موسیقی در استان قزوین
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
(تفاوت بین نسخه‌ها)
مدیر سیستم (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | در دوره قاجاريه نواختن طبل، شيپور، سنج و قره نى همراه تعزيه معمول بود و كمانچه و تار و ضرب نيز در حاشيه تئاتر و يا در مجالس جشن و عروسى رواج پيدا كرده بود. | ||
| + | در سال 1347 وزارت فرهنگ و هنر مركز آموزش موسيقى را در قزوين بنيان نهاد و كلاسهاى آموزش تار، ويلن، ضرب، و سنتور رايج شد. | ||
| + | |||
| + | از معروفترين موسيقى دانان قزوين مىتوان به افرادى چون: | ||
| + | |||
| + | ـ عارف قزوينى، | ||
| + | |||
| + | ـ درويش خان، | ||
| + | |||
| + | ـ ابوالحسن خان اقبال آذر، | ||
| + | |||
| + | ـ جواد خان، | ||
| + | |||
| + | ـ و ... اشاره كرد. | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ مهر ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۴۹
در دوره قاجاريه نواختن طبل، شيپور، سنج و قره نى همراه تعزيه معمول بود و كمانچه و تار و ضرب نيز در حاشيه تئاتر و يا در مجالس جشن و عروسى رواج پيدا كرده بود.
در سال 1347 وزارت فرهنگ و هنر مركز آموزش موسيقى را در قزوين بنيان نهاد و كلاسهاى آموزش تار، ويلن، ضرب، و سنتور رايج شد.
از معروفترين موسيقى دانان قزوين مىتوان به افرادى چون:
ـ عارف قزوينى،
ـ درويش خان،
ـ ابوالحسن خان اقبال آذر،
ـ جواد خان،
ـ و ... اشاره كرد.
