ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

آداب و رسوم و آئین‌ها در استان لرستان

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

ویرایش در تاریخ ‏۴ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۲۱:۴۱ توسط Kabir (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری, جستجو

آداب و رسوم فرق مذهبى

فرقه على اللهى در روستاهاى چوارى و بلوران مناطق نور آباد و كوهدشت لرستان سكونت دارند، داراى اعياد بزرگى چون پير موسى، شير قوطى، كمچه لس و... مى‏باشند.

انجام مراسم جشن اين اعياد از هيجدهم دى ماه آغاز مى‏گردد و زنان و مردان به طور دسته جمعى در جشن‏هاى مذهبى شركت مى‏كنند و غالبا در شب‏هاى مهتاب مراسم را به جا مى‏آورند.

پيروان اين فرقه هر سال مدت چهار شب يا يك هفته مراسمى برپا مى‏دارند و روز جشن را پيشواى بزرگشان تعيين مى‏نمايد و هر شب نامى دارد.

يك شب كامريجان، شب ديگر شير قوطى، شب سوم شاه على و شبى هم پير موسى ناميده مى‏شود. غذاى اين شب‏ها بايد از گوشت و برنج باشد. در اين شبها لباس نو و تميز مى‏پوشند. رهبر مذهبى هر محل به منازل پيروان خود مى‏رود و به غذاى آنها دعاى مخصوصى مى‏خواند.

يكى ديگر از اعياد آنها «قلن دار» نام دارد. اين عيد بين دهم تا بيستم دى ماه برگزار مى‏شود.

همچنين آنها يك جشن پاييزى به نام «تيل تكو» و يك جشن زمستانى به نام عيد «ياران» يا «كامريجان» دارند كه با مراسم خاصى انجام مى‏شود.

در چهارشنبه آخر سال نيز پيروان اهل حق مراسم دعا و آتش افروزى را بر پا مى‏نمايند.

در اين روز كودكان مقدارى هيزم به تعداد افراد خانواده با خود مى‏برند و آنها را به نام افراد بر آتش مى‏گذارند و آنگاه از روى آن مى‏پرند و دعا مى‏كنند.

پيروان اين فرقه پنج شنبه شب هر هفته را وقت جشن، نذر و قربانى مى‏دانند. افرادى كه نذر يا قربانى دارند پيشواى مذهبى محل را آگاه مى‏سازند. رهبر مذهبى نيز مردم را خبر مى‏نمايد كه اين هفته نذر يا قربانى مى‏باشد.

صبح روز پنج شنبه تمام افرادى كه بايد در مراسم شركت كنند، غسل مى‏كنند و عصر همان روز ضمن خواندن دعا گوشت پخته گوسفند را بين شركت كنندگان تقسيم مى‏كنند.

پيروان اهل حق همچنين داراى جمع خانه‏اى هستند كه در آن به ذكر و مدح على عليه‏السلام و ديگر پيشوايان دينى خود مى‏پردازند و آئين روحانى بر پا مى‏نمايند.

گروهى از اين طايفه كه در بلوران كوهدشت سكنى دارند، هر ساله به هنگام جشن آتش بر سر قله كوه بلوران رفته و به آتش كده مى‏روند و هر فرد به اندازه توان خود، هيزم همراه خود مى‏برد و بر آتش مقدس مى‏گذارد.

پس از روشن شدن آتش، پيشواى مذهبى شعارى را مى‏خواند و حاضرين كه دور آتش حلقه زده و روى زانو نشسته‏اند، با جنباندن سر و حق حق گفتن مراسم را ادامه مى‏دهند تا به مرحله اغماء برسند.



منابع