ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

اقلیت‌های دینی استان هرمزگان

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

ویرایش در تاریخ ‏۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۱، ساعت ۰۰:۴۰ توسط مدیر سیستم (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری, جستجو

اقليت‏هاى دينى

با گسترش تجارت از قرن پانزدهم ميلادى و ورود اروپائيان و آغاز عصر استعمار، در سال 982 ه .ق از طرف پاپ كلمان هشتم 3 تن از راهبان فرقه دينى كارم (carme) به نام پدر پول سيمون (Paul - Simon)، پدر ژان تاده (JeanThadee) و پدر ونسان (Vincent) به دربار پادشاه ايران در اصفهان مأموريت يافتند و شاه عباس كبير اين 3 تن مبلغان دينى را به گرمى پذيرفت. اين 3 با جديت فراوان مأموريت خود را در خليج‏فارس و منطقه هرمزگان در جهت اهداف استعمارى خويش آغاز كردند.

پدر ونسان به جزيره هرمز سفر كرد و در سال 1612 در آنجا ديرى مسيحى تأسيس نمود. هم چنين راهبان كارم به سال 1670 (1048 ه .ق) در بندرعباس و بندر كنگ اقدام به تأسيس دير مسيحى كردند.

استعمار گران اروپايى در خليج‏فارس ضمن اشغال نظامى مراكز مختلف و اعزام و تقويت مالى مبلّغين مسيحى در راستاى تحت فشار قرار دادن مردم مسلمان منطقه اغلب داد و ستدها را از طريق تجارت خانه‏هاى خود با مسيحيان و كليميان صورت مى‏دادند به خصوص فرانسويان در اين زمينه هيچ رابطه‏اى با مسلمانان ايرانى و عرب نداشتند در حالى كه مسلمانان بيش از 43 جمعيت مصرف كننده كالاهاى فرانسوى به ويژه قند در دنيا بودند.

عليرغم تمامى تبليغات دينى بيگانگان و تضييقات ايجاد شده، مردم مسلمان منطقه دست از اعتقادات خود برنداشتند و با خروج قواى بيگانه دسايس آنان خاتمه يافت.

در حال حاضر 719 تن از اقليت‏هاى دينى در اين استان در كنار مسلمانان زندگى مى‏كنند و آزادانه به فعاليت‏هاى مذهبى خود مى‏پردازند.

هندو

در قبل از سال 1270 خورشيدى در شمال شرقى بندرعباس يك درخت انجير هندى وجود داشت كه شاخ و برگ آن از اطراف به زمين مى‏رسيد و چنان سايه‏اى داشت كه يكصد نفر مى‏توانستند به راحتى زير آن بيارايند.

هندوها مراسم مذهبى خود را زير آن درخت انجام مى‏دادند و آنان كه از فرمانبرداران دولت انگليس بوده و به عنوان مأموران خدمات نظامى، پيش خدمت، كارگر، كارمند نزد انگليسى‏ها كار مى‏كردند توانستند اجازه ساختن معبد را از محمد حسن خان سعد الملك حاكم وقت شهر بگيرند و به حضور خود در اين شهر رسميت دادند. هندوها معبد خود را در وسط باغى كه قبلاً تدارك ديده بودند نهادند. آنها اجساد مردگان خود را در ضلع شرقى خور گور سوزان، در كنار دريا مى‏سوزانيدند و خاكستر آنرا طبق آئين خود به دريا مى‏ريختند.

مردم قديم بندرعباس، هندوهاى مقيم بندرعباس را به نام «گور» يا گبر مى‏شناختند. پس از آنكه هندوها از بندرعباس رفتند، معبد عملاً بدون استفاده ماند و اداره امور آن به يكى از اهالى محل واگذار گرديد.


منابع