راه‌های ارتباطی استان بوشهر
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
محتویات |
منابع
راه‌های زمینی
مهمترين راه ورودى به بندر بوشهر جاده برازجان به بوشهر است كه مسير ارتباطى بسيارى از نقاط ايران به اين بندر مىباشد. در سال 1379 طول راههاى زمينى استان 1/1698 كيلومتر بوده است كه شامل 268 كيلومتر راه اصلى و 1/1430 راه فرعى بوده است. راههاى اصلى شامل 41 كيلومتر راه چهار خطه و 227 كيلومتر راه معمولى بوده است. راههاى فرعى نيز شامل 11 كيلومتر جاده آسفالته عريض، 1122 كيلومتر راه درجه يك و 1/2902 كيلومتر راه درجه 2 بوده است. طول راههاى روستايى استان 44/1697 كيلومتر، شامل 78/749 كيلومتر آسفالته و 86/629 كيلومتر شوسه مىباشد.
راه‌های هوایی
فرودگاه بوشهر، بندر بوشهر يكى از نخستين شهرهاى ايران مىباشد كه داراى فرودگاه شده است، عمليات اصولى مربوط به احداث فرودگاه در شهر بوشهر در سال 1325 ه .ش آغاز و در سال 1348 ه .ش با نصب تجهيزات پيشرفته به پايان رسيد. در حال حاضر علاوه بر پروازهاى داخلى، قابليت پروازهاى خارجى و بينالمللى را داراست. علاوه بر آن سه فرودگاه ديگر اين استان شامل فرودگاه خارك و فرودگاه توحيد (كنگان) و بحرگان نسبت به جابجايى مسافر اقدام مىكنند.
راههاى دريايى
اين منطقه با توجه به قرار گرفتن در كنار خليج فارس، از استانهاى مهم و فعال بندرى كشور مىباشد. اين استان علاوه بر بندر بوشهر كه مركز آن است، بنادر كوچكترى چون گناوه، ديلم، طاهرى، ديّر، كنگان نيز دارد. جزاير اين استان به ويژه جزاير خارك و شيف مسكونى بوده و از اهميت فوق العادهاى برخوردارند. راه دريايى يكى مهمترين راههاى ارتباطى اين استان مىباشد. از طريق دريا اين استان با كشورهاى همسايه مثل كويت و عربستان و آبهاى آزاد ارتباط دارد. همچنين راه دريايى، تنها راه ارتباطى جزاير مختلف استان با يكديگر و با مركز استان مىباشد. سالانه صدها كشتى نفتى و غير نفتى در بنادر اين استان تردد مىنمايند و اقدام به تخليه و بارگيرى مسافر و بار مىنمايند. در سال 1379 تعداد 120 فروند كشتى نفتى و 58 فروند كشتى غير نفتى در بنادر استان اقدام به تخليه و بارگيرى نفت خام و مشتقات آن، مسافر و كالا نمودهاند.
