آداب ویژه ماه مبارک رمضان در استان گلستان
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
مردم استان چند روز قبل از فرا رسيدن ماه رمضان خود را آماده استقبال از ماه خدا مىكنند. مساجد را مىآرايند و غبار آن را مىزدايند. برخى از مؤمنين بنابر سنت ديرين خود، از چند روز قبل با روزه گرفتن به پيشواز ماه رمضان مىروند. با آغاز اين ماه پر خير و بركت مردم به مساجد روى مىآورند و جان خويش را با كلام خدا و سخن واعظان آرامش مىبخشند.
از مراسم پرشكوه ماه رمضان جلسات قرائت قرآن در مساجد و منازل است. در برخى از شهرهاى استان نيز در شبهاى رمضان مراسم «الله رمضونى» انجام مىشود.
در اين مراسم، جوانان به جمعآورى اعانات براى مستمندان مىپردازند و از محل جمعآورى اين كمكها به مستمندان افطارى مىدهند. (معمولاً غذاى تهيه شده را به منازل مستمندان مىبرند.)
با فرا رسيدن شبهاى احياء، مساجد شور و نشاطى خاص مىيابد و مردم روزهدار با اشتياق فراوان در مساجد حضور مىيابند و مراسم احياء را با خواندن قرآن، دعاى جوشن كبير و قرآن بر سر گرفتن، بهجا مىآورند. اين شبها كه مصادف با شهادت امام اميرالمؤمنين عليهالسلام است، دستههاى عزادار در مساجد به سينهزنى و عزادارى مىپردازند.
از جشنهاى ماه رمضان در اين استان مىتوان به جشن نيمه رمضان (ولادت حضرت امام حسن مجتبى عليهالسلام) و جشن 27 رمضان (كشته شدن ابن ملجم) اشاره نمود. با فرا رسيدن ماه رمضان تركمنها با آداب و رسوم خاص اين منطقه مهياى ميهمانى خدا مىشوند. در اين ايام مساجد گرم و پرنور مىشود. نماز تراويح از مهمترين مناسك عبادى ماه رمضان پس از نمازهاى يوميه است. از ديگر مراسم ماه رمضان كه مختص تركمنهاست برگزارى مراسم «يا رمضان» است كه در شب چهاردهم رمضان و پس از اداى نماز عشاء و تراويح انجام مىپذيرد.
در اين مراسم دستههاى چند نفرى از جوانان با خواندن سرودهايى با مضامين مذهبى از درب مساجد به سوى منازل مردم حركت مىكنند و در هر خانهاى با خواندن سرود از صاحبخانه تقاضاى كمك براى مستمندان را مىنمايند.
تركمنها در شبهاى رمضان قربانى مىكنند و مردان براى ميهمانى حاضر مىشوند و براى زنان غذا به منزلها فرستاده مىشود. به اين مراسم «الله يولى» يعنى در راه خدا مىگويند. مراسم شب قدر نيز در ميان آنها از اهميت خاصى برخوردار است.
در اين شب علاوه بر عبادات معمول، اداى نمازهاى نافله و قرائت قرآن، به صله ارحام به شكل وسيع مىپردازند. آنها براى شب بيست و هفتم ماه رمضان اهميت فراوانى قائلند و آن را «قدر گيجه» مىنامند.
در اين شب ميهمانى مفصلى مىدهند و تا سحرگاهان بيدار مىمانند.
