رده:آثار و بناهای تاریخی و گردشگری استان گلستان

جاذبه‏هاى طبيعى و تاريخى

مهمترين اماكن ديدنى و تاريخى استان عبارتند از:

1پارك جنگلى النگ درهگرگان، جاده ناهار خوران، جنگل سروش

2پارك جنگلى ناهار خورانگرگان

3موزه گرگانگرگان، خيابان شهدا

4كاخ موزه گرگانگرگان، پارك شهر

5آبشار زيارتگرگان، واقع در روستاى زيارت

6هزار پيچگرگان، ابتداى ورودى شهر

7امام‏زاده اسحق يا امام‏زاده نورگرگان، محله سرچشمه

8امام‏زاده نه تنگرگان، خ شهيد رجايى، روبروى بازار روز

9امام‏زاده عبداللهگرگان، ميدان شهداء

10امام‏زاده بى‏بى سه‏شنبهگرگان، خ هفت دستگاه

11مسجد جامعگرگان، بازار نعلبندان

12مسجد گلشنگرگان، خ شهيد رجائى

13تورنگ تپهگرگان، 17 كيلومترى شمال شرقى گرگان

14ديوار دفاعى گرگاناز خواجه نفس تا كوههاى پيش كمر، حد فاصل شهرستان بندر تركمن تا شهرستان مينودشت

