ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

مدارس دینی استان تهران

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

پرش به: ناوبری, جستجو

حوزه علميه استان تهران با قدمتى بيش از هزار سال از كهن‏ترين حوزه‏هاى علمى جهان اسلام محسوب مى‏شود.

از روزگاران نخست دوره اسلامى بزرگان زيادى مانند شيخ صدوق، قطب‏الدين رازى، سيد مرتضى علم‏الهدى رازى و شيخ عبدالجبار رازى در آن به تدريس پرداخته‏اند.

در اين حوزه روح تحمل پذيرى دينى تا آنجا بود كه حوزه‏هاى مختلف فرق مذهبى همچون: حنفيان، شافعيان، زيديان و شيعيان در كنار هم به فعاليت اشتغال داشته‏اند.

در اين شهر شيعيان داراى مدارس متعددى مانند مدرسه غازى، مدرسه خواجه عبدالجبار مفيد، مدرسه شيخ عبدالجبار رازى و ديگر مدارس بوده‏اند.

اوج فعاليت حوزه‏هاى علميه و رونق، علم، حكمت، فقه، حديث را در اين استان مى‏بايست در زمان حكومت آل‏بويه و سلجوقيان و پايتخت قرار گرفتن رى جستجو كرد. شاهان و وزيران آل‏بويه دانشمندان و عالمان را مورد بزرگداشت و تجليل قرار مى‏دادند.

در اين دوره با توجه به اوج‏گيرى علم و دانش و روى آوردن جويندگان علم از تمامى فرق و مذاهب به رى، كتابخانه‏هاى بزرگى در آن تأسيس گرديد تا آنجا كه شمار كتابهاى كتابخانه صاحب بن عباد را بيش از كتابهاى كتابخانه‏هاى اروپا در آن زمان دانسته‏اند.

اما با حمله غزنويان به رى و كتاب سوزى رى، حوزه‏هاى علميه از رونق باز ايستاد، اما به حيات خود آهسته ادامه داد.

در دوره معاصر با پايتخت قرار گرفتن تهران در دوره قاجاريه به ويژه در دوره پادشاهى فتحعلى شاه، مدارس چندى چون: مدرسه سپهسالار (شهيد مطهرى)، فخرالدوله (مروى) دارالشفاء و ديگر مدارس بنيان گرديد و عالمان و مجتهدان بزرگى چون ملا على كنى، ميرزاى آشتيانى، آيت الله آملى، شيخ فضل‏الله نورى و ميرزا ابوالحسن جلوه به تدريس پرداختند.

اين حوزه در دوره دين ستيزى رژيم پهلوى نيز به حيات خود ادامه داد و عالمان بزرگى چون آيت الله العظمى سيد احمد خوانسارى، آيت الله شاه‏آبادى، آيت الله سيد ابوالحسن رفيعى قزوينى، ميرزا ابوالحسن شعرانى و عالمان ديگرى به تدريس پرداختند.




منابع