آب و برق و گاز در استان تهران

در گذشته‏اى نه چندان دور آب آشاميدنى تهران از طريق قناتها، آب انبارها و نهرهاى روباز از طريق آب كرج تأمين شده است.

عمليات لوله‏كشى آب تهران در سال 1329 ه .ش آغاز و در سال 1334 به بهره‏بردارى رسيد.

در حال حاضر آب آشاميدنى مردم تهران از طريق سدهاى اميركبير، كرج، لتيان، لار و آبهاى زيرزمينى كه از طريق حفر چاه انجام مى‏شود؛ تأمين مى‏شود.

امروزه به علت مهاجرت‏هاى فراوان و ساخت شهرك‏هاى متعدد در اطراف شهر تهران، كم‏آبى از معضلات اصلى اين استان به شمار مى‏رود.

در سال 1377، ميزان مصرف آب كل مشتركين 1044 ميليون متر مكعب بوده است.

اولين كارخانه تأمين برق تهران در سال 1282 ه .ش همزمان با دوران سلطنت ناصرالدين شاه، توسط ميرزا حسين خان سپهسالار وارد كشور و راه‏اندازى شد. پس از مدتى حاج امين الضرب دومين كارخانه برق را بنيان نهاد.

نخستين مركز دولتى تأمين برق تهران در سال 1313 بنيان نهاده شد. در اين دوران مردم از قبول اشتراك برق خوددارى مى‏نمودند تا جايى كه شركت برق براى تشويق مردم اعلام نمود كه هر كس مايل باشد مى‏تواند به طور رايگان از انشعاب برق استفاده كند و حتى كنتور برق را مجانا درياف كند اما اين تدابير تا سال 1318 نتيجه‏اى در بر نداشت.

اما با آغاز جنگ جهانى و تمايل مردم به شنيدن اخبار جنگ از راديوهايى كه فقط با نيروى برق كار مى‏كرد سيل متقاضيان به سوى اداره برق افزايش يافت.

تا سال 1357 تهران به علت مهاجرت‏هاى بى‏رويه دچار كمبود برق فراوانى بود تا آنجا كه تهران را «شهر خاموشان» مى‏ناميدند.

بر اساس آمار مربوط به سال 1377، تعداد مشتركين برق استان به تفكيك نوع مصرف به شرح زير بوده است:

خانگى 2693869، عمومى 158370، كشاورزى 2061، صنعتى 17688، تجارى 464211 و آزاد 3701.

تا پايان سال 1375 استان تهران داراى 776579 انشعاب گاز بوده است كه از اين تعداد 775565 انشعاب خانگى و تجارى و 1014 انشعاب صنعتى بوده است.