ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

صنایع ماشینی در استان کرمانشاه

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

ویرایش در تاریخ ‏۲۲ اسفند ۱۳۹۰، ساعت ۱۹:۰۶ توسط 192.168.110.133 (بحث)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری, جستجو

ب) صنايع سبك

استان كرمانشاه به لحاظ موقعيت خاص مرزى و همچنين برخوردارى از امكانات و زير ساختهاى صنعتى مانند پالايشگاه و فرودگاه و همچنين موقعيت ارتباطى جاده‏اى از ديرباز زمينه لازم را براى صنعتى شدن داشته است. به طورى كه تعداد زيادى از كارخانجات كنونى مانند قند بيستون، قند اسلام آباد، شير پاستوريزه، پشمبافى كشمير، شركت زم‏زم، كابل باختر، سيمان غرب، آرد سلامت و نساجى غرب.

در سالهاى گذشته به ويژه طى سالهاى 1340 تا 1350 احداث و راه‏اندازى گرديده‏اند.

در سال 1376، 368 واحد صنعتى داراى پروانه بهره‏بردارى در استان كرمانشاه وجود داشته است كه اين واحدها زمينه اشتغال بيش از 11 هزار نفر را فراهم نموده است.

جدول (1ـ2) وضعيت واحدهاى داراى پروانه بهره‏بردارى به تفكيك گروه صنعت رديفصنايعتعداددرصداشتغال (نفر)

1صنايع غذايى و دارويى8355/222282 2صنايع نساجى و چرم2043/52394 3صنايع سلولزى286/7572 4صنايع شيميايى5622/15977 5صنايع كانى غير فلزى848/222871 6صنايع فلزى80221454 7صنايع برق و الكترونيك174/4685

مأخذ: اداره كل صنايع استان كرمانشاه.

از نظر تعداد به ترتيب صنايع كانى غير فلزى با 8/22 درصد، صنايع غذايى و دارويى با 55/22 درصد و صنايع فلزى با 22 درصد بيشترين تعداد واحدهاى صنعتى را به خود اختصاص داده‏اند.

از نظر تعداد بيش از 69 درصد واحدها در شهرستان كرمانشاه، 2/9 درصد در هرسين، 9/4 درصد در اسلام آباد غرب، 6/4 درصد در صحنه، 7/2 درصد در سرپل ذهاب، 6/2 درصد در كنگاور، 4/2 درصد در سنقر، 2 درصد در جوانرود، 3/1 درصد در قصر شيرين، 6/0 درصد در گيلانغرب و 3/0 درصد در پاوه قرار داشته‏اند.

ج) صنايع سنگين

تا سال 1360 صنايع سنگين استان كرمانشاه عمدتا شامل چند واحد تراشكارى و تعميراتى، ميل لنگ تراشى، كارگاه ريخته‏گرى سنتى و چند واحد تعاونى نوپا بودند.

در جريان جنگ تحميلى عراق عليه ايران نيز به علت بمبارانهاى مكرر، صنعت استان غيرفعال بود.

بعد از جنگ تحميلى با برنامه‏ريزيهاى به عمل آمده ضمن احياء و گسترش صنايع، نسبت به ارائه موافقت اصولى چندين واحد صنعتى اقدام و زمينه اشتغال در اين منطقه محروم فراهم آمد.

تا اواخر سال 1370 مجموع واحدهاى تحت پوشش اداره كل صنايع سنگين 132 واحد بوده است كه در شهر صنعتى كرمانشاه، مجتمع صنعتى دولت‏آباد، بازار شهرستانى و تعدادى به صورت انفرادى در نقاط مختلف كرمانشاه به شرح زير پراكنده شده‏اند: گروه ماشين سازى و ساخت تجهيزات 44 واحد، گروه ريخته‏گرى، آهنگرى و نورد 23 واحد، گروه خودرو و قواى محركه 5 واحد، گروه تراشكارى خدماتى و ميل‏لنگ تراشى 60 واحد

د) صنعت نفت

ناحيه نفت‏خيز نفت شهر و نفت‏خانه در سال 1306 شمسى كشف شد. اين ناحيه نفت‏خيز در جنوب غربى دامنه جبال زاگرس واقع گرديده است. تاريخچه بهره‏بردارى از اين ناحيه به دو دوره تقسيم مى‏شود:

يكى قبل از ملى شدن صنعت نفت كه استخراج آن به صورت امانى توسط شركت سابق نفت انگليس و ايران صورت مى‏گرفت و ديگرى بعد از ملى شدن صنعت نفت است كه از آن پس عمليات اين منطقه به عهده شركت ملى نفت ايران قرار گرفت.

پالايشگاه:

پالايشگاه كرمانشاه به ظرفيت هجده هزار بشكه در روز در سال 1314 ساخته شد و هدف آن تهيه نفت مورد نياز داخل كشور بود. نفت خام اين پالايشگاه از ميدان بزرگ نفت خيز غرب كشور بدست مى‏آيد.

بر اساس آمارنامه سال 1376، نفت خام دريافتى اين پالايشگاه 3545 مترمكعب و نفت تصفيه شده 3484 مترمكعب در روز مى‏باشد. همچنين تعداد كاركنان اين پالايشگاه 586 نفر شامل 453 كارمند و 133 كارگر بوده است.