موسیقی در استان گیلان

استان گيلان يكى از غنى‏ترين گنجينه‏هاى فرهنگ موسيقى را دارا مى‏باشد. اما اين گنجينه غنى بر خلاف بسيارى از مناطق كشور از وحدت سبك برخوردار نيست. به اين معنا كه نقاط مختلف گيلان از نظر تنوع آوازها، خصوصيات ملودى و ريتم از سبك‏هاى متفاوتى برخوردار است.

موسيقى بومى و آوازهاى محلى گيلان داراى تنوع و قابل اجرا در مقام‏هاى موسيقى ايرانى، ماهور، شور، همايون، سه گاه و چهار گاه مى‏باشد.

از آوازهاى محلى گيلان مى‏توان از هى يار هى يار، كيله لى جانم، يدوله نام برد و از شناسه‏هاى سازهاى موسيقى گيلان مى‏توان از كرناى ويادرازى ناى گيلان، نقاره، نى، سرنا، طبل، گيله تار و شت نام برد.

در دوران معاصر اولين مدرسه موسيقى گيلان در سال 1306 ه .ش به وسيله صبا از شاگردان استاد علينقى وزيرى در رشت بنيان نهاده شد.

از گروه‏هاى موسيقى كه پس از انقلاب به فعاليت خود ادامه داده و يا شكل گرفته‏اند مى‏توان از گروه عشاق گيلان، گيل آوا، صبا، سارنگ نام برد.