15كاروانسراى قزلقگرگان، جاده چهار باغ

16مدرسه عماديهگرگان، محله دربنو

17مجموعه كاخ آقا محمد خانگرگان، ضلع شمالى پارك شهر

18تپه قلعه خندقگرگان

19آبشار دوآبكردكوى، جنگل دوآب

20امام‏زاده چهار كوهكردكوى، ولاغوز

21امام‏زاده النگكردكوى ـ النگ، روستاى النگ

22تپه سفيد آبادخطيرآباد، شمال كردكوى

23جاده شاه عباسىجنوب شهر كردكوى

24شهر قديمى تميشهكردكوى، روستاى سركلاته

25ميل رادكانكردكوى، روستاى رادكان

26دژ آق قلاآق قلا

27پل آق قلاآق قلا

28بندر توريستى و مسافربرىبندر گز

29آبشار كبود والعلى آباد، 5 كيلومترى شهر على آباد

30جنگل زرين گلعلى آباد كتول، جاده زرين گل

31جنگل محمد آباد كتولعلى آباد كتول، جاده محمد آباد كتول

32امام‏زاده ساور كلاتهروستاى ساور كلاته

33امام‏زاده معصوم آبادروستاى معصوم آباد

34غار كيارام (وسط دل دل)مينودشت، بخش گاليكش، روستاى فرنگ

35دشت حلقهجاده آزادشهر ـ مينودشت

36گبرى قلعه2 كيلومترى شمال غربى دشت حلقه

37پارك و جنگل باقر آباد15 كيلومترى جاده مينودشت ـ امام عبدالله

38پارك جنگلى چهل چاى يا آق چشمهكيلومتر 10 جاده مينودشت ـ قلعه نافه

39مرتع مارام كوهواقعدر قلعه قانه

40بقعه خالد بن سنانمينودشت

41قلعه بوقوتوگاليكش، دوزين، روستاى نرسه

42پارك ملى گلستانگاليكش، جاده تهران ـ مشهد

43آبشار لوهگاليكش

44جنگل ورودى دهستان نيلكوه (دهنه)گاليكش

45زيارتگاه پيربخش (سيد على اكبر)گاليكش، واقع در فارسيان

46زيارتگاه سيد حسين نبىگاليكش، واقع در كيارام

47بى‏بى حليمهگاليكش، در نيقاق

48امام‏زاده عبداللهگاليكش، در عرب بوران

49چشمه زاوكلاله

50چشمه آق سوكلاله، 6 كيلومترى شهر كلاله

51زيارتگاه خالد نبىگنبد، جنوب شرقى روستاى سوملى

52حوزه علميه اهل سنت كريم ايشانمراوه تپه، كريم ايشان

53آرامگاه مختومقلى فراغىمراوه تپه، روستاى آق تقه

54ياريم تپهگنبد كاووس، 7 كيلومترى شهر

55گنبد قابوسگنبد كاووس، داخل شهر

56شهر باستانى جرجانگنبد كاووس

57سد باستانى گركزگنبد كاووس، روستاى چاى قوشان كوچك

58بقعه دانشمندگنبد كاووس، روستاى دانشمند

59پارك جنگلى و آبشار شير آبادخان ببين

60پارك جنگلى آهنگران1 كيلومترى شرق خان ببين

61پارك جنگلى دلنددلند

62سد خاكى حاج حسين مقدمدلند

63منطقه النگجنوب راميان

64چشمه نيلبرگجنوب شرق راميان

65منطقه پشمكىراميان، شمال كوه قلعه ميران

66دره ملاراميان، جاده راميان به باقر آباد

67چشمه سيد كلاتهجنوب راميان

68كوه قلعه ميرانراميان

69روستاى سفيد چشمهراميان، جنوب غربى روستا

70روستاى سنگستانراميان

از لحاظ امكانات گردشگرى در استان گلستان در سال 1376 تعداد 11 واحد هتل با ظرفيت 473 تخت وجود داشته است. تعداد چهار هتل يك ستاره و 7 هتل دو ستاره در اين استان وجود داشته است. تمامى هتل‏هاى استان در 3 شهر استان توزيع شده‏اند. در شهر گرگان 8 هتل، در مينودشت يك هتل، در گنبد كاووس يك هتل و در آزادشهر نيز يك هتل وجود داشته است.

اين هتل‏ها عبارتند از:

1ـ مجتمع جهانگردى ناهارخوران، گرگان، ناهارخوران

2ـ هتل طهماسبى، گرگان، خيابان جمهورى

3ـ هتل سرفراز، گرگان، بلوار جرجان

4ـ هتل تسليمى، گرگان، خيابان امام خمينى

5ـ هتل معروف، گرگان، خيابان جمهورى، مقابل جاده كمربندى

6ـ هتل شهردارى، گرگان، ناهار خوران

7ـ هتل پارك، آزاد شهر، خيابان شهيد بهشتى، جنب پارك

8ـ هتل استقلال، مينودشت، در مسير جاده اصلى به مشهد، جنب پليس راه

لازم به ذكر است كه شهرستانهاى على آباد، تركمن، كردكوى و بندر گز تا سال 1376 فاقد هتل بوده‏اند.

همچنين در اين سال تعداد 13 مهمان‏پذير در استان وجود داشته است كه عبارتند از:

رديفنام ميهمان پذيرشهردرجه

1ميهمان‏پذير توريستگرگاندرجه 2

2ميهمان‏پذير بنفشهگرگاندرجه 3

3ميهمان‏پذير خيامگرگاندرجه 2

4ميهمان‏پذير ياسگرگاندرجه 3

5ميهمان‏پذير رازىگرگاندرجه 3

6ميهمان‏پذير رسالتعلى‏آباددرجه 3

7ميهمان‏پذير بهارعلى‏آباددرجه 3

8ميهمان‏پذير خندانعلى‏آباددرجه 3

9ميهمان‏پذير زرندىعلى‏آبادىدرجه 1

10ميهمان‏پذير مازندرانآزادشهردرجه 3

رديفنام ميهمان پذيرشهردرجه

11ميهمان‏پذير چهار فصلآزادشهردرجه 3

12ميهمان‏پذير رضاآزادشهردرجه 1

13ميهمان‏پذير فردوسىگنبددرجه 2

مأخذ: آمار نامه استان گلستان 1376.

