خوشنویسان استان گیلان
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
مدیر سیستم (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | مالك ديلمى | ||
| + | |||
| + | مالك ديلمى از مشاهير خوشنويسان در قرن دهم هجرى و از معارف ديلميان بوده است. وى در سال 924 ه .ق متولد شد ونزد پدر خود شهره امير، تعليم يافت و خط ثلث را به خوبى فرا گرفت. وى خط نسخ را چنان مىنوشت كه با خط ياقوت (از خوشنويسان بزرگ قرن هفتم) قابل تشخيص نبود. وى مدتى از همراهان شاه طهماسب صفوى بوده و كتيبههاى ديوانخانه وى را در قزوين نگاشته است. | ||
| + | |||
| + | از وى آثار گرانبهايى مانند مناجات حضرت امير عليهالسلام موجود در كتابخانه دانشگاه استانبول، نسخه خطى از كتاب باب حادى عشر و قرآنى ناتمام به خط نستعليق به يادگار باقى مانده است. | ||
| + | مالك در سال 969 ه .ق در قزوين در گذشته است. | ||
| + | |||
| + | شهاب الخطاطين | ||
| + | |||
| + | نورالدين محمد لاهيجى معروف به نورا و متخلص به قرارى از كاتبان و خوشنويسان سده يازدهم هجرى است. وى فرزند مولانا عبدالرزاق وزير، احمد خان است. او در نزد ميرعماد قزوينى هنر خوشنويسى را آموخت و بعد از مرگ ميرعماد به شهاب الخطاطين مشهور گشت. | ||
| + | |||
| + | وى بعدها به هند مهاجرت كرد و در دربار جلالالدين اكبر شاه راه يافت و در بين سالهاى 1050 و يا 1052 ه .ق در بنگال در گذشته است. | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
[[رده:خوشنویسان]] | [[رده:خوشنویسان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۱، ساعت ۱۷:۲۴
مالك ديلمى
مالك ديلمى از مشاهير خوشنويسان در قرن دهم هجرى و از معارف ديلميان بوده است. وى در سال 924 ه .ق متولد شد ونزد پدر خود شهره امير، تعليم يافت و خط ثلث را به خوبى فرا گرفت. وى خط نسخ را چنان مىنوشت كه با خط ياقوت (از خوشنويسان بزرگ قرن هفتم) قابل تشخيص نبود. وى مدتى از همراهان شاه طهماسب صفوى بوده و كتيبههاى ديوانخانه وى را در قزوين نگاشته است.
از وى آثار گرانبهايى مانند مناجات حضرت امير عليهالسلام موجود در كتابخانه دانشگاه استانبول، نسخه خطى از كتاب باب حادى عشر و قرآنى ناتمام به خط نستعليق به يادگار باقى مانده است. مالك در سال 969 ه .ق در قزوين در گذشته است.
شهاب الخطاطين
نورالدين محمد لاهيجى معروف به نورا و متخلص به قرارى از كاتبان و خوشنويسان سده يازدهم هجرى است. وى فرزند مولانا عبدالرزاق وزير، احمد خان است. او در نزد ميرعماد قزوينى هنر خوشنويسى را آموخت و بعد از مرگ ميرعماد به شهاب الخطاطين مشهور گشت.
وى بعدها به هند مهاجرت كرد و در دربار جلالالدين اكبر شاه راه يافت و در بين سالهاى 1050 و يا 1052 ه .ق در بنگال در گذشته است.
