دامپروری و دامداری در استان آذربایجان شرقی

شرايط طبيعى و اقليمى خاص استان و وجود مراتع نسبتا غنى و چمنزارهاى سرسبز و خرم، موقعيت مناسبى براى دامپرورى در اين استان فراهم كرده است و به همين جهت يكى از مناطق مستعد دامپرورى ايران به شمار مى‏رود، به طورى كه مى‏توان آذربايجان شرقى را از بهترين مناطق ايران از نظر توليد گوشت، پوست و پشم گوسفند به شمار آورد. فعاليت دامدارى عشاير كوچنده منطقه نيز اهميت و موقعيت اقتصادى دامى استان را دوچندان ساخته است.

علاوه بر آن، دامدارى نيمه صنعتى نيز كه عمدتا در اطراف شهرهاى بزرگ، با استفاده از دام‏هاى اصيل خارجى داير شده، از اهميت خاص در زمينه توليد شير برخوردار است.

بر اساس اطلاعات موجود جمعيت دامى استان در سال 1372 بالغ بر 8374 هزار واحد دامى بوده كه 03/6 درصد جمعيت دامى كشور را تشكيل مى‏دهد و از اين حيث در مرتبه سوم در كشور قرار دارد.

بررسى تركيب جمعيت دامى استان نشان مى‏دهد كه 64/45 درصد جمعيت دامى را گوسفند و بره، 32/8 درصد را بز و بزغاله، 31/24 درصد را گاو و گوساله اصيل، 32/4 درصد را گوساله دو رگه، 8 درصد را گاوميش، 12/0 درصد را شتر و 96/4 درصد را تك‏سمى‏ها تشكيل مى‏دهند.

آنچه در شيوه‏هاى دامدارى استان مشهود است، تكيه عمده آن به روشهاى سنتى است؛ از كل جمعيت دامى استان، حدود 21 درصد توسط دامداران عشايرى، 51/76 درصد توسط روستائيان و تنها 49/2 درصد از طريق دامدارى‏هاى صنعتى پرورش يافته است.

همچنين تعداد گاودارى‏هاى صنعتى فعال اين استان در سال 1375، 369 واحد با ظرفيت 28166 رأس بوده كه از اين تعداد، 327 واحد گاودارى شيرى بوده است.

گذشته از اين، نگاهدارى و پرورش طيور در تمام نقاط اين استان معمول مى‏باشد كه معمولاً به سه روش، صنعتى، نيمه صنعتى و سنتى انجام مى‏شود.

بر اساس آمار سال 1375، تعداد مرغدارى‏هاى اين استان، 233 واحد با 567 سالن بوده است