اشتغال در استان کرمانشاه
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
مدیر سیستم (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | در سال 1375، جمعيت ده ساله و بيشتر استان كرمانشاه 1327248 نفر بوده است كه از اين تعداد 477365 نفر جمعيت فعال (شامل 389000 نفر شاغل، 11860 نفر بيكار قبلاً شاغل و 76505 نفر بيكار قبلاً غير شاغل) بودهاند. | ||
| + | همچنين 830930 نفر جمعيت غيرفعال (شامل 356783 نفر محصل، 388439 نفر خانهدار، 29056 نفر داراى درآمد بدون كار و 56652 نفر در گروه ساير) بودهاند. وضع فعاليت 18953 نفر نيز اظهار نشده بوده است. | ||
| + | |||
| + | جدول 5ـ4ـ توزيع نسبى جمعيت 10 ساله و بيشتر بر حسب وضع فعاليت | ||
| + | |||
| + | به تفكيك ساكن و غير ساكن و جنس | ||
| + | |||
| + | جمع00/10000/10000/10000/10000/10000/10000/100 | ||
| + | |||
| + | شاغل31/2960/4890/401/5553/750/8020/42 | ||
| + | |||
| + | بيكار (جوياى كار)66/663/912/292/1148/378/362/2 | ||
| + | |||
| + | قبلاً شاغل89/014/206/096/004/020/000/0 | ||
| + | |||
| + | قبلاً غيرشاغل76/549/706/296/1044/358/362/2 | ||
| + | |||
| + | محصل88/2604/3272/2999/2429/1534/1296/2 | ||
| + | |||
| + | خانهدار27/2949/028/5849/080/6214/009/48 | ||
| + | |||
| + | داراى درآمد بدون كار19/249/328/105/261/134/008/0 | ||
| + | |||
| + | ساير27/485/355/299/333/866/167/3 | ||
| + | |||
| + | اظهار نشده43/189/115/155/195/023/137/0 | ||
| + | |||
| + | مأخذ: مركز آمار ايران، سرشمارى عمومى نفوس و مسكن ـ 1375، نتايج تفصيلى استان كرمانشاه. | ||
| + | |||
| + | به اين ترتيب، در سال 1375، در اين استان افراد شاغل و افراد بيكار (جوياى كار) در مجموع 97/35 درصد از جمعيت ده ساله و بيشتر را تشكيل مىدادهاند. اين نسبت در نقاط شهرى، 24/33 درصد و در نقاط روستايى 17/40 درصد بوده است. اين نسبت در كل كشور 3/35 درصد مىباشد. | ||
| + | |||
| + | از جمعيت فعال اين استان 421507 نفر (30/88 درصد) را مردان و 55858 نفر (70/11 درصد) را زنان تشكيل مىدادهاند. از جمعيت فعال اين استان، 5/18 درصد بيكار مىباشد. اين نسبت در مقايسه با كل كشور (08/9 درصد) رقم بسيار بالايى است و بيكارى يكى از معضلات اين استان محسوب مىشود. | ||
| + | |||
| + | طى دهه 55 تا 65 نرخ بيكارى در اين استان به علت تبعات ناشى از جنگ تحميلى به سرعت افزايش يافت به گونهاى كه نرخ رشد سالانه بيكارى به 7/12 درصد رسيده بود. اما در دهه 65 تا 75 اين نرخ، كاهش يافت و به علت شروع بازسازى استان، نرخ رشد بيكارى به 6/1 درصد رسيد. | ||
| + | |||
| + | در سال 1375 بالاترين نرخ بيكارى مربوط به شهرستانهاى جوانرود، پاوه و اسلام آباد غرب بوده است. | ||
| + | |||
| + | همچنين نرخ بيكارى در مناطق روستايى استان، 6/19 درصد و در مناطق شهرى 9/17 درصد بوده است. | ||
| + | |||
| + | علت عمده بيكارى در مناطق روستايى فقدان آگاهى كافى در به كارگيرى صحيح از نهادههاى كشاورزى بوده است. | ||
| + | |||
| + | از جمعيت شاغل ده ساله و بيشتر اين استان 102987 نفر (47/26 درصد) در بخش كشاورزى و 87339 نفر (45/22 درصد) در بخش صنعت و 190892 نفر (07/49 درصد) در بخش خدمات و 7782 نفر (00/2 درصد) نامشخص و اظهار نشده بودهاند. | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
[[رده:اشتغال]] | [[رده:اشتغال]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ تیر ۱۳۹۱، ساعت ۱۸:۵۷
در سال 1375، جمعيت ده ساله و بيشتر استان كرمانشاه 1327248 نفر بوده است كه از اين تعداد 477365 نفر جمعيت فعال (شامل 389000 نفر شاغل، 11860 نفر بيكار قبلاً شاغل و 76505 نفر بيكار قبلاً غير شاغل) بودهاند.
