مىخورد.
ـ نظير: كوزهگر با كوزه شكسته آب مىخورد.
كوه به كوه نِمِرِسَه آدَم به آدَم خَه رِسى.
ـ كوه به كوه نمىرسد، آدم به آدم خواهد رسيد.
ـ همانند: آخر گذر پوست به دباغ خانه مىافتد.
ماستِه كه تروشَه از تِغارِش معلوم مِرَه.
ـ ماستى كه ترش است از تغارش پيداست.
ـ نظير: سالى كه نكوست از بهارش پيداست.
نِمَد هر چه تو اُو بِمَنَه بيشتر آوُ ورمِدِرَه.
ـ نمد هر چه بيشتر در آب بماند بيشتر آب برمىدارد.
ـ نظير: زالو هر چه بيشتر خون بمكد گندهتر مىشود.
هندِوَنِى خُب نِصيبِ كُفتار مِرَه.
ـ هندوانه خوب نصيب كفتار مىشود.
ـ همانند: انگور خوب نصيب شغال مىشود.
