ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

آب و هوای استان بوشهر

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

پرش به: ناوبری, جستجو

با توجه به استقرار استان بوشهر در منطقه فوق حاره‏اى، مهم‏ترين پديده و فرايند مشهود اقليمى آن گرماى هواست. اين ناحيه تحت تأثير فشار زياد عرض‏هاى متوسط قرار دارد و فاقد بارندگى قابل توجه است، ولى فرايند تبخير آن به علت طولانى بودن فصل گرما شدت و حدّت بيشترى دارد.

در فصل زمستان به دليل هجوم و گسترش جبهه‏هاى هواى سرد شمالى و درياى مديترانه به سمت شرق، آب و هواى مناسبى توام با ابر و باران به وجود مى‏آيد.

به طور كلى آب و هواى بوشهر در نوار ساحلى گرم و مرطوب و در قسمت‏هاى داخلى گرم و خشك صحرايى است.

در استان بوشهر دو فصل محسوس وجود دارد: زمستان نسبتا خنك شامل ماه‏هاى آذر، دى، بهمن، اسفند و تابستان گرم و خشك و طولانى. پاييز و بهار اين استان بسيار زودگذر است. متوسط دماى سالانه استان 24 درجه سانتى‏گراد است كه بيشترين مقدار آن در تابستان حدود 50 درجه و كمترين مقدار آن در زمستان حدود 6 درجه ثبت شده است.

دماى هوا در سردترين ماه‏هاى سال به ندرت به صفر درجه مى‏رسد. گرماى متوسط خنك‏ترين ماه‏هاى اين منطقه يعنى دى ماه 15 درجه گزارش شده است. در استان بوشهر بين دهم ارديبهشت تا دهم مهرماه (حدود 140 روز) درجه حرارت بيش از 40 درجه است. در 63 روز از اين مدت درجه حرارت بين 40 تا 50 درجه است.

ميزان بارندگى در استان بوشهر كم و متغير است. زمان بارندگى معمولاً بين ماه‏هاى آبان و ارديبهشت است. در طول اين مدت بادهاى باران‏زا به طور متوسط 3 تا 6 بار سراسر استان به خصوص سواحل آن را تحت تأثير قرار مى‏دهند.

متوسط بارش ساليانه استان 217 ميلى‏متر و از نوع باران با دوره‏هاى ريزش بسيار محدود است. ريزش باران در پاييز و بهار به صورت رگبارهاى شديد، كوتاه مدت و همراه با رعد و برق است، در حالى كه در زمستان به صورت باران ريز و مداوم است. ريزش برف در منطقه بى‏سابقه است، ولى تگرگ به طور پراكنده مشاهده شده است.

در ماه‏هاى خرداد و تير دماى بيش از حد و رطوبت شديد هوا كه به علت شرايط خاص جوى به حالت اشباع مى‏رسد، هواى دم كرده و كم تحركى به وجود مى‏آورد كه در اصطلاح محلى به «شرجى» معروف است و تحمل آن بسيار دشوار است.

ميزان رطوبت نسبى تقريبا در تمام مدت سال يكنواخت است و معدل ساليانه آن 71 درصد است. بادهاى محلى استان بوشهر در حقيقت قسمتى از طوفان‏هاى خليج فارس است كه در اثر اختلاف فشار بين صحراى عربستان و ارتفاعات جنوبى ايران در فصول مختلف پديد مى‏آيد.

اين بادها تقريبا در تمام سواحل خليج فارس مى‏وزند و در نقاط مختلف خليج فارس اسامى متفاوتى دارند. اين اسامى كه بنا به مقتضيات زمانى (فصل وقوع آنها) و تصورات ذهنى دريانوردان و همچنين خطرات ناشى از آنها است عبارتند از: باد لهمير يا لهيمار، باد لچيزب يا گول زن، باد قوس، باد شمال، باد بررد، باد سهيلى، باد غيوب، باد تريه، باد توبيخ، باد پير زن، باد سبعه.



منابع