پیشینه مذهبی استان بوشهر
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
پيشينه مذهبى
با بررسى اجمالى در متون تاريخى، روشن مىگردد كه دين مردم اين استان در اوايل هزاره سوم يا اواخر هزاره دوم قبل از ميلاد پرستش انواع ربّ النوع (بت پرستى)، بوده است.
با ظهور زرتشت پيامبر بزرگ ايرانى، بسيارى از ايرانيان به سوى اين دين گرايش پيدا كردند و در مدت نه چندان طولانى اين دين، دين رسمى ايرانيان قرار گرفت.
آثار مذهبى به جا مانده در استان بوشهر همچون آتشكدههايى در خارك، گناوه، خورموج و... شاهد دلبستگى مردم به اين دين است. همچنين از ديگر مذاهب مردم اين خطه مىبايست از مسيحيت نام برد. شهر «ريو اردشير» در حدود ده كيلومترى بوشهر يكى از مراكز مهم مسيحيان در دوره ساسانيان بوده است.
باقيمانده كليسا، صومعه و قبرستان مسيحيان در جزيره خارك نمايانگر وجود مسيحيان در اين منطقه است.
در زمان خلافت عمر، سال 18 ه .ق بندر جنابه (گناوه) به دست عثمان بن ابى العاصى ثقفى، حاكم بحرين، تسخير شد. سپس عثمان برادر خود حكم بن ابى العاصى را با سپاهى بزرگ از قبايل عبدالقيس ازد، تميم و بنو ناجيه از راه دريا به ديگر نقاط آن فرستاد و آن را تصرف كرد. عاقبت الامر با فتح توج، آنجا را سرزمين مسلمانان گردانيد و در آن مستقر گرديد.
در سال 23 ه .ق شهرك، مرزبان و والى فارس، عليه اعراب مسلمان قيام كرد و با لشگرى عظيم به سوى ريشهر تاخت و آن شهر و نواحى اطراف آن را به اشغال درآورد و مسلمين را تحت فشار قرار داد. ولى در مصاف با عثمان بن ابى العاصى كه از سوى عثمان (خليفه سوم) به جنگ با او آمده بود، شكست خورد و كشته شد و اين مناطق آزاد گرديد. بدين ترتيب تمامى مردم اين منطقه، به دين اسلام روى آوردند.
از طرف ديگر لشگر اسلام، پيروان دين زرتشت را به تغيير دين وادار نكردند و آنان را در رديف يهود و نصارى محسوب داشتند و در مقابل پرداخت جزيه در باقى ماندن در عقيده اجداد خود مخير داشتند.
با تسلط سلسله صفويه بر مناطق مختلف كشور و ترويج مذهب تشيع، اغلب مردم اين استان نيز به مذهب تشيع گرويدند. امروزه علاوه بر شيعه اثنى عشرى، شيعيان اخبارى و شيخيه نيز در اين استان وجود دارند. به طورى كه اهالى روستاى «دوّان» همه شيخى هستند.
در بنادر و ديگر نقاط استان، اهل سنت و جماعت نيز وجود دارد كه بر طبق آمار سال 1369، نسبت جمعيت آنها به كل استان 2/5 درصد (31470 نفر) بوده است كه به ترتيب در شهرهاى كنگان (23970 نفر)، بوشهر (6000 نفر) و در گناوه (1500 نفر) سكونت داشتهاند.
