پوشش گیاهی استان بوشهر
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
اين استان به علت موقعيت خاص طبيعى و آب و هوايى، فاقد بيشه و جنگلهاى طبيعى است، ولى با ايجاد فضاهاى سبز خورموج و برازجان و درختكارى در كنار جاده بوشهر ـ برازجان گامهاى مؤثرى در امر ايجاد جنگلهاى مصنوعى استان برداشته شده است.
در فضاى سبز خورموج و برازجان به مساحت تقريبى 5/38 هكتار گونههاى كهور، ليتپوس، ليموترش و در كنار جاده بوشهر ـ برازجان به طول ده كيلومتر گونههاى كهور كاشته شده است. جنگلهاى مصنوعى استان بوشهر تفريگاههاى مناسبى براى گذران اوقات فراغت مردم در ايام تعطيل به ويژه در فصل زمستان فراهم آورده است.
درختان استان بوشهر بيشتر گرمسيرى و داراى برگهاى ريز و خالدار و ريشههاى عميق هستند كه ريشه بعضى از آنها به چند متر مىرسد. بجز درخت خرما كه به دست اهالى پرورش داده مىشود، درختان و درختچههايى مانند خرگ وهلپه بطور طبيعى در سواحل و كوهپايههاى داخلى به شكل محدود روييدهاند. از برگ اين درختان براى مصارف طبّى و از چوب آنها در سقف اتاق، ساختن لنج و سوخت استفاده مىشود.
مساحت جنگلكارى در استان بوشهر كه توسط اداره كل منابع طبيعى تا پايان سال 1379 صورت گرفته است، بالغ بر 32866 هكتار مىباشد. بيشترين سطح اين جنگلكارىها در شهرستان دشتى با 12680 هكتار مىباشد.
مراتع استان بوشهر عمدتا در نواحى شمالى و در همسايگى مرزهاى استانهاى فارس و كهگيلويه و بويراحمد قرار دارند كه مورد استفاده عشاير قشقايى و بويراحمدى قرار مىگيرند.
اين مراتع غناى قابل توجهى ندارند، ولى در زمستان و اوايل بهار بسيار جالب توجه هستند و مسير شيراز ـ بوشهر در اواخر زمستان، چشماندازهاى مرتعى سرسبز و زيبايى را به نمايش مىگذارد.
كل مراتع استان در سال 1379 در حدود 000/600/1 هكتار بوده است كه بيشترين مقدار به شهرستان دشتستان اختصاص داشته است.