آثار و بناهاى تاريخى

استان گلستان به علت دارا بودن شرايط مساعد اقليمى و زيست محيطى، از دوران پيش از تاريخ، دوران تاريخى، دوران اسلامى به عنوان يكى از استقرارگاه‏هاى بشرى مورد توجه بوده و نتايج حاصل از كاوش‏هاى علمى باستان‏شناسى در مكان‏هاى باستانى حاكى از اين مطلب است.

برخى از مكان‏هاى تاريخى استان عبارتند از:

غار كيارام

غاركيارام كه در محل به آن «غار وسط دل دل» مى‏گويند، و در ادبيات باستان‏شناسى بنام «كيارام» معروف است در روستاى فرنگ بخش گاليكش شهرستان مينودشت قرار دارد كه از نظر سابقه قديمى‏ترين غار مسكونى شناخته شده در استان گلستان است. در سال 1342 ه .ش (چالزمك بورنى) از دانشگاه كمبريج انگلستان مكان باستانى فوق را شناسايى و اقدام به گمانه زنى كرد. بر اساس آثار بدست آمده از حفارى قدمت اين مكان به دوره پارينه سنگى ميانه (حدودا 100 هزار سال قبل از ميلاد) مى‏رسد و اين غار محل سكونت گروههاى شكارچى و جمع آورندگان غذا بوده است.

ياريم تپه

ياريم تپه به فاصله تقريبى 9 كيلومترى جنوب شهرستان گنبد كاووس واقع شده، تپه‏اى است مدور با قطرى تقريبى 180 متر كه حدود 20 متر ازسطح زمينهاى اطراف بالاتر است. تپه در كنار بستر رودخانه قره سو قرار دارد كه بر اثر طغيان رودخانه قسمتى از شمال تپه را آب برده است.

در سال‏هاى 62ـ1960 ميلادى ياريم تپه توسط پروفسور «ديويد استروناخ» حفارى شد كه 33 لايه استقرارى در آن مشخص شد كه تحتانى‏ترين لايه استقرارى در بردارنده بقاياى دوره نوسنگى (دوره يك) است و قدمت آن حداقل به هزاره پنجم قبل ازميلاد مى‏رسد. فوقانى‏ترين لايه استقرارى در ياريم تپه با سفالهاى مشخصه دوره پارت همراه بودند كه مشابه سفالهاى تورنگ تپه است. اين اثر به شماره 728 در آثار ملى، به ثبت رسيده است.

تورنگ تپه

تورنگ تپه در حدود 17كيلومترى شمال شرقى شهر گرگان واقع شده است. اين مجموعه از چندين تپه يا برجستگى نزديك به هم تشكيل شده است. كاوش‏هاى باستان‏شناسى در سال 1340 ه .ش نشان دهنده سكونت در پنج هزار سال پيش از ميلاد در منطقه بوده است. علاوه بر آثار دوران پيش از تاريخ، آثارى از دوران عصر برنز (مفرغ)، عصر آهن، دوره هخامنشى، دوره اشكانيان و ساسانيان و اسلامى از محل به دست آمده است. آنچه كه در تپه تورنگ تپه ازهمه چشم گيرتر است وجود قلعه‏اى از دوره ساسانيان (قرن سوم تا پنجم ميلادى) است به دوره اشكانيان مى‏رسد. اين تپه به شماره 66 جزء آثار ملى ايران به ثبت رسيده است.

گبرى قلعه

گبرى قلعه در 15 كيلومترى شرق شهر جرجان واقع بوده و شكل تقريبا مربع دارد. هر يك از اضلاع آن در حدود 650 متر مى‏باشد. سفالهاى جمع آورى شده از سطح تپه و اطراف نشان مى‏دهد كه شهرك در دوره‏هاى قبل از اسلام محل سكونت بوده است. اين اثر به شماره 1018 فهرست آثار ملى به ثبت رسيده است.

جاده شاه عباسى

در دوره صفويه به دستور شاه عباس جاده‏اى سنگفرش از مازندران به گيلان و اصفهان ساخته شد كه در اثر گذشت زمان بخش اعظم اين جاده از بين رفته است، در استان گلستان در جنوب شهرستان كردكوى بقاياى جاده شاه عباسى مشهود است. جاده با سنگ، گچ، آهك، آجر بازسازى شد و در بين راه چندين پل احداث كردند و سطح جاده را نسبت به اراضى حاشيه بالا آوردند و دو طرف آن را نهر كندند تا آب بر جاده نيفتد گذر جاده 3 متر بوده است.

پل آق قلا

پل معروف آق قلا در شهرى به همين نام بر روى گرگان رود احداث شده است اين پل 76 متر طول دارد و عرض معبر آن 30/4 متر است. پل چهار چشمه دارد و عرض دهانه در قسمت جنوبى پل 11 متر عرض دهانه شمالى آن 6/9 متر است. ارتفاع پل تا سطح آب در حالت عادى 11 متر است. در قسمت تحتانى موج شكنهاى نيم دايره با تزئينات آجرى ساخته شده است. پايه‏هاى اين پل كه از دوره سلجوقى باقى مانده و در زمان صفويه بر روى پايه‏هاى به جاى مانده، پل جديد احداث شده است. اين اثر به شماره 919 در فهرست ثبت آثار ملى ايران ثبت شده است.

كاروانسراى قزلق

كاروانسراى قزلق در شرق جاده ارتباطى گرگان ـ شاهكوه در منطقه‏اى در حد فاصل گچيان و سفالين قرار دارد. بنا با نقشه كوهستانى از مصالح سنگ، آجر، گچ ساخته شده و داراى دالان و اتاقهاى متعدد است كه ورودى آن از سمت شرق است. طاق‏هاى بنا به صورت جناقى و هلالى است و با توجه به نقشه بنا و مصالح به احتمال زياد در زمره بناهاى صفوى قرار مى‏گيرد.

برج رادكان

برج رادكان در نزديكى روستاى رادكان و در 22 كيلومترى جنوب كردكوى و 54 كيلومترى جنوب غربى گرگان بر فرازتپه با صفايى كه از موقعيت خاص طبيعى و سوق الجيشى برخوردار است. برج مذكور به ارتفاع 37 متر و با گنبد رُك دو پوشه به دستور اسپهبد ابو جعفر از شاهزادگان طبرستان و از فرمانروايان آخر سلسله باوندى در زمان زياريان ساخته شده است. بر بالاى بدنه مذكور كتيبه‏اى به دو زبان پهلوى و كوفى ديده مى‏شود كه استفاده از خط پهلوى راحتى چهار قرن بعد از ورود مسلمانان به اين مكان نشان مى‏دهد و متن كتيبه، شامل نام بانى و تاريخ ساخت بنا است. برج رادكان مركب از دو بخش، بدنه مدور و گنبد مخروطى آجرى كه به صورت رك بلند و كشيده است. چنين به نظر مى‏رسد كه تقليد از معمارى گنبد قابوس است. در حاشيه شمالى آن برج ديگرى به فاصله 20 مترى وجود دارد كه زمان شروع ساخت بنا 407 ه .ق و پايان آن 411 ه .ق است كه معمار آن احمد بن عمر است.

اين اثر به شماره 145 جزء آثار ملى ايران به ثبت رسيده است.

گنبد قابوس

يكى از بى نظيرترين يادمان‏هاى برجسته معمارى ايران در دوره اسلامى گنبد قابوس بن وشمگير است كه در شمال شهر گنبد كاوس و در 3 كيلومترى باز مانده شهر قديم جرجان، مركز حكومت آل زيار قرار دارد كه از نظر هنر معمارى و تاريخى يادگار بس ارزنده از دوران آبادى و شوكت سرزمين جرجان و دودمان آل زيار است. اثر مذكور به سال 397 هجرى به عنوان يادمان شمس المعالى بر روى تپه‏اى به بلندى 15 متر ساخته شده است، ارتفاع برج 55 متر كه به احتساب بلندى تپه در مجموع 70 متر از سطح زمين ارتفاع دارد. اين بنا به صورت برج بلندى با نقشه ستاره‏اى شكل و گنبد مخروطى به ارتفاع 18 متر است كه بدنه آن 10 ترك مى‏باشد. محيط اصلى گنبد 30 متر و 144 ميليمتر است.

