خوشنویسان استان خراسان رضوی

محمد ابريشمى

محمد ابريشمى از خوشنويسان معروف قرن دهم هجرى و از شاگردان سلطانعلى مشهدى به شمار مى‏رفته است و در شعر نيز دستى داشت و اشعار او سنگ قبر استاد خويش، سلطانعلى مشهدى را آراسته است.

او تا سال 929 ه .ق در قيد حيات بوده است.

سلطانعلى مشهدى

نظام الدين سلطان على مشهدى، معروف به قبلة الكتاب از استادان مسلم خط نستعليق و از شاهير خوشنويسان در سال 841 ه .ق به دنيا آمد.

او در هرات نزد اظهر تبريزى خوشنويس، به تعليم رموز خط پرداخت و در اندك مدتى سر آمد ديگران شد و به كتابت در دربار سلطان حسين بايقرا و وزير دانشمندش امير عليشير نوايى پرداخت. او بعد از بر افتادن دولت آنان به مشهد رفت و در آنجا مقيم شد.

سلطان در سال 926 ه .ق در مشهد دارفانى را وداع و در حرم رضوى مدفون گرديد.

مير على هروى

از سادات حسينى و اهل خراسان قديم بود و چندى نزد سلطانعلى مشهدى، خوشنويس معروف، مشق خط كرد بعد به هرات بازگشت.

در سال 935 ه .ق كه عبيدخان ازبك هرات را گشود وى را در زمره هنرمندان ديگر به بخارا تبعيد كرد. از آثار منظوم وى مثنوى مداد الخطوط است. در تاريخ فوت او اختلاف است و قبر او در فتح‏آباد بخارا در جوار مزار سيف‏الدين باخرزى است.

شفيعا

محمد شفيع از سادات حسينى بود و در خط شكسته داراى چنان شهرتى است كه برخى خط شكسته را به نام وى خط شفيعائى ناميده‏اند. نامبرده در شعر و نقاشى و تذهيب نيز دست داشته است. وى در سال 1081 ه .ق در هرات از دنيا رفت.

سيمى معمائى

وى اهل نيشابور بود و در رنگ‏آميزى كاغذ و سياهى ساختن و افشان و تذهيب معروف و در شعر نيز دست داشته است. او از نزديكان علاءالدوله پسر بايسنقر و در پركارى معروف بود.