ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

آب و هوای استان یزد

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

پرش به: ناوبری, جستجو

استان يزد به سبب موقعيت جغرافيايى‏اش در فلات مركزى ايران، داراى آب و هواى اقليمى ـ گرم و خنك بيابانى ـ است، اما شرايط محلى، پاره‏اى دگرگونى‏هاى محدود در آن پديد آورده است. از يك سو ارتفاعات شيركوه (با قله 4075 مترى) تا شعاع وسيعى از منطقه را تحت تاثير عوامل مثبت خود قرار مى‏دهد، به گونه‏اى كه در دره‏ها و كوهپايه‏هاى آن هوا نسبتا ملايم و داراى ويژگى‏هاى ييلاقى است. اما از سوى ديگر در مركز و مشرق استان وجود كويرهاى نمك و دشت‏هاى وسيع لخت و عريان بر ميزان درجه خشكى و شدت شرايط كويرى افزوده است.

استان يزد از نظر آب و هوا به سه منطقه تقسيم مى‏شود:

ـ مناطق كويرى و بيابانى كه در آن قريب 6 ماه از سال گرم، قريب 3 ماه معتدل و سه ماه ديگر از سال سرد محسوب مى‏شود. ـ مناطق كوهپايه‏اى كه با حدود 3 ماه گرم، 4 ماه معتدل و 2 تا 3 ماه سرد و بسيار سرد است.

ـ مناطق مرتفع كه حدود 4 ماه از سال معتدل، 2 ماه سرد و 4 تا 6 ماه از سال بسيار سرد است.

بخش اعظم بارندگى استان در زمستان رخ مى‏دهد و پس از بارندگى‏هاى بهاره و سپس پاييزه، بارندگى‏هاى تابستانه در مناطق پست صفر و در مناطق مرتفع بسيار ناچيز است. نوسانات درجه حرارت در زمستان و تابستان و حتى در شب و روز بسيار زياد است.

در سال 1379 درجه حرارت ماكزيمم و مينيمم بين 5/44 درجه سانتى‏گراد بالاى صفر و 16 درجه سانتى‏گراد زير صفر نوسان دارد.

ميزان بارندگى

استان يزد به طور كلى از نظر بارش‏هاى جوى داراى محدوديت شديد است و همواره كسرى آب در آن وجود دارد. مقدار متوسط بارندگى سالانه در قسمت‏هاى مختلف استان متغير و با ارتفاع افزايش مى‏يابد ولى ميزان تغيير يكسان نمى‏باشد.

بر اساس نقشه‏هاى باران سالانه، بارندگى استان يزد در مناطق كويرى مانند كوير سياه كوه، ريگ زرين و درانجير از 500 ميلى متر در سال كمتر و خط هم باران 100 ميلى متر كوهپايه‏هاى استان را به طور متوسط در ارتفاعات 1300 تا 1500 مترى محصور مى‏سازد.

بارندگى سالانه استان در بلندى‏هاى شير كوه به 350 ميلى متر در سال و در منطقه بوانات و باجگان به 300 ميلى متر و بالاخره در كوه‏هاى انجيره و خرانق به 200 الى 250 ميلى متر بالغ مى‏گردد ولى وسعت مناطقى كه اين ارقام را دريافت مى‏كنند بسيار محدود مى‏باشد.

بخش اعظم بارندگى استان در زمستان رخ مى‏دهد و پس از آن بارندگى‏هاى بهاره و سپس پاييزه، بارندگى‏هاى تابستانه در مناطق پست، صفر و در مناطق مرتفع نيز بسيار ناچيز است.


منابع