ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

آداب ویژه ماه مبارک رمضان در استان مازندران

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

ویرایش در تاریخ ‏۴ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۲۱:۱۸ توسط Kabir (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری, جستجو

مردم مازندران مانند ساير مسلمانان با تمام وجود به استقبال ماه رمضان مى‏روند. شور و شوق وصف ناپذيرى در ميان مردم به وجود مى‏آيد. مساجد تميز شده و مردم به فكر مراسم‏هاى مذهبى شب‏هاى ماه رمضان مى‏افتند. روحانى دعوت مى‏شود و هر شب دعاى افتتاح براى عموم در مساجد خوانده مى‏شود.

تهيه مايحتاج افطارى‏ها و سحرى‏ها مانند تهيه آرد برنج، خرما و ... بسيار مورد عنايت است. بعضى از خانواده‏هاى روستايى آرد برنج را خود با آسياب دستى تهيه مى‏كنند.

يكى از رسوم پسنديده به عنوان استقبال ماه رمضان، ايجاد آشتى و صلح بين افرادى است كه به سببى كدورتى با هم دارند. مردم معتقدند در حالت قهر و دشمنى با برادران ايمانى روزه قبول نيست.

مردم اين سامان به روحانيت اعتقاد زيادى دارند و پذيرايى از روحانى را افتخار خود مى‏دانند. رقابت در دعوت و پذيرايى به حدى است كه در بعضى مناطق افطار يك نفر و سحر نفر ديگر روحانى را دعوت مى‏كنند. مردم علاوه بر توجه به نظافت مساجد به نظافت خانه‏هاى خود نيز قبل از رسيدن ماه رمضان توجه مى‏كنند. ديدن هلال ماه رمضان از امور مورد علاقه مردم اين سرزمين است. شب اول ماه مردم به پشت بام‏ها مى‏روند تا خبر حلول ماه را به يكديگر بشارت دهند.

روزه پيشواز، از ديگر اعتقادات مردم، قبل از ماه رمضان براى استقبال از اين ماه است. سحرهاى ماه رمضان مردم سعى مى‏كنند يكديگر را بيدار كنند، اگر چراغى خاموش باشد، سراغ او رفته و درش را مى‏كوبند كه مبادا بدون سحرى روزه بگيرد. اعتقاد مردم به دادن افطارى و اطعام بسيارى قوى بوده و در حد توان مردم سعى مى‏كنند در طول ماه رمضان حداقل چند نفرى را افطارى بدهند.

نيمه ماه رمضان، تولد امام حسن مجتبى عليه‏السلام مراسم جشن برگزار مى‏شود و سعى مى‏شود كه افطارى عمومى داده شود. شبهاى احيا (نوزدهم، بيست و يكم و بيست و سوم) از ويژگى خاصّى برخوردارند. كمتر كسى است كه در منزل بماند، حتى بچه‏هاى كوچك را به مسجد مى‏آورند.

از يك طرف روح مناجات و از سوى ديگر حالت عزا و ماتم مردم اين سامان را چنان منقلب مى‏كند كه اماكن مذهبى حتى ورزشگاه‏ها پر از جمعيت شده و تا صبح به عزادارى و راز و نياز مى‏پردازند.

يكى از رسم‏هاى اين شب‏ها پخت نان‏هاى محلى، نان روغنى، كاك و حلوا است كه به عنوان نذرى به اماكن مذهبى آورده و بين مردم تقسيم مى‏كنند. بعضى خرما و بعضى ساير ميوه‏ها را به عنوان نذرى مى‏آورند.

در بعضى مساجد رسم است كه بعد از مراسم عزادارى و قرآن سرگرفتن در نيمه‏هاى شب دوباره سفره انداخته و چيزهايى را كه مردم مى‏آورند و نيز مقدار غذاى مختصرى كه تهيه شده را سر سفره مى‏گذارند و جمعيت با اشتياق تمام حتى لقمه‏اى هم شده استفاده مى‏كنند.

در طول ماه رمضان روزها خانمها و شبها مردها و پسربچه‏ها جلسات قرآن تشكيل مى‏دهند. افطارى اكثر مردم اين سامان فرنى و آب‏گوشت است و خرما نيز مانند ساير جاها به عنوان آغاز افطارى مصرف مى‏شود و مردم معتقدند با خرما افطار كردن ثواب دارد. مراسم شبهاى احيا، قرآن سرگرفتن، خواندن دعاى جوشن كبير، روضه و مداحى و منبر است. بعد از اتمام برنامه‏ها قرائت قرآن انجام مى‏شود و در بعضى مساجد دعاى مجير مى‏خوانند. لعن بر ابن ملجم در شب‏هاى احيا و شهادت امام على عليه‏السلام از ديگر رسم‏ها بين مردم است.


منابع