دامپروری و دامداری در استان آذربایجان غربی
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
مدیر سیستم (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[رده:دامپروری و دامداری]] | [[رده:دامپروری و دامداری]] | ||
| + | وجود سلسله جبال زاگرس در غرب آذربايجان غربى و رطوبت درياچه اروميه كه در شرق آن واقع شده است، وضع طبيعى خاصى را از جهت رويش گياهان در اين منطقه به وجود آورده است. از اين رو مىتوان گفت كه آذربايجان غربى از غنىترين مناطق ايران از لحاظ مراتع طبيعى مىباشد و در نتيجه مستعد براى پرورش دام است. | ||
| + | |||
| + | دامپرورى در آذربايجان غربى بر خلاف آذربايجان شرقى جز در چند مورد با روش ييلاق و قشلاق صورت نمىگيرد. دامداران در بهار و تابستان در حين چراندن دامهاى خود، در مراتع مبادرت به دروى علوفه و ذخيره آن در روى بامهاى منازل، براى زمستان احشام مىكنند. به همين جهت در هنگام بروز سرما و باريدن برف زياد، دامداران اين استان متحمل خسارات زيادى نمىشوند. نگاهدارى گوسفند و بز بيشتر در ارتفاعات انجام مىگيرد و هر چه به سمت شرق يعنى درياچه اروميه نزديكتر شويم از تعداد اين حيوانات كم شده و بر تعداد گاو و گاو ميش افزوده مىگردد. | ||
| + | |||
| + | الاغ، قاطر و اسب نيز جهت سوارى و حمل و نقل در نواحى كوهستانى نگاهدارى مىشود. شتر نيز اغلب در جلگهها ديده مىشود. | ||
| + | |||
| + | بر اساس آمار سال 1377، اين استان داراى 940/458/4 رأس گوسفند و بره، 000/608 رأس بز و بزغاله، 000/833/5 رأس گاو و گوساله و 360/132 رأس گاو ميش و بچه گاو ميش بوده است. | ||
| + | |||
| + | همچنين پرورش طيور اهلى از قبيل مرغ خانگى، غاز، اردك و بوقلمون در اين استان هميشه معمول بوده و كشاورزان در خانههاى خود اقدام به پرورش طيور مىكنند. | ||
| + | |||
| + | پرورش طيور در شهرستانهاى اروميه، مهاباد، خوى و سلماس به شيوه نسبتا علمى مىباشد اما در ديگر مناطق به همان شيوه قديمى و بدون توجه به فن مرغدارى انجام مىگيرد. | ||
| + | |||
| + | پرورش بوقلمون نيز توسط كشاورزان معمول است. در بعضى از شهرستانهاى استان مانند اشنويه و نقده مردم به پرورش اين حيوان علاقه زيادى دارند. در اطراف شهرستان مياندوآب پرورش غاز و اردك بيشتر از نقاط ديگر معمول است. | ||
| + | |||
| + | در سال 1377 تعداد 305/208 قطعه اردك و غاز و بوقلمون در سطح استان وجود داشته است. | ||
| + | |||
| + | در سال 1377 در اين استان 19 مؤسسه پرورش دهنده مرغ مادر با ظرفيت 750/543 قطعه، مرغ تخمگذار با 51 سالن و ظرفيت 007/151/1 قطعه و 466 مؤسسه پرورش دهنده مرغ گوشتى با ظرفيت 300/176/7 قطعه وجود داشته است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اسفند ۱۳۹۰، ساعت ۱۷:۲۴
وجود سلسله جبال زاگرس در غرب آذربايجان غربى و رطوبت درياچه اروميه كه در شرق آن واقع شده است، وضع طبيعى خاصى را از جهت رويش گياهان در اين منطقه به وجود آورده است. از اين رو مىتوان گفت كه آذربايجان غربى از غنىترين مناطق ايران از لحاظ مراتع طبيعى مىباشد و در نتيجه مستعد براى پرورