باورها در استان مرکزی

باورها ريشه در فرهنگ، مذهب، طرز زندگى، آداب و رسوم اجتماعى مردم دارند. مردم استان مركزى مانند ساير نقاط كشور باورها و پندارهاى مخصوصى دارند كه برخى از اين باورها با باور مردم در ساير نقاط مشابه و برخى ديگر مخصوص و ويژه مردم اين منطقه مى‏باشد.

برخى از اين باورها عبارتند از:

1ـ اگر آب بر تن سگ يا گربه بريزى، دستت واروك (زگيل) در مى‏آورد.

2ـ اگر بارش باران با آفتاب همراه باشد گرگها در حال زاييدن هستند.

3ـ بچه، نه ماه و نه روز و نه ساعت و نه دقيقه تو شكم مادر است.

4ـ چه پنير بخورى، چه گوشت خرگوش را، هر دويش مكروه است.

5ـ خواندن مرغ خانگى را بعضى به فال نيك و بعضى به فال بد مى‏گيرند.

6ـ خوب نيست كسى دستهايش را چفت كند.

7ـ دو سر مداد را نبايد تراشيد چون پدر آدم مى‏ميرد.

8ـ دهان قيچى باز بماند، غيبت ما را مى‏كنند.

9ـ روز شنبه، رخت شستن خوب است.

10ـ روز شنبه، ناخن گرفتن خوب نيست.

11ـ ريختن بركت خدا بر زمين گناه دارد.

12ـ زن سيابخت (مطلقه، يا شوى مرده) يا دو بخته (داراى هوو) نبايد انگشتر دست عروس كند، يا در هنگام عقد در اطاق عقد باشد يا كفش پاى عروس كند يا بساوبساو (قند ساييدن) كند، يا حنا سر عروس بندد، يا آرد عروس را آردبيز كند.

13ـ زير ناودان نَنِشين، بابات مى‏ميرد.

14ـ [به فرد مجردى كه هنگام صرف غذا به خانه‏اى وارد مى‏شود مى‏گويند: ]«شب عروسى‏ات باران مى‏آيد».

15ـ شب، ناخن گرفتن خوب نيست.

16ـ شصت، شير مى‏نشيند، هفتاد راه مى‏افتد، يعنى: شصتِ بهار (شصتمين روز بهار) شير گوسفندان كم مى‏شود. ده روز بعد باز زياد مى‏شود.