آب و برق و گاز در استان گیلان

در گذشته‏اى نه چندان دور متداول‏ترين مصرف آب آشاميدنى در گيلان از طريق چشمه‏ها و حفر چاه‏هاى دهانه گشاد به عمق 3 تا 10 متر تأمين مى‏شد.

از سال 1315 حفر چاه‏هاى نيمه عميق و استفاده از موتور در رشت معمول گشت و استفاده از آب لوله‏كشى از سال 1330 ه .ش به علت شيوع بيمارى‏هاى انگلى در اثر استفاده از آب چاه‏هاى كم‏عمق خانگى در گيلان توسعه پيدا كرد. در طول سالهاى پس از انقلاب اسلامى روستاها و شهرها با سرعت وصف ناپذيرى داراى آب لوله كشى آشاميدنى شده‏اند.

جمعيت تحت پوشش آب آشاميدنى استان در سال 1377 تعداد 194594 بوده است كه 172402 مشترك آن خانگى، 3076 مشترك عمومى، 19045 مشترك تجارى و 71 مشترك صنعتى بوده‏اند.

كارخانه‏هاى برق از اولين كارخانه‏هاى بودند كه در گيلان به كار افتادند. اولين كارخانه برق در شهرستان رشت در سال 1281 ه .ش شروع به كار كرد. كارخانه‏هاى برق كه در شهرستانهاى استان گيلان آغاز به كار كردند نوعا بوسيله بخش خصوصى (تجار) بنا گرديده‏اند.

پس از تأسيس وزارت آب و برق در سال 1342، قانون تأسيس شركت‏هاى برق منطقه‏اى در سال 1344 به تصويب رسيد و شركت برق منطقه‏اى گيلان تأسيس شد و تأمين برق استان را به عهده گرفت.

در سال 1377 تعداد مشتركين برق استان برابر با 588316 مشترك بوده است كه از اين تعداد 474453 مشترك خانگى، 12283 مشترك عمومى، 659 مشترك كشاورزى، 2894 مشترك صنعتى، 97512 مشترك تجارى و 515 مشترك مصارف آزاد بوده‏اند.

در سال 1377 تعداد 91 درصد روستاهاى استان از نعمت برق برخوردار بودند و 178 روستا فاقد نعمت برق بوده‏اند.

استان گيلان از جمله استانهاى كشور است كه از لوله كشى گاز طبيعى بهره‏مند است در سال 1374، گاز طبيعى در استان، بيش از 88 هزار مشترك و ميزان مصرف گاز در اين سال افزون بر 2852 ميليون متر مكعب بوده است.

در سال 1377 گاز طبيعى در استان، بيش از 150466 مصرف كننده داشته كه شامل 143828 مشترك خانگى، 5459 تجارى، 40 صنعتى در مناطق شهرى و 1060 خانگى و 80 تجارى در مناطق روستايى بوده است.

ميزان مصرف گاز در اين سال افزون بر 2268885 هزار متر مكعب بوده است و تا پايان اين سال تعداد 2207397 متر شبكه گذارى گاز در مناطق شهرى و 143905 متر شبكه گذارى گاز در مناطق روستايى انجام گرفته است.