آموزش و پرورش در استان بوشهر

در دوره ساسانيان جامعه ايران طبقاتى بوده و پيشبرد امور فرهنگى از جمله تعليم و تربيت، به تناسب موقعيت طبقاتى افراد جامعه ميسر مى‏شده است. در اين شرايط، فراگيرى دانش مطلقا در انحصار اشراف و طبقه حاكم بود. اما با ظهور اسلام تبعيض‏ها كنار رفت و در نتيجه نياز به آموزش و پرورش در سطحى به مراتب وسيعتر از جامعه طبقاتى قبل از اسلام، پديدار شد.

مساجد و مكتب‏خانه‏ها، اولين مراكز آموزشى در ايران و از جمله بوشهر بودند كه توسط ملاهاى مكتبى كه اولين مشعلداران علم و دانش در ايران بودند اداره مى‏شد و اينان الفباى فارسى و در نهايت قرآن را با روش‏هاى خاصى به شاگردان خود آموزش مى‏دادند تا اينكه بعد از تأسيس دارالفنون، مدارس به سبك جديد در ايران و از جمله بوشهر تأسيس گرديد.

اولين مؤسسه تعليمى در شهر بوشهر مكتب خانه احمديه بود كه در آن علوم دينى قرآن و ديوان حافظ آموزش داده مى‏شد. بعد از مدتى در مواد درسى تغييراتى حاصل شد و مواد درسى جديدى جايگزين علوم قديمه گرديد.

در سال 1317 شيخ محمد سعادت از تهران به بوشهر اعزام شد و مديريت مدرسه مذكور را به عهده گرفت و آن را به شكل جديد سازمان دهى و اداره نمود.

از اين تاريخ به بعد مدرسه مذكور به «مدرسه سعادت مظفرى» تغيير نام يافت. در آغاز اهالى محل از فرستادن فرزندان خود به مدرسه خوددارى كردند ولى كم‏كم به مدرسه توجه نمودند و فرزندان خود را روانه مدرسه نمودند.

در سال 1319 ساختمان جديدى بنا گرديد و مدرسه از محل استيجارى به آنجا منتقل گرديد