ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

منابع آب استان بوشهر

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

پرش به: ناوبری, جستجو

آبهاى سطحى

آبهاى سطحى استان بوشهر شامل رودخانه‏هاى دايمى، فصلى و اتفاقى مى‏باشد كه به عنوان بخشى از حوضه آبريز خليج فارس عمل مى‏كنند.

تمامى رودها در اوايل بهار طغيان مى‏كنند و بيشتر آنها به علت شرايط خاص اقليمى به صورت فصلى و اتفاقى بوده و از بين آنها رودخانه‏هاى «مُند»، «دالكى» و «شاپور» دايمى مى‏باشند.

رود مُند

سرچشمه اين رود كوه انار واقع در 28 كيلومترى شمال شرقى كازرون است و از تلاقى رودخانه‏هاى فيروز آباد (حنيفقان)، قره آغاج، دشت پلنگ، سيمكان و شور مكان تشكيل مى‏شود.

رود مند از دهستانهاى شنبه و درويشى گذشته وارد بوشهر مى‏شود و پس از مشروب كردن اراضى اطراف در شمال زيارت، به خليج فارس مى‏ريزد.

اين رود 685 كيلومتر طول دارد و نامهاى محلى آن كارزين، بار، درگاه، شيرين و كوار است.

رود دالكى

اين رود از ارتفاعات بين درياچه فامور و دشت ارژن سرچشمه گرفته و داراى چند شعبه مهم است. شعبه اصلى موسوم به دالكى در شرق، ديگرى موسوم به شاپور و شيرين در شمال كه در كولال به هم رسيده، از رود حلّه گذشته به خليج فارس مى‏ريزد.

رود دالكى 285 كيلومتر طول دارد و نامهاى محلى آن كه سرخون، جره، شيرين و شور است.

سد شبانكاره در نزديكى بخش سعد آباد بر روى اين رودخانه احداث شده است.

رود شاپور

رودخانه شاپور از كازرون به سوى استان بوشهر جارى است و قسمتى از دهستان شبانكاره را مشروب مى‏سازد.

رودخانه حلّه

اين رود در محل درودگاه از تلاقى دو رودخانه دالكى و شاپور به وجود آمده و پس از عبور از دهستان حلّه وارد خليج فارس مى‏شود.

رودخانه اهرم

اين رود از ارتفاعات كلمه و فارياب و خاييز سرچشمه گرفته و پس از مشروب كردن شهر اهرم از تل احمدى مى‏گذرد و در جنوب جزيره شيف به خليج فارس مى‏ريزد. آب اين رود شور و غير قابل شرب است.

رودخانه شور

رود شور از ارتفاعات گچ ترش و كلاه فرنگى سرچشمه مى‏گيرد و از حد فاصل دهستان حيات داود شبانكاره گذشته و در خور مزين وارد خليج فارس مى‏شود. جريان آب آن دايمى و شور است.

دريا (خليج فارس)

يكى ديگر از منابع آب اين استان، آب خليج فارس است. سراسر جنوب و غرب اين استان در كنار خليج فارس است. وجود اين آبها، در وضع آبهاى زيرزمينى خصوصا چاه‏هاى كم عمق استان تأثير زيادى دارد.

در سواحل و بنادر و بخشى از سطح استان، بسيارى از چاه‏ها پس از مدتى آبدهى، در اثر ارتباط با آب دريا، شور و غير قابل استفاده مى‏شوند. در بعضى نقاط با شيرين كردن آب دريا، از آن براى مصارف شهرى استفاده مى‏شود.


منابع