در بدنه شرقى روزنه‏اى تعبيه شده كه ارتفاع آن 90/1 متر است و همان روزنه‏اى است كه مى‏گويند: پيكر بى جان قابوس به جهت وداع در تابوتى بلورين آويزان شده بود.

اين بنا به شماره 86 در فهرست بناهاى تاريخى ايران ثبت شده است.

ديوار گرگان

يكى از بارزترين آثار معمارى دشت گرگان وجود آثار ديوارى از آجر و خشت است كه به مسافت 155 كيلومتر عرض دشت گرگان را از ارتفاعات پيش كمر در شرق تا خواجه نفس در كنار درياى خزر در غرب جدا مى‏كند. نامهاى متعددى بر اين محل اطلاق شده است از جمله سد انوشيروان، سد اسكندر، سد فيروز، قزل آلان (مارسرخ) يا قزل آلانگ. اين ديوار بر اساس شواهد به دست آمده حاصل از كاوش باستان‏شناسى دهه 1350، در زمان اشكانيان و به دستور مهرداد دوم براى جلوگيرى از هجوم اقوام مهاجم هپتال يا هياطله شمال احداث و در دوران ساسانى نيز تعمير و مرمت شده و عرض آن تقريبا 10 متر است. قلعه‏هاى ساخته شده در مسير به فواصل 10 تا 50 كيلومتر قرار گرفته است. اين اثر به شماره 2345 در فهرست آثار ملى به ثبت رسيده است.

شهر جرجان (گنبد كاووس)

خرابه‏هاى شهر جرجان كه در سه كيلومترى جنوب غربى شهر فعلى گنبد كاووس قرار گرفته است. اين شهر از شهرهاى معتبر در دوره‏هاى سامانيان، آل زيار و سلجوقيان بوده كه متأسفانه بر اثر حملات مغول در 620 ه .ق از بين رفت. اين شهر در دوران اوج شكوفايى مهد علم و ادب و صنايع (سفالگرى، شيشه‏گرى، فلز كارى و...) محسوب مى‏شد. شهر جرجان بر روى ويرانه‏هاى شهرى از دوران پارتى و ساسانى با وسعتى در حدود 1200 هكتار به شكل چند ضلعى با دروازه‏هاى متعدد ساخته شده كه از لحاظ معمارى و شهرسازى بسيار پيشرفته بوده است (شماره ثبت اين بنا 726 و در آثار ملى ايران مى‏باشد).

شهر قديمى تميشه

بقاياى شهر قديمى تميشه و ديوار آن در غرب روستاى سركلاته خرابشهر (شهرستان كردكوى) به صورت تپه‏هاى پست ومرتفع جلب توجه مى‏كند، به استناد گزارش علمى باستان‏شناسى محققينى چون قلعه سيلونيا، مايسون، گزافهروارى، ديويد بيوار، اين شهر پايتخت يك سلسله محلى متعلق به اوايل اسلام تا دوره سلجوقى بوده است. بخشى از عناصر حفاظتى شهر متعلق به دوره ساسانى است كه در زمان سلطنت خسرو انوشيروان ساخته شده بود. ديوار عظيم شهر تميشه كه از دامنه كوه واقع در جنوب روستاى سركلاته خرابشهر شروع شده و تا درياى خزر ادامه مى‏يافت، ديوارى آجرى كه بقاياى آن در بعضى جاها به عرض 2 تا 5/2 متر است. امروزه بخش اعظم اين ديوار در اثر مرور زمان تخريب شده است.

