ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

عزاداری‌های استان قزوین

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

(تفاوت بین نسخه‌ها)
پرش به: ناوبری, جستجو
جز (۱ نسخه)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 +
==عزادارى ماه محرم==
  
 +
مردم استان قزوين، همچون ساير مردم ايران، همه ساله از اول ماه محرم به مناسبت سالروز واقعه كربلا، مساجد و تكايا را سياه پوش مى‏نمايند و علم حسينى را در وسط مسجد يا تكيه بر پا مى‏سازند.
  
== عزاداری ماه محرم ==
+
مرد و زن شب‏ها در مساجد و تكايا جمع مى‏شوند و پس از مداحى و مرثيه سرايى به نوحه خوانى و سينه زنى مى‏پردازند. در روز عاشورا و تاسوعا هيئت‏هاى عزادارى در كوچه و خيابان به راه مى‏افتند.
  
== مجالس ترحیم ==
+
==مجالس ترحيم==
 +
 
 +
در تاكستان در ايام قديم، هنگامى كه فردى از دنيا مى‏رفت، پس از غسل متوفى، او را به در حاليكه با طبل و نى آهنگ عزا مى‏نوازند به سوى قبرستان مشايعت كرده و به خاك مى‏سپرده و سپس به خانه بر مى‏گشتند.
 +
 
 +
پس از بازگشت به منزل، مردى وسايل همراه مرده را به خانه مى‏آورد و يكى از زنان دو يا سه عدد نان را به پشت مرد مى‏كوبيد و آنها را به فقرا مى‏داد.
 +
 
 +
زنان محله نيز پذيرايى از مردم شركت كننده در مراسم تشييع جنازه را در خانواده متوفى به عهده داشتند و با چاى و فرنى و ديگر خوراكى‏ها از آنها پذيرايى مى‏كردند.
 +
 
 +
در قزوين در روزهاى اول تا هفتم، فاميلهاى نزديك صاحب عزا از خانواده متوفى پذيرايى مى‏كردند. آنها شير و نشاسته (فرنى) به خانه متوفى مى‏آوردند. اگر روز سوم، پنجم و يا هفتم متوفى مصادف با روز جمعه بود، همسايه دست راستى آش مى‏پخت و آن را از بالاى پشت بام به منزل صاحب عزا مى‏داد. پس از مرگ فرد براى او مراسم خاتمه خوانى برگزار مى‏شود و در شب هفت نيز بر سر مزارش جمع مى‏شوند و تا سرخى آفتاب را نبينند مزار را ترك نمى‏كنند.
  
 
{{منابع}}
 
{{منابع}}
 
[[رده:عزاداری‌ها]]
 
[[رده:عزاداری‌ها]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ مهر ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۴۴

عزادارى ماه محرم

مردم استان قزوين، همچون ساير مردم ايران، همه ساله از اول ماه محرم به مناسبت سالروز واقعه كربلا، مساجد و تكايا را سياه پوش مى‏نمايند و علم حسينى را در وسط مسجد يا تكيه بر پا مى‏سازند.

مرد و زن شب‏ها در مساجد و تكايا جمع مى‏شوند و پس از مداحى و مرثيه سرايى به نوحه خوانى و سينه زنى مى‏پردازند. در روز عاشورا و تاسوعا هيئت‏هاى عزادارى در كوچه و خيابان به راه مى‏افتند.

مجالس ترحيم

در تاكستان در ايام قديم، هنگامى كه فردى از دنيا مى‏رفت، پس از غسل متوفى، او را به در حاليكه با طبل و نى آهنگ عزا مى‏نوازند به سوى قبرستان مشايعت كرده و به خاك مى‏سپرده و سپس به خانه بر مى‏گشتند.

پس از بازگشت به منزل، مردى وسايل همراه مرده را به خانه مى‏آورد و يكى از زنان دو يا سه عدد نان را به پشت مرد مى‏كوبيد و آنها را به فقرا مى‏داد.

زنان محله نيز پذيرايى از مردم شركت كننده در مراسم تشييع جنازه را در خانواده متوفى به عهده داشتند و با چاى و فرنى و ديگر خوراكى‏ها از آنها پذيرايى مى‏كردند.

در قزوين در روزهاى اول تا هفتم، فاميلهاى نزديك صاحب عزا از خانواده متوفى پذيرايى مى‏كردند. آنها شير و نشاسته (فرنى) به خانه متوفى مى‏آوردند. اگر روز سوم، پنجم و يا هفتم متوفى مصادف با روز جمعه بود، همسايه دست راستى آش مى‏پخت و آن را از بالاى پشت بام به منزل صاحب عزا مى‏داد. پس از مرگ فرد براى او مراسم خاتمه خوانى برگزار مى‏شود و در شب هفت نيز بر سر مزارش جمع مى‏شوند و تا سرخى آفتاب را نبينند مزار را ترك نمى‏كنند.


منابع