باورها در استان فارس
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
ـ بى حرمتى به سيد اولاد پيامبر گناه دارد.
ـ سفره اگر پهن شد نبايد منتظرش گذاشت.
ـ نمك ريختن روى زمين را بد مىدانند.
ـ دست زير چانه زدن و نشستن بد است.
ـ بچهها نبايد به خانهاى بروند كه بوى مرده مىدهد.
ـ چيز داغ را پس زدن خوب نيست.
ـ پشت سر مرده نبايد حرف زد.
ـ آب دادن حيوان قبل از ذبح را لازم مىدانند.
ـ اگر كسى سخت بيمار باشد و روباهى در نيمه شب يا سحرگاه زوزه بكشد، آن بيمار خواهد مرد.
ـ اگر سگها نابهنگام زوزه بكشند، اتفاق بدى خواهد افتاد.
ـ اگر كسى عطسه كند، مسافرى كه قصد سفر دارد در صورت حركت و ادامه سفر به بلايى گرفتار مىشود.
ـ اگر ماه در آسمان هاله يا خرمن بزند كه در ميان آن ستارهاى پيدا شود، نشانهى خشكسالى و قحطى است.
ـ اگر كسى به سفر رود، نبايد در روز سفر، خانه را جارو و نظافت كرد، زيرا سفرى شوم براى مسافر خواهد بود.
ـ اگر در هنگام طبخ نان، چانه خمير از دست پزنده نان بدر رود، مهمان مىآيد.
ـ اگر قد بچه را وجب كنند، بچه مىميرد.
ـ اگر كف پا خاريد، مهمان خواهد آمد.