مسجد جامع گرگان

مسجد جامع گرگان فعلى (استرآباد قديم) در بازار سنتى و قديمى نعلبندان در زمينى به مساحت 1600 متر مربع واقع شده است. بناى اصلى مسجد جامع متعلق به دوره سلجوقى است، آثار دوره سلجوقى در حال حاضر فقط مناره آن (مناره آجرى) باقى مانده است كه داراى كتيبه‏اى به خط كوفى مى‏باشد (طرز آجربندى و ساختمان مناره و كتيبه كوفى آن كه داراى مشخصات بناهاى دوره سلجوقى است). در قاب بالاى منبر كتيبه‏اى به خط ثلث حكاكى شده است. در اين كتيبه نام «ابوالقاسم بابر بهادرخان» كه از امراء تيمورى است، خوانده مى‏شود. اين مسجد چندين بار مرمت شده است، از جمله در زمان شاه عباس اول (996، 1039 ه .ق) و دوم صفوى است. اين اثر به شماره 81 در آثار ملى ايران به ثبت رسيده است.

مدرسه عماديه

مدرسه عماديه در محله قديمى درب نو (دربنو) گرگان واقع شده است. زمان احداث مدرسه بر اساس شواهد موجود در زمان صفويان بوده و در دوره‏هاى بعد نيز مرمت و بازسازى شده است. بنايى با نقشه چهار ايوانى و حياط مركزى كه پيرامون آن حجره‏هاى طلاب قرار گرفته است. دو ايوان شرقى و غر بى با پوشش مسطح ساخته شده‏اند و دو ايوان شمالى و جنوبى با پوشش طاق گهواره‏اى احداث شده‏اند. در مجاورت ايوان‏ها پلكان‏هايى براى صعود به طبقه دوم و بام ساختمان تعبيه شده است. مهمترين ايوان، ايوان غربى، يعنى همان ورودى مدرسه كه داراى درب چوبى و بزرگى است، كه بر بالاى طبقه دو گلدسته چوبى احداث شد كه مكان اذان گفتن و جايگاه مؤذن است.

مدرسه كريم ايشان

مدرسه كريم ايشان در روستاى كريم ايشان بخش مراوه تپه شهرستان مينودشت واقع شده است. ساختمان مسجد و مدرسه متعلق به دوره قاجار است و شامل يك حياط چهار گوش با بيست و سه حجره است. دو گلدسته كوچك، نماى سر در را آراسته است علاوه بر اين دو گلدسته، چهار گلدسته بزرگ در چهار گوشه ساختمان افراشته كه بر زيبايى مدرسه بسى افزوده است. ديوار داخلى يكى از دو اطاق بالاى سر در را باگچبرى به اشكال انواع ميوه و ظروف واسلحه‏ها تزئين شده‏اند.

مجموعه كاخ آقا محمد خانى

مجموعه كاخ آقا محمد خانى در نزديكى دروازه بسطام سابق حدود فلكه كاخ و پارك شهر فعلى و پشت ساختمان شهردارى گرگان قرار دارد كه فعلاً در اختيار سپاه پاسداران است. در سال 1007 ه .ق شاه عباس اول به جلال الدين منجم يزدى دستور داد تا رشته ساختمانهاى متعددى به نام بناهاى دولتخانه ساخته شود. آقا محمد خان در سال 1206 ه .ق كاخهاى جنوب شهر استرآباد را تعميرات كلى كرد. اين كاخها بعد از تعميرات كاخ آقا محمد خانى لقب گرفت.

هم اكنون از اين مجموعه بنا چيزى باقى نمانده به غير از ساختمانى كه به كلى تعمير و تغيير شكل داده و در زمان رضا شاه اداره املاك بود و فعلاً مقر سپاه پاسداران است.

