عزاداری‌های استان قزوین
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
عزادارى ماه محرم
مردم استان قزوين، همچون ساير مردم ايران، همه ساله از اول ماه محرم به مناسبت سالروز واقعه كربلا، مساجد و تكايا را سياه پوش مىنمايند و علم حسينى را در وسط مسجد يا تكيه بر پا مىسازند.
مرد و زن شبها در مساجد و تكايا جمع مىشوند و پس از مداحى و مرثيه سرايى به نوحه خوانى و سينه زنى مىپردازند. در روز عاشورا و تاسوعا هيئتهاى عزادارى در كوچه و خيابان به راه مىافتند.
مجالس ترحيم
در تاكستان در ايام قديم، هنگامى كه فردى از دنيا مىرفت، پس از غسل متوفى، او را به در حاليكه با طبل و نى آهنگ عزا مىنوازند به سوى قبرستان مشايعت كرده و به خاك مىسپرده و سپس به خانه بر مىگشتند.
پس از بازگشت به منزل، مردى وسايل همراه مرده را به خانه مىآورد و يكى از زنان دو يا سه عدد نان را به پشت مرد مىكوبيد و آنها را به فقرا مىداد.
زنان محله نيز پذيرايى از مردم شركت كننده در مراسم تشييع جنازه را در خانواده متوفى به عهده داشتند و با چاى و فرنى و ديگر خوراكىها از آنها پذيرايى مىكردند.
در قزوين در روزهاى اول تا هفتم، فاميلهاى نزديك صاحب عزا از خانواده متوفى پذيرايى مىكردند. آنها شير و نشاسته (فرنى) به خانه متوفى مىآوردند. اگر روز سوم، پنجم و يا هفتم متوفى مصادف با روز جمعه بود، همسايه دست راستى آش مىپخت و آن را از بالاى پشت بام به منزل صاحب عزا مىداد. پس از مرگ فرد براى او مراسم خاتمه خوانى برگزار مىشود و در شب هفت نيز بر سر مزارش جمع مىشوند و تا سرخى آفتاب را نبينند مزار را ترك نمىكنند.
