دانشمندان حوزه و دانشگاه استان خوزستان
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
مدیر سیستم (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | |||
| + | ناخدا بزرگ پور شهريار رامهرمزى | ||
| + | |||
| + | ناخدا بزرگ پور شهريار از دريانوردان و بازرگانانى است كه در نيمه اول قرن چهارم هجرى مىزيسته و كتابى به نام «عجائب الهند برّه و بحره و جزايره» از خود به يادگار نهاده است. | ||
| + | |||
| + | او در اين كتاب، حكايات و داستانهايى را كه خود از بازرگانان و دريانوردانى كه چندين قرن پيش بين سواحل شرقى آفريقا، ايران و هند تا جنوب چين و ژاپن در رفت و آمد بودهاند شنيده، گرد آورده است. | ||
| + | |||
| + | ادوارد براون در تاريخ ادبى ايران، عجائب الهند را از تجليات ادبى دوره خلافت المطيعللّه مىداند. از زندگى شخصى ناخدا شهريار، اطلاع بيشترى در دست نيست. | ||
| + | |||
| + | نوبخت زرتشتى | ||
| + | |||
| + | نوبخت، يا نيبخت، از ايرانيان زرتشتى مذهب، متعصب در دين و مليت خويش و معاصر منصور خليفه عباسى (136ـ158 ه .ق) بود. | ||
| + | |||
| + | نوبخت در اهواز با عمال خلفاى بنى اميه به مبارزه برخاست و سرانجام حاكم اهواز او را دستگير و زندانى كرد. | ||
| + | |||
| + | وى در زندان اهواز با منصور عباسى آشنا شد و به وى مژده داد كه به زودى خلافت به بنى عباس منتقل خواهد شد. | ||
| + | |||
| + | سرانجام زمانى كه منصور به خلافت رسيد او را از مقربان خود گردانيد و او را به قبول دين اسلام واداشت. | ||
| + | |||
| + | فرزندان و نوادگان او در بغداد و اهواز در ترويج و تقويت مذهب شيعه تلاش فراوانى نموده و با نشر كتاب و مقالههاى گوناگون، اين مذهب را تبليغ نمودهاند. | ||
| + | |||
| + | ابوالحسن اهوازى | ||
| + | |||
| + | ابوالحسن اهوازى از علماى رياضى و نجوم است كه در نيمه دوم سده چهارم و احيانا در ربع اول سده پنجم هجرى مىزيسته است. | ||
| + | از آثار ابوالحسن اهوازى، شرح صدور المقالة العاشرة من كتاب اقليدس در هشت فصل است. نسخههايى از اين كتاب در استانبول، برلين، لندن و پاريس موجود است. بيرونى در كتاب تحقيق ماللهند وى را ستوده است. | ||
| + | |||
| + | على بن عباس مجوسى اهوازى | ||
| + | |||
| + | على بن عباس مجوسى اهوازى از استادان و پزشكان دانشگاه گندى شاپور و طبيب عضدالدوله ديلمى بوده است. | ||
| + | كتاب وى در علم طب موسوم به «الكامل الصناعة الطبية» در رديف دو كتاب بزرگ و مهم طب اسلامى (يعنى الجامع الحاصر لصناعة الطب يا الحاوى تأليف محمد بن زكرياى رازى و كتاب قانون ابو على سينا) قرار دارد و حتى از حيث نظم و ترتيب طبيعى و تحقيق بر كتاب زكرياى رازى برتر دانستهاند. | ||
| + | علامه محمد قزوينى در حواشى چهار مقاله نظامى عروضى وفات وى را به سال 368 ه .ق ذكر كرده است، ولى دكتر ذبيح الله صفا در «تاريخ ادبيات در ايران» مرگ وى را به سال 384 ه .ق دانسته است. | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
[[رده:دانشمندان حوزه و دانشگاه]] | [[رده:دانشمندان حوزه و دانشگاه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ فروردین ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۲۰
ناخدا بزرگ پور شهريار رامهرمزى
ناخدا بزرگ پور شهريار از دريانوردان و بازرگانانى است كه در نيمه اول قرن چهارم هجرى مىزيسته و كتابى به نام «عجائب الهند برّه و بحره و جزايره» از خود به يادگار نهاده است.
او در اين كتاب، حكايات و داستانهايى را كه خود از بازرگانان و دريانوردانى كه چندين قرن پيش بين سواحل شرقى آفريقا، ايران و هند تا جنوب چين و ژاپن در رفت و آمد بودهاند شنيده، گرد آورده است.
ادوارد براون در تاريخ ادبى ايران، عجائب الهند را از تجليات ادبى دوره خلافت المطيعللّه مىداند. از زندگى شخصى ناخدا شهريار، اطلاع بيشترى در دست نيست.
نوبخت زرتشتى
نوبخت، يا نيبخت، از ايرانيان زرتشتى مذهب، متعصب در دين و مليت خويش و معاصر منصور خليفه عباسى (136ـ158 ه .ق) بود.
نوبخت در اهواز با عمال خلفاى بنى اميه به مبارزه برخاست و سرانجام حاكم اهواز او را دستگير و زندانى كرد.
وى در زندان اهواز با منصور عباسى آشنا شد و به وى مژده داد كه به زودى خلافت به بنى عباس منتقل خواهد شد.
سرانجام زمانى كه منصور به خلافت رسيد او را از مقربان خود گردانيد و او را به قبول دين اسلام واداشت.
فرزندان و نوادگان او در بغداد و اهواز در ترويج و تقويت مذهب شيعه تلاش فراوانى نموده و با نشر كتاب و مقالههاى گوناگون، اين مذهب را تبليغ نمودهاند.
ابوالحسن اهوازى
ابوالحسن اهوازى از علماى رياضى و نجوم است كه در نيمه دوم سده چهارم و احيانا در ربع اول سده پنجم هجرى مىزيسته است. از آثار ابوالحسن اهوازى، شرح صدور المقالة العاشرة من كتاب اقليدس در هشت فصل است. نسخههايى از اين كتاب در استانبول، برلين، لندن و پاريس موجود است. بيرونى در كتاب تحقيق ماللهند وى را ستوده است.
على بن عباس مجوسى اهوازى
على بن عباس مجوسى اهوازى از استادان و پزشكان دانشگاه گندى شاپور و طبيب عضدالدوله ديلمى بوده است. كتاب وى در علم طب موسوم به «الكامل الصناعة الطبية» در رديف دو كتاب بزرگ و مهم طب اسلامى (يعنى الجامع الحاصر لصناعة الطب يا الحاوى تأليف محمد بن زكرياى رازى و كتاب قانون ابو على سينا) قرار دارد و حتى از حيث نظم و ترتيب طبيعى و تحقيق بر كتاب زكرياى رازى برتر دانستهاند. علامه محمد قزوينى در حواشى چهار مقاله نظامى عروضى وفات وى را به سال 368 ه .ق ذكر كرده است، ولى دكتر ذبيح الله صفا در «تاريخ ادبيات در ايران» مرگ وى را به سال 384 ه .ق دانسته است.
