پوشش گیاهی استان تهران

به سبب آنكه وضعيت اقليمى دشت‏ها و جلگه‏هاى اطراف و بخصوص جنوب تهران، نيمه صحرائى با بارندگى كم و فصل خشك طولانى باشد، پوشش گياهى در اين نواحى مناسب نبوده و فقط به هنگام بهار و سالهاى پر باران داراى رشد و نمو كافى است.

مراتع استان تهران نيز به علت چراى بى‏رويه دام، ظرفيت مفيد خود را از دست داده كه به دنبال آن فرسايش خاك و آمادگى منطقه جهت آسيب‏پذيرى از سيلابها فرا رسيده است.

پوشش جنگلى اين استان در ارتفاعى بين 2000 تا 4500 متر قرار گرفته و به صورت جنگلهاى نامنظم از بقاياى جنگلهاى بنه و گونه‏هايى نظير زالزالك، زرشك، انجير، شير خشت، گوجه وحشى و غير ديده مى‏شوند كه عوامل فوق در مجموع تأثير گسترده و قابل توجهى بر اقليم اين استان نداشته و فقط در مقياس كوچك و خرد اقليمى مؤثر واقع مى‏شوند.