اقلیت‌های دینی استان گیلان
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
مدیر سیستم (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه) |
|||
| (یک ویرایش میانی توسط یک کاربر نشان داده نشده‌است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | ارامنه | ||
| + | |||
| + | با استقرار دولت صفويه، شاه عباس در جهت هر چه بهتر كنترل مرزها اقدام به كوچ اجبارى گرجيان و ارمنيان و اسكان آنها در مناطق شمالى كشور و اصفهان نمود كه تعدادى از اين ارمنيان در سرزمين گيلان اقامت كرده و در شهرهاى رشت و بندر انزلى سكونت گزيدند. | ||
| + | |||
| + | حضور ارمنيان در گيلان در آغاز به صورت طبيعى همراه با تنشهايى بود. از جمله تخريب كليساى آنان در زمان خسرو خان گرجى و نيز سنگسار نمودن يك زن ارمنى در زمان ناصر الدين شاه. وليكن بعدها به علت رفت و آمد ارمنيان به آن سوى مرزها آنان نقش زيادى در تجدد خواهى مردم گيلان ايفا كردند و اوج همدلى ارمنيان گيلان در دو جريان مشروطيت و نهضت جنگل مشهود بود. ارمنيان گيلان در كارهاى عام المنفعه همواره پيشگام بودند و افتتاح «آسايشگاه معلولين رشت» از آن جمله خدمات است. | ||
| + | |||
| + | در حال حاضر ارامنه در برخى از شهرهاى گيلان به ويژه رشت و بندر انزلى زندگى مىكنند. | ||
| + | |||
| + | بر اساس آخرين سرشمارى عمومى نفوس و مسكن در سال 1375 تعداد آن 239 نفر مىباشد. | ||
| + | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
[[رده:اقلیت‌های دینی]] | [[رده:اقلیت‌های دینی]] | ||
نسخهٔ ۲۲ فروردین ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۴۲
ارامنه
با استقرار دولت صفويه، شاه عباس در جهت هر چه بهتر كنترل مرزها اقدام به كوچ اجبارى گرجيان و ارمنيان و اسكان آنها در مناطق شمالى كشور و اصفهان نمود كه تعدادى از اين ارمنيان در سرزمين گيلان اقامت كرده و در شهرهاى رشت و بندر انزلى سكونت گزيدند.
حضور ارمنيان در گيلان در آغاز به صورت طبيعى همراه با تنشهايى بود. از جمله تخريب كليساى آنان در زمان خسرو خان گرجى و نيز سنگسار نمودن يك زن ارمنى در زمان ناصر الدين شاه. وليكن بعدها به علت رفت و آمد ارمنيان به آن سوى مرزها آنان نقش زيادى در تجدد خواهى مردم گيلان ايفا كردند و اوج همدلى ارمنيان گيلان در دو جريان مشروطيت و نهضت جنگل مشهود بود. ارمنيان گيلان در كارهاى عام المنفعه همواره پيشگام بودند و افتتاح «آسايشگاه معلولين رشت» از آن جمله خدمات است.
در حال حاضر ارامنه در برخى از شهرهاى گيلان به ويژه رشت و بندر انزلى زندگى مىكنند.
بر اساس آخرين سرشمارى عمومى نفوس و مسكن در سال 1375 تعداد آن 239 نفر مىباشد.
