پوشش گیاهی استان هرمزگان
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
استان هرمزگان از نظر پوشش گياهى فقير مىباشد و گياهان اين منطقه منحصر به گياهانى است كه معمولاً در نقاط كم آب و خشك مىرويند و همچنين در مقابل خشكى هوا نيز مقاوم و سخت مىباشند. به عبارت ديگر پوشش گياهى اين استان در رابطه با تغييرات حاصله از آب و هوا و جنس خاك چهره متفاوتى به خود مىگيرد.
درختان و درختچهها و گياهانى كه در اين مناطق رشد مىكنند عبارتند از:
ـ «كهور» كه در صنعت كشتىسازى مورد استفاده قرار مىگيرد.
ـ «كُنار» (سدر) كه براى شستشوى سر به كار ميرود و خربزه درختى كه درخت آن شبيه خرماست، در اين منطقه پرورش داده مىشود.
از گياهانى كه در اين استان مىرويند مىتوان از: كلپوره، بومادران، بابويه، خاكشير و گياهان شور پسند كه در مناطق شورهزارها يافت مىشوند نام برد.
گياهانى كه در ارتفاعات مىرويند به علت كاهش دما و رطوبت هوا از دامنه تا قله كوه انواع درختان گرمسيرى به چشم مىخورد.
در ارتفاعات بالاتر درختان سردسيرى نظير كاج، سرو، زيتون وحشى و شمشاد وحشى به صورت انبوه ديده مىشود.
جنگل حرا (مانگرو)
گونه جنگلى حرا (مانگرو) از ويژگىهاى اكوسيستم سواحل جنوبى ايران است كه به طور پراكنده، از تنگه هرمز به سمت شرق و اقيانوس هند در سواحل عمان پديد آمدهاند.
اين جنگلها در سواحل خليجفارس، دژ اطراف بندر لافت، شمال جزيره قشم، بندر خمير و در كانونهاى متراكم ديده مىشوند. ابو على سينا، دانشمند بزرگ ايرانى، درخت اين جنگلها را حرا ناميده است.
جنگل حرا در اطراف جزيره قشم، در نوارى به عرض 50 تا 500 متر كشيده شده و محدودهاى برابر با 150 كيلومتر و مساحتى معادل 8236 هكتار را در بر گرفته است.
اگر آبهاى نواحى باتلاقى و مساحت نقاط خالى منظور نشود، مساحت واقعى اين جنگل در حدود 6012 هكتار مىباشد. وسيعترين قسمت جنگلهاى حرا در آبهاى بندر لافت و بندر پل در شمال غربى جزيره قشم، و در فاصله 140 كيلومترى غرب بندرعباس قرار دارد.
اين جنگلهاى ماندابى بر روى خاكهاى لجنى ناشى از رسوب خاكهاى حاصل از فرسايش سواحل رشد يافتهاند و دائما در معرض جزر و مد آب قرار دارند؛ به طورى كه در زمان جزر، درختان و بستر لجنى آنها از آب بيرون آمده و به صورت جزايرى پراكنده نمايان مىشوند و در مواقع مد، تمامى جنگل حرا به زير آب رفته و ناپديد مىشود.
برگ حرا براى دام، ارزش غذايى معادل يونجه دارد و دامداران سنتى جزيره قشم از برگ اين درخت براى تغذيه دام و چهارپايان خود استفاده مىكنند. وسعت اين جنگلها نسبت به گذشته كاهش يافته است.
