اقلیت‌های دینی استان هرمزگان
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
اقليتهاى دينى
با گسترش تجارت از قرن پانزدهم ميلادى و ورود اروپائيان و آغاز عصر استعمار، در سال 982 ه .ق از طرف پاپ كلمان هشتم 3 تن از راهبان فرقه دينى كارم (carme) به نام پدر پول سيمون (Paul - Simon)، پدر ژان تاده (JeanThadee) و پدر ونسان (Vincent) به دربار پادشاه ايران در اصفهان مأموريت يافتند و شاه عباس كبير اين 3 تن مبلغان دينى را به گرمى پذيرفت. اين 3 با جديت فراوان مأموريت خود را در خليجفارس و منطقه هرمزگان در جهت اهداف استعمارى خويش آغاز كردند.
پدر ونسان به جزيره هرمز سفر كرد و در سال 1612 در آنجا ديرى مسيحى تأسيس نمود. هم چنين راهبان كارم به سال 1670 (1048 ه .ق) در بندرعباس و بندر كنگ اقدام به تأسيس دير مسيحى كردند.
استعمار گران اروپايى در خليجفارس ضمن اشغال نظامى مراكز مختلف و اعزام و تقويت مالى مبلّغين مسيحى در راستاى تحت فشار قرار دادن مردم مسلمان منطقه اغلب داد و ستدها را از طريق تجارت خانههاى خود با مسيحيان و كليميان صورت مىدادند به خصوص فرانسويان در اين زمينه هيچ رابطهاى با مسلمانان ايرانى و عرب نداشتند در حالى كه مسلمانان بيش از 43 جمعيت مصرف كننده كالاهاى فرانسوى به ويژه قند در دنيا بودند.
عليرغم تمامى تبليغات دينى بيگانگان و تضييقات ايجاد شده، مردم مسلمان منطقه دست از اعتقادات خود برنداشتند و با خروج قواى بيگانه دسايس آنان خاتمه يافت.
در حال حاضر 719 تن از اقليتهاى دينى در اين استان در كنار مسلمانان زندگى مىكنند و آزادانه به فعاليتهاى مذهبى خود مىپردازند.
هندو
در قبل از سال 1270 خورشيدى در شمال شرقى بندرعباس يك درخت انجير هندى وجود داشت كه شاخ و برگ آن از اطراف به زمين مىرسيد و چنان سايهاى داشت كه يكصد نفر مىتوانستند به راحتى زير آن بيارايند.
هندوها مراسم مذهبى خود را زير آن درخت انجام مىدادند و آنان كه از فرمانبرداران دولت انگليس بوده و به عنوان مأموران خدمات نظامى، پيش خدمت، كارگر، كارمند نزد انگليسىها كار مىكردند توانستند اجازه ساختن معبد را از محمد حسن خان سعد الملك حاكم وقت شهر بگيرند و به حضور خود در اين شهر رسميت دادند. هندوها معبد خود را در وسط باغى كه قبلاً تدارك ديده بودند نهادند. آنها اجساد مردگان خود را در ضلع شرقى خور گور سوزان، در كنار دريا مىسوزانيدند و خاكستر آنرا طبق آئين خود به دريا مىريختند.
مردم قديم بندرعباس، هندوهاى مقيم بندرعباس را به نام «گور» يا گبر مىشناختند. پس از آنكه هندوها از بندرعباس رفتند، معبد عملاً بدون استفاده ماند و اداره امور آن به يكى از اهالى محل واگذار گرديد.
