آب و هوای استان سیستان و بلوچستان
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
منطقه سيستان و بلوچستان با توجه به موقعيت جغرافيايى، از يك طرف تحت تأثير جريانهاى جوى متعدد مانند جريان بادى شبه قاره هند و به تبع آن بارانهاى موسمى اقيانوس هند، و از طرف ديگر تحت تأثير فشار زياد عرضهاى متوسط قرار دارد كه گرماى شديد مهمترين پديده مشهود اقليمى آن است. در وضعيت هواشناسى اين منطقه بادهاى شديد موسمى، طوفان شن، رگبارهاى سيل آسا، رطوبت زياد و مه صبحگاهى پديدهاى قابل توجه است. اين ناحيه داراى دو فصل متمايز زمستان با درجه حرارت معتدل و خنك و تابستان گرم مىباشد.
با توجه به عوامل آب و هوايى ياد شده: مناطق ايرانشهر، زابل و باهو كلات داراى آب و هواى بيابانى، ناحيه زاهدان داراى اقليم نزديك به بيابانى و ناحيه كوهستانى بم پشت در جنوب سراوان و امتداد آن به طرف شرق تا كوههاى بشاگرد داراى آب و هواى نيمه بيابانى معتدل است. اقليم ارتفاعات و فلاتهاى مرتفع و كم وسعت ميان آنها، نيمه بيابانى با زمستانهاى سرد است.
در تمام شهرهاى استان حداكثر دماى سالانه بالاى 40 درجه سانتيگراد گزارش شده است. اين مقدار در ماه تير، در ايرانشهر و زابل به 48 درجه بالاى صفر مىرسد. كمترين حد دماى استان در ماههاى دى و بهمن ثبت شده است. سردترين شهر استان زاهدان و گرمترين آن ايرانشهر است. بر اساس گزارش سازمان هواشناسى در سال 1377 حداكثر مطلق درجه حرارت مركز استان 42 درجه و حداقل مطلق درجه حرارت 2/10- درجه سانتىگراد گزارش شده است.
بارندگى عمدتا در ماههاى زمستان صورت مىگيرد و به طور متوسط در هفت ماه از سال در اين ناحيه اثرى از باران مشاهده نمىشود. لازم به توضيح است ميزان بارندگى از طرف شرق به غرب استان افزايش مىيابد.
همچنين لازم به ذكر است كه بر اساس گزارش سازمان هواشناسى در سال 1377، معدل بارندگى سالانه مركز استان 6/49 ميليمتر و تعداد روزهاى يخبندان اين شهرستان 32 روز در سال 1377 بوده است.
