ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

اقلیت‌های دینی استان اردبیل

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

(تفاوت بین نسخه‌ها)
پرش به: ناوبری, جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
در گذشته از پيروان مذاهب ديگر بيش از همه ارمنى‏ها در اردبيل زندگى مى‏كردند و محله مخصوص داشتند كه به نام آنها ارمنستان خوانده مى‏شد و اين محله، كه كليساى كهنه و متروك ارمنيها در آن واقع است، امروز نيز به همان نام معروف است.
+
[[رده:حذفیات]]
 
+
ارمنى‏هاى اردبيل با ديگران با مهربانى و احترام زندگى مى‏كردند. شغل بيشتر آنها تجارت و صنعتگرى و طبابت بود.
+
 
+
در اواخر حكومت قاجار و با از بين رفتن موقعيت خاص تجارتى اردبيل آنها نيز از اين شهر مهاجرت كردند و امروزه هيچ ارمنى در اردبيل زندگى نمى‏كند.
+
 
+
كليميان هم در اردبيل بودند و به شغل تجارت اشتغال داشتند. در بازار سراى بزرگى بود كه به «كاروانسراى جهودها» شهرت داشت و تمام حجرات و طبقات بالا و زيرين آن براى تجارت در دست اينان بود.
+
 
+
كسان ديگرى از آنان نيز طبابت مى‏كردند و امروز سالخوردگان اردبيل از خدمات پزشكى «جهود آقا جان» و ديگران ياد مى‏كنند.
+
 
+
تشيع در اردبيل
+
 
+
از ابتداى اسلام مذهب تسنن و بعد از انشعاب مذاهب، مذهب شافعى در اردبيل رواج داشت.
+
 
+
امام شافعى خود از ارادتمندان اهل بيت بود و به همين دليل مردم به حضرت على عليه‏السلام و اهل بيت ارادت مى‏ورزيدند.
+
 
+
طرفداران على عليه‏السلام هر وقت زمان را مناسب مى‏دانستند به ترويج كيش تشيع مى‏پرداختند.
+
 
+
چنانكه در عهد حكومت مرزبان محمد سالارى كه از ديلمان گيلان بود و مذهب تشيع داشت، زمينه پيشرفت اين مذهب بيش از پيش فراهم گشت.
+
 
+
اين روند تا سال 429 ه .ق بسيار مساعد بود و شيعه‏گرى هيچ مانعى نداشت.
+
 
+
در اين سال طغرل بيگ از پادشاهان سلجوقى به پادشاهى رسيد و بردن نام على عليه‏السلام را در اذان و اقامه ممنوع كرد.
+
 
+
گفته‏اند: طغرل بيگ هر كس را كه تظاهر به شيعه بودن كرد كشت و در تمام قلمرو سلطنت او شيعيان مجبور به تقيه شدند.
+
 
+
بعد از سلاجقه كم‏كم اين تعصب ضعيف گشت و در اردبيل، با نفوذ و قدرتى كه فرزندان شيخ صفى الدين به دست آوردند، شيعه‏گرى رواج يافت و شيخ جنيد و شيخ حيدر صفوى، جد و پدر شاه اسماعيل اول، در زمان خود به حمايت از آن مذهب برخاستند و خود شاه اسماعيل نيز، پس از آنكه بر اريكه قدرت تكيه زد، آن را مذهب رسمى ايرانيان گردانيد. از آن تاريخ مردم اين شهر مذهب تشيع اختيار كردند.
+
 
+
البته برخى گفته‏اند شاه اسماعيل با ضربات شمشير تشيع را رواج داد ولى اين سخن صحيح نيست، زيرا عده‏اى از افسران و سربازان او اهل سنت بودند و از او مستمرى مى‏گرفتند و پيوسته با وى بودند.
+
 
+
مورخان اردبيليان را، به ويژه در عهد صفويه، نسبت به مذهب تشيع سخت متعصّب نوشته‏اند اما نه بدان معنى كه با دارندگان مذاهب ديگر سختگير باشند.
+
 
+
بلكه شيعيان اردبيل در عين آنكه در انجام وظايف دينى تعصب خاصى داشتند با دارندگان مذاهب ديگر با لطف و رأفت مدارا مى‏نمودند و در حق آنان احترام متقابل را رعايت مى‏كردند و اين كار علاوه بر رشد فكرى و واقع بينى روحانيان بزرگ، معلول موقعيت مهم اقتصادى و تجارتى اين شهر نيز بود. زيرا مخالفت با دارندگان مذاهب ديگر منتهى به قطع مراودات بازرگانى مى‏شد و سكنه اين شهر هرگز راضى بدين كار نبودند.
+
 
+
غير شيعيان نيز با توجه به درجه تعصبات مذهبى در حفظ حرمت مقدسات دينى مردم مراقبت تام داشتند و حتى مسيحيان از تهيه و صرف علنى مشروبات الكلى خوددارى مى‏نمودند.
+
 
+
بر اساس سرشمارى عمومى نفوس و مسكن ـ 1375، از جمعيت 1168011 نفرى اردبيل:
+
 
+
ـ 1165590 نفر مسلمان،
+
 
+
ـ 306 نفر زرتشتى،
+
 
+
ـ 10 نفر مسيحى،
+
 
+
ـ 16 نفر كليمى،
+
 
+
ـ 13 نفر ساير و
+
 
+
ـ 2076 نفر اظهار نشده بوده است.
+
 
+
از تعداد كل مسلمانان 588700 نفر مرد و 576890 نفر زن بوده‏اند.
+
 
+
همچنين از تعداد كل مسلمانان 566890 نفر در نقاط شهرى و 596057 نفر در نقاط روستايى ساكن مى‏باشند.
+
+
و نيز بر اساس اطلاعات استاندارى اين استان 98 درصد مسلمانان اين استان شيعه و حدود 2 درصد سنى شافعى هستند.
+
 
+
جدول 1ـ5ـ توزيع نسبى جمعيت بر حسب دين به تفكيك ساكن و غير ساكن
+
 
+
ديناستانساكنغيرساكن
+
 
+
نقاط شهرىنقاط روستايى
+
 
+
جمع00/10000/10000/10000/100
+
 
+
مسلمان79/9973/9986/9985/99
+
 
+
زرتشتى03/003/003/000/0
+
 
+
مسيحى00/000/000/000/0
+
 
+
كليمى00/000/000/000/0
+
 
+
ساير و اظهار نشده18/025/012/015/0
+
 
+
مأخذ: سرشمارى عمومى نفوس و مسكن ـ 1375، استان اردبيل.
+
+
 
+
 
+
{{منابع}}
+
[[رده:اقلیت‌های دینی]]
+

نسخهٔ ‏۳ فروردین ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۳۰