|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | | + | [[رده:حذفیات]] |
| − | زرتشتيان
| + | |
| − | | + | |
| − | زرتشتيان از زمان بنيانگذارى نخستين هستههاى شهر قزوين، در دوران ساسانيان و تا قرنها پس از طلوع اسلام درآن سكونت داشتند. بسيارى از تاريخ نگاران بر آنند كه بناى مسجد جامع قزوين و مسجد حيدريه بر روى آتشكده زرتشتيان بنا نهاده شده است. پس از ظهور اسلام بسيارى از زرتشتيان قزوين مسلمان شدند. اما برخى ازنقاط دور دست بر آيين پدران خود باقى ماندند.
| + | |
| − | در دوران قاجار برخى از زرتشتيان يزد به قزوين مهاجرت كردند و به شغلهاى مختلف، مانند بزازى، هتل دارى، تجارت، سينما دارى و... اشتغال داشتند.
| + | |
| − | | + | |
| − | هم اكنون 217 زرتشتى در استان قزوين زندگى مىكنند، 180 نفر از افراد مزبور در شهرستان قزوين و بقيه در شهرستان تاكستان زندگى مىكنند.
| + | |
| − | | + | |
| − | ارامنه
| + | |
| − | | + | |
| − | برخى از منابع تاريخى، نخستين تاريخ مهاجرت ارمنيان به قزوين را به سال 1605 .م مربوط مىدانند. در اين سال بخش كوچكى از ارامنه ارمنستان در اين شهر ساكن گرديدند. پيترو دلاواله كه در سال 1618 .م از قزوين بازديد كرده است ارامنه قزوين را داراى كشيش و گورستان دانسته است.
| + | |
| − | | + | |
| − | تا يك قرن بعد از زمان مهاجرت ارامنه به قزوين آنان به عنوان يك اقليت كوچك مذهبى داراى نمازخانه و گورستان مخصوص به خود بودهاند. اما به نظر مىرسد كه از موقعيت اجتماعى مطلوب و امكانات يك زندگى مرفه بىبهره بودهاند.
| + | |
| − | پس از پايان جنگ ايران و روس (1827 ـ 1828 .م) ارمنيان به قفقاز بازگشتند تا آنجا كه در سال 1827 .م تعداد ارمنيان به 12 نفر رسيده است.
| + | |
| − | | + | |
| − | در سال 1881 ناصرالدين شاه با تقاضاى ارامنه قزوين مبتنى بر تأسيس كليسا موافقت نمود و دستور داد از زمينهاى دولتى قطعه زمينى به آنها واگذار شود.
| + | |
| − | | + | |
| − | در سال 1918 با پيشروى نيروهاى عثمانى حدود 800 نفر از ارامنه همدان از ترس نيروهاى عثمانى وارد قزوين شدند و پس از رفع مشكل بسيارى از آنها به همدان بازگشتند.
| + | |
| − | | + | |
| − | ارامنه در طول سالهاى اقامت در قزوين داراى كليسا و مدرسه بودهاند. هم اكنون نيز ارامنه بزرگترين اقليت دينى اين شهرستان را با 222 نفر تشكيل مىدهند از اين ميان 214 نفر در شهرستان قزوين، 8 نفر در شهرستان تاكستان سكونت دارند، 20 نفر آنان در نقاط روستايى و بقيه در نقاط شهرى ساكن هستند.
| + | |
| − | | + | |
| − | يهوديان
| + | |
| − | | + | |
| − | درباره جامعه يهود قزوين در قرن اول هجرى و دورههاى پيش از آن اطلاعات زيادى در دست نيست.
| + | |
| − | | + | |
| − | حمدالله مستوفى در تاريخ برگزيده در ضمن شرح حوادث قرن اول هجرى به وجود تعداد اندكى يهودى (جهود) اشاره كرده است:
| + | |
| − | «چون مذهب پيدا شده (منظور قرن اول هجرى است) اندكى حنفى و شيعى شدند معدودى چند از جهودان (يهوديان) در آنجا و هيچ ملت ومذهب ديگر نيست».
| + | |
| − | | + | |
| − | شاردن در سال 1664م. در گذر از قزوين، تعداد جمعيت شهر را دوازده هزار خانوار و جمعيت يهودى را صد خانوار مىداند كه در فقر و تنگدستى زندگى مىكردند.
| + | |
| − | | + | |
| − | يهوديان قزوين، به شغل خريد و فروش عتيقه و پارچه فروشى اشتغال داشتهاند. از مجموعه اسناد به جاى مانده از دوران قاجاريه چند سند درباره يهوديان قزوين وجود دارد.
| + | |
| − | | + | |
| − | يكى از اسناد نشانگر اعتراض مغازه داران يهود به بسته شدن مغازههاى آنان در روز جمعه است.
| + | |
| − | | + | |
| − | آنان براى بستن چند مغازه در روز جمعه، نامه هايى را به انجمن ملتى بنى اسرائيل در تهران و مجمع مركزى تشكيلات «صهيونيست» ايران نوشته و دكتر لقمان، نماينده يهوديان در مجلس مجدانه باز شدن چند مغازه در روز جمعه را دنبال مىكند تا آنكه وزارت خارجه كه در آن زمان عهده دار امور اقليتهاى دينى نيز بوده از حاكم قزوين مىخواهد كه موانع ايجاد شده در باز نبودن مغازههاى يهوديان در روز جمعه را از سر راه بر دارد. با باز شدن مغازههاى يهوديان بازاريان و مغازه داران قزوين به فرماندارى اعتراض و در نتيجه اعتراض بازاريان مغازههاى يهوديان در روز جمعه دوباره تعطيل مىگردد.
| + | |
| − | | + | |
| − | از دهههاى نخستين سال 1300 ه .ش يهوديان قزوين به تدريج قزوين را ترك كردهاند.
| + | |
| − | | + | |
| − | بنابر سرشمارى در سال 1375 فقط 3 نفر يهودى در استان قزوين زندگى مىكنند.
| + | |
| − | | + | |
| − | {{منابع}}
| + | |
| − | [[رده:اقلیت‌های دینی]] | + | |
