ضرب المثلها در استان تهران

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ مهر ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۵۵

ـ از حلوا گفتن دهن شيرين نمى‏شه.

ـ از مجبورى به زن بابا ميگه خاله حورى.

ـ براى كر زدن و براى كور رقصيدن.

ـ براى كسى بمير كه واسه‏ت تب كند.

ـ به شتره گفتن گردنت كج؟ گفت كجام راسه.

ـ به شل گفتن چرا بد مى‏رقصى؟ گفت اتاق كجه.

ـ به مرگ ميگيره به تب راضى بشه.

پول آدمو ميرخصونه.

ـ حرمت امامزاده با متوليه.

ـ ابوالقاسم كمرباريك روز روشن، شبا تاريك.

(كسى كه در بيرون خانه با ديگران خوش رفتار است اما با همسر و فرزندان خود بد اخلاقى مى‏كند).

ـ كندن يك مو از خرس غنيمته.

ـ توى ده راهش نمى‏دند سراغ خونه كدخدارو مى‏گيره.

ـ دُمب خروسُ ببينم يا قسم حضرت عباسُ.

ـ جوهود قدار كش نمى‏خواد.

(نظر به افتادگى و ترسو بودن قوم يهود و اينكه آدم ضعيف زدن نداره).

ـ هر كه سيمرغ خواهد جور هندوستان كشد.

ـ ميهمان منى به آب، آن هم لب جو.

(در جواب كسى كه تعارف سرزبونى‏مى‏كنه.)

ـ رنگ رخساره خبر مى‏دهد از سر درون.

(در جواب كسى كه احوال خود را از ديگران پنهان مى‏كند).

منابع