آب و هوای استان آذربایجان شرقی
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
كوهستانهاى متعدد، عرض جغرافيايى بالا، وجود درياى مازندران، درياى مديترانه، درياى سياه و درياچه اروميه و توده هواى سرد سيبرى، در آب و هواى استان نقش مهمى دارند. گرچه اين استان از نواحى سردسير كشور به شمار مىرود، اما آب و هواى آن را مىتوان به سه قسمت متمايز تقسيم نمود:
1ـ نواحى سرد، شامل ارتفاعات بلند، مانند كوههاى سهند و بزغوش.
2ـ نواحى معتدل، شامل دامنه كوههايى مانند جلگه تبريز، اهر، مراغه و مرند.
3ـ نواحى نسبتا گرم، شامل زمينهاى پست و كم ارتفاع، مانند ميانه و درّه ارس.
با وجود تنوع اقليمى در استان، از نظر ويژگيهاى حرارتى، «سرد بودن» (در اثر ارتفاع، جريانات هوايى سرد و عرض جغرافيايى) ويژگى مشترك تمامى گونههاى اقليمى استان مىباشد. حتى گوشه شمال شرقى منطقه كه به جهت پست بودن داراى اقليم معتدل مىباشد، بطور متوسط در 50 روز از سال شاهد يخبندان مىباشد. با وجود شدت سرما و ثبت برودتهاى كمتر از 30ـ درجه سانتىگراد در ايستگاههاى هواشناسى مرتفع، درجه حرارتهاى بالاى 40 درجه سانتىگراد نيز در گرمترين ساعات روزهاى گرم تابستان، در دادههاى برخى از ايستگاهها چون جلفا و ميانه قابل رويت مىباشد. بر اساس دادههاى اين ايستگاهها نواحى پست دره رود ارس و دره رود و دشت مغان گرمترين و ارتفاعات دامنههاى شرقى سهند و دامنههاى غربى بزقوش سردترين مناطق استان محسوب مىشوند.
ميزان نزولات جوى در استان بطور متوسط از 250 الى 600 ميلىمتر در نوسان است، فصول زمستان و بهار فصول بارندگى منطقه محسوب مىشوند و بيشترين شدت بارندگى در بهار مشاهده مىشود. فصل پاييز از نظر ميزان بارندگى پس از بهار و زمستان در مرتبه سوم قرار دارد.