خانه خراسانى

خانه خراسانى در كوچه‏اى به همين نام، مجاور امام‏زاده نور قرار گرفته است. طبق كتيبه موجود، بنا در سال 1295 ه .ق در زمان ناصرالدين شاه ساخته شده است. اين خانه داراى دو بخش شمالى و جنوبى است. بخش جنوبى كه از لحاظ معمارى مهمترين بخش مجموعه به حساب مى‏آيد در دو طبقه ساخته شده است. در اين بنا بيشترين اتاقها در جانب شمال و طبقه دوم قرار گرفته است. بخش شمالى بنا شامل يك رديف ساختمان دو طبقه فاقد ارزش معمارى است. تزئينات خانه خراسانى شامل ارسى‏ها و پنجره‏هاى مشبك با شيشه‏هاى رنگين و خطوط نقاشى شامل سوره حمد بر سطح زيرين سر شيرهاى بيرونى بنا است. اين اثر به شماره 2273 جزء آثار ملى ايران به ثبت رسيده است.

امامزاده نور

ساختمان آجرى امامزاده اسحاق معروف به امامزاده نور كه به شكل كثير الاضلاع ساخته شده، در محله سرچشمه گرگان قرار دارد، تزيينات آن شامل تزئينات آجرى، محراب گچبرى و دو لنگه در قديمى و صندوق چوبى نفيس است كه بر روى مرقد واقع شده و تاريخ سال 867 ه .ق در روى آن حك شده است. بر روى چهار بدنه بنا آياتى از كلام‏اللّه‏ مجيد به خط كوفى ممتاز باقى مانده، ظرافت گچبرى و دقتى كه در ترسيم خطوط آن به كار رفته حاكى از هنرمندى خطاط و نقاش بناست. اين ابنيه از بناهاى قرن نهم هجرى قمرى به شمار مى‏رود. ساخت بناى اين امامزاده به شماره 346 در فهرست آثار ملى ايران به ثبت رسيده است.

امام‏زاده روشن آباد (امام‏زادگان فضل الله و عبدالله)

بناى امام‏زاده روشن آباد در حدود 15 كيلومترى بين راه گرگان به كردكوى در نزديكى روستاهاى سركلاته، شموشك دو رود محله و در وسط باغ مشجر و قبرستان واقع شده است. اين بقعه داراى رواق و حرم چهارگوش و گنبد ساقه‏دار و مدور است. صندوق روى مرقد داراى تاريخ 879 ه .ق است. نام سازنده صندوق استاد حاجى عبدالله مى‏باشد. در دو لنگه نفيس آن نيز به تاريخ 865 ه .ق است در نتيجه تعميرات مكررى كه در اين بقعه به عمل آمده بناى آن به صورت بناهاى تازه درآمده است. بناى اين امام‏زاده به شماره 358 در فهرست آثار ملى به ثبت رسيده است.

آرامگاه مختوم قلى فراغى

آرامگاه مختوم قلى فراغى، شاعر و عارف نامى و يكى از مفاخر فرهنگى كشور در محلى به نام آق تقه يا آق تقاى (دشت سفيد) بين مراوه تپه و كرند، از توابع شهرستان مينودشت و در 155 كيلومترى شمال شرقى شهرستان گنبد كاووس قرار دارد. طرح احداث گنبد و محوطه‏سازى آرامگاه مختومقلى، در زمينى به مساحت 10 هكتار با در نظر گرفتن معيار و الگوهاى معمارى اسلامى و با استفاده از فرهنگ و زندگى سنتى تركمن‏ها با مصالح بتون مسلح طراحى و ساخته شده است. بنا در دل طبيعت دور افتاده‏اى است كه فقط تپه ماهورهاى كم ارتفاعى آن را در حصار خود گرفته و اصولاً جز ايام بهار، عارى از هر گونه سبزى و طراوت طبيعى است.

سبك و طرح نقشه آرامگاه آميزه‏اى از گل وحشى و آلاچيق تركمن است كه در سطح دشت گرگان در فصل بهار جلوه و شكوه خاصى را به بيننده القا مى‏كند.

سقف مركزى آن به شكل گنبد و سرپناه آن برداشتى از آلاچيق تركمن و معمارى باشكوه اسلامى ايران است. در زير اين آرامگاه رفيع قبر مختومقلى فراغى و پدرش دولت محمد آزادى قرار دارد.