همچنين 830930 نفر جمعيت غيرفعال (شامل 356783 نفر محصل، 388439 نفر خانهدار، 29056 نفر داراى درآمد بدون كار و 56652 نفر در گروه ساير) بودهاند. وضع فعاليت 18953 نفر نيز اظهار نشده بوده است.
جدول 5ـ4ـ توزيع نسبى جمعيت 10 ساله و بيشتر بر حسب وضع فعاليت
به تفكيك ساكن و غير ساكن و جنس
جمع00/10000/10000/10000/10000/10000/10000/100
شاغل31/2960/4890/401/5553/750/8020/42
بيكار (جوياى كار)66/663/912/292/1148/378/362/2
قبلاً شاغل89/014/206/096/004/020/000/0
قبلاً غيرشاغل76/549/706/296/1044/358/362/2
محصل88/2604/3272/2999/2429/1534/1296/2
خانهدار27/2949/028/5849/080/6214/009/48
داراى درآمد بدون كار19/249/328/105/261/134/008/0
ساير27/485/355/299/333/866/167/3
اظهار نشده43/189/115/155/195/023/137/0
مأخذ: مركز آمار ايران، سرشمارى عمومى نفوس و مسكن ـ 1375، نتايج تفصيلى استان كرمانشاه.
به اين ترتيب، در سال 1375، در اين استان افراد شاغل و افراد بيكار (جوياى كار) در مجموع 97/35 درصد از جمعيت ده ساله و بيشتر را تشكيل مىدادهاند. اين نسبت در نقاط شهرى، 24/33 درصد و در نقاط روستايى 17/40 درصد بوده است. اين نسبت در كل كشور 3/35 درصد مىباشد.
از جمعيت فعال اين استان 421507 نفر (30/88 درصد) را مردان و 55858 نفر (70/11 درصد) را زنان تشكيل مىدادهاند. از جمعيت فعال اين استان، 5/18 درصد بيكار مىباشد. اين نسبت در مقايسه با كل كشور (08/9 درصد) رقم بسيار بالايى است و بيكارى يكى از معضلات اين استان محسوب مىشود.
طى دهه 55 تا 65 نرخ بيكارى در اين استان به علت تبعات ناشى از جنگ تحميلى به سرعت افزايش يافت به گونهاى كه نرخ رشد سالانه بيكارى به 7/12 درصد رسيده بود. اما در دهه 65 تا 75 اين نرخ، كاهش يافت و به علت شروع بازسازى استان، نرخ رشد بيكارى به 6/1 درصد رسيد.
در سال 1375 بالاترين نرخ بيكارى مربوط به شهرستانهاى جوانرود، پاوه و اسلام آباد غرب بوده است.
همچنين نرخ بيكارى در مناطق روستايى استان، 6/19 درصد و در مناطق شهرى 9/17 درصد بوده است.
علت عمده بيكارى در مناطق روستايى فقدان آگاهى كافى در به كارگيرى صحيح از نهادههاى كشاورزى بوده است.
از جمعيت شاغل ده ساله و بيشتر اين استان 102987 نفر (47/26 درصد) در بخش كشاورزى و 87339 نفر (45/22 درصد) در بخش صنعت و 190892 نفر (07/49 درصد) در بخش خدمات و 7782 نفر (00/2 درصد) نامشخص و اظهار نشده بودهاند.
