آب و هوای استان بوشهر
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
با توجه به استقرار استان بوشهر در منطقه فوق حارهاى، مهمترين پديده و فرايند مشهود اقليمى آن گرماى هواست. اين ناحيه تحت تأثير فشار زياد عرضهاى متوسط قرار دارد و فاقد بارندگى قابل توجه است، ولى فرايند تبخير آن به علت طولانى بودن فصل گرما شدت و حدّت بيشترى دارد.
در فصل زمستان به دليل هجوم و گسترش جبهههاى هواى سرد شمالى و درياى مديترانه به سمت شرق، آب و هواى مناسبى توام با ابر و باران به وجود مىآيد.
به طور كلى آب و هواى بوشهر در نوار ساحلى گرم و مرطوب و در قسمتهاى داخلى گرم و خشك صحرايى است.
در استان بوشهر دو فصل محسوس وجود دارد: زمستان نسبتا خنك شامل ماههاى آذر، دى، بهمن، اسفند و تابستان گرم و خشك و طولانى. پاييز و بهار اين استان بسيار زودگذر است. متوسط دماى سالانه استان 24 درجه سانتىگراد است كه بيشترين مقدار آن در تابستان حدود 50 درجه و كمترين مقدار آن در زمستان حدود 6 درجه ثبت شده است.
دماى هوا در سردترين ماههاى سال به ندرت به صفر درجه مىرسد. گرماى متوسط خنكترين ماههاى اين منطقه يعنى دى ماه 15 درجه گزارش شده است. در استان بوشهر بين دهم ارديبهشت تا دهم مهرماه (حدود 140 روز) درجه حرارت بيش از 40 درجه است. در 63 روز از اين مدت درجه حرارت بين 40 تا 50 درجه است.
ميزان بارندگى در استان بوشهر كم و متغير است. زمان بارندگى معمولاً بين ماههاى آبان و ارديبهشت است. در طول اين مدت بادهاى بارانزا به طور متوسط 3 تا 6 بار سراسر استان به خصوص سواحل آن را تحت تأثير قرار مىدهند.
متوسط بارش ساليانه استان 217 ميلىمتر و از نوع باران با دورههاى ريزش بسيار محدود است. ريزش باران در پاييز و بهار به صورت رگبارهاى شديد، كوتاه مدت و همراه با رعد و برق است، در حالى كه در زمستان به صورت باران ريز و مداوم است. ريزش برف در منطقه بىسابقه است، ولى تگرگ به طور پراكنده مشاهده شده است.
در ماههاى خرداد و تير دماى بيش از حد و رطوبت شديد هوا كه به علت شرايط خاص جوى به حالت اشباع مىرسد، هواى دم كرده و كم تحركى به وجود مىآورد كه در اصطلاح محلى به «شرجى» معروف است و تحمل آن بسيار دشوار است.
ميزان رطوبت نسبى تقريبا در تمام مدت سال يكنواخت است و معدل ساليانه آن 71 درصد است. بادهاى محلى استان بوشهر در حقيقت قسمتى از طوفانهاى خليج فارس است كه در اثر اختلاف فشار بين صحراى عربستان و ارتفاعات جنوبى ايران در فصول مختلف پديد مىآيد.
اين بادها تقريبا در تمام سواحل خليج فارس مىوزند و در نقاط مختلف خليج فارس اسامى متفاوتى دارند. اين اسامى كه بنا به مقتضيات زمانى (فصل وقوع آنها) و تصورات ذهنى دريانوردان و همچنين خطرات ناشى از آنها است عبارتند از: باد لهمير يا لهيمار، باد لچيزب يا گول زن، باد قوس، باد شمال، باد بررد، باد سهيلى، باد غيوب، باد تريه، باد توبيخ، باد پير زن، باد سبعه.
