ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

مسائل اجتماعی در استان کرمان

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

پرش به: ناوبری, جستجو

يكى از مهمترين مسائل اجتماعى كه در سراسر ايران اسلامى وجود دارد و جامعه از آن رنج مى‏برد و استان كرمان نيز از آن مستثنى نيست، مسئله بيكارى است.

بر اساس آمار موجود در سال 1375، تعداد 42116 نفر بيكار در اين استان وجود داشته است كه چيزى در حدود 5/8 درصد جمعيت فعال استان را دربرمى‏گيرد.

بيكارى منشأ بسيارى از جرائم و مسائل اجتماعى است. بيكارى افراد را به سوى اعتياد و حتى قاچاق مواد مخدر سوق مى‏دهد.

مسئله اعتياد و قاچاق مواد مخدر يكى ديگر از مسائل و معضلات استان كرمان مى‏باشد. استان كرمان گذرگاه قافله‏هاى مواد مخدر است كه سرمنشأ بسيارى از مشكلات جامعه امروزى است.

در سال 1377، حوزه نيروى انتظامى كرمان موفق شده كه 23840 كيلوگرم مواد مخدر كشف و ضبط نمايد كه از اين مقدار، 20946 كيلوى آن ترياك و شيره ترياك بوده است.

مسئله طلاق يكى ديگر از مسائل اين استان مى‏باشد كه بسيارى از رؤساى شعب مختلف دادگاههاى كرمان، علت آن را اعتياد به مواد مخدر عنوان كرده‏اند.

رئيس شعبه نهم دادگاه كرمان طى گفتگويى، عامل اصلى 90 درصد طلاق‏ها در اين استان را مواد مخدر ذكر كرده است، به طورى كه اگر راه حلى براى مواد مخدر در نظر گرفته شود، مشكل عمده خانواده‏ها حل مى‏شود.

آمار، روند صعودى طلاق را نشان مى‏دهد. سال 1377 نسبت به سال 1375، آمار طلاق 12 درصد رشد داشته است و از 985 مورد طلاق به 1104 مورد رسيده است.

يكى ديگر از مسائل اجتماعى اين استان مسئله سرقت است. هرچند كه برخى از رؤساى دادگاهها معتقدند كه در اين استان سرقت خيلى كم است، اما آمار سال 1377، حكايت از 5618 مورد سرقت در اين استان دارد كه بيشترين مورد آن (1612 مورد) سرقت از منازل بوده است و پس از آن سرقت موتور سيكلت (1161 مورد) و سرقت خودرو و وسايل داخل آن (821 مورد) بوده است.

بنابراين در اين استان به ازاء هر 1000 نفر پنج مورد سرقت صورت گرفته است.

مسئله فقر و محروميت يكى ديگر از مسائل اجتماعى اين استان است. فقر و محروميت سبب بسيارى از جرائم مى‏باشد و يا حداقل اينكه زمينه‏ساز و تقويت كننده بسيارى از جرائم مى‏باشد. در ايران يكى از بهترين راههاى شناخت افراد محروم مراجعه به آمار تحت پوشش كميته امداد امام خمينى مى‏باشد.

در استان كرمان در سال 1377 تعداد 276284 نفر تحت پوشش اين كميته بوده‏اند. يعنى در واقع اين افراد خودشان توانايى اداره زندگى خود نداشته‏اند. بنابراين مى‏توان گفت كه در حدود 14 درصد جمعيت اين استان را فقرا تشكيل مى‏داده‏اند.


منابع