ناهمواری‌های استان ایلام

استان ايلام در بزرگ ناوديس زاگرس قرار گرفته است. رشته كوه مرتفع ديگرى به موازات زاگرس به نام كبير كوه در اين منطقه وجود دارد كه 260 كيلومتر امتداد دارد. اين رشته كوه سبب بالا بردن ارتفاع منطقه ايلام شده است.

نواحى واقع در شرق و شمال كبير كوه، پيشكوه و نواحى واقع در غرب و جنوب غرب آن پشتكوه ناميده مى شوند.

نيمه شرقى و شمال شرقى منطقه از كوهستان‏ها و ارتفاعات بلند و نيمه غربى و جنوب غربى از نواحى كم ارتفاع تشكيل يافته است. در اين قسمت دشت‏هاى گرمسيرى مهران ـ دهلران و دشت عباس قرار دارند.

مهمترين ارتفاعات استان كه در قسمت شرق و شمال استان مى‏باشد عبارتند از:

ـ كبير كوه كه بخشى از نواحى غربى و شمال غربى را از ساير قسمتها جدا مى‏كند. بلند ترين قسمت اين رشته كوه 2790 متر از سطح دريا ارتفاع دارد. جهت كبير كوه شمال غربى ـ جنوب شرقى است.

در غرب و شرق كبير كوه دو رشته كوه كم عرض واقع شده است كه با كبير كوه حدود 3 تا 4 كيلو متر فاصله دارند. در اين رشته‏ها، تنگهاى زيادى چون دره شهر سيكان، شيخ مكان ـ يواژن در و... كه بسيار بريده و با عظمت هستند، ديده مى‏شوند.

ـ دينار كوه در 25 كيلومترى شمال دهلران، بين آبدانان و دهلران قرار دارد. ارتفاع آن در حدود 1955 متر مى باشد.

ـ كوه اناران با ارتفاع 1435 متر در شمال غربى دهلران واقع است.

ـ سرخ كوه بارتفاع حدود 1030 متر در 32 كيلومترى شمال مهران و جنوب روستاى آب گرم قرار دارد.

ـ سياه كوه بارتفاع 1408 متر در 16 كيلومترى شمال شرقى دهلران قرار دارد.

ـ كوه مانشت با ارتفاع 2629 متر در 6 كيلومترى شمال شرقى ايلام واقع شده است.

ـ كوه دالپرى با ارتفاع 600 متر در 35 كيلومترى شرق دهلران و غرب روستاى مولاب قرار دارد.

ـ انجير كوه از حوالى گيلان غرب شروع و به سوى جنوب شرق امتداد مى يابد.

ـ سلسله كوه هاى حمرين از بهرام آباد مهران شروع و به جنگلهاى خوزستان منتهى مى شوند.

دشتها

در اين استان دشتهاى كم وسعتى وجود دارند. مهمترين دشتهاى حوزه ايلام شامل دشتهاى ايلام و ايوان و حوزه شهرستان شيروان ـ چرداول شامل دشتهاى شيروان، چرداول و هليلان است.

دشتهاى ديگر منطقه عبارتند از: صالح آباد، مهران، محسن آباد نصريان، دهلران، موسيان و دشت عباس.