موسیقی در استان گیلان
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
استان گيلان يكى از غنىترين گنجينههاى فرهنگ موسيقى را دارا مىباشد. اما اين گنجينه غنى بر خلاف بسيارى از مناطق كشور از وحدت سبك برخوردار نيست. به اين معنا كه نقاط مختلف گيلان از نظر تنوع آوازها، خصوصيات ملودى و ريتم از سبكهاى متفاوتى برخوردار است.
موسيقى بومى و آوازهاى محلى گيلان داراى تنوع و قابل اجرا در مقامهاى موسيقى ايرانى، ماهور، شور، همايون، سه گاه و چهار گاه مىباشد.
از آوازهاى محلى گيلان مىتوان از هى يار هى يار، كيله لى جانم، يدوله نام برد و از شناسههاى سازهاى موسيقى گيلان مىتوان از كرناى ويادرازى ناى گيلان، نقاره، نى، سرنا، طبل، گيله تار و شت نام برد.
در دوران معاصر اولين مدرسه موسيقى گيلان در سال 1306 ه .ش به وسيله صبا از شاگردان استاد علينقى وزيرى در رشت بنيان نهاده شد.
از گروههاى موسيقى كه پس از انقلاب به فعاليت خود ادامه داده و يا شكل گرفتهاند مىتوان از گروه عشاق گيلان، گيل آوا، صبا، سارنگ نام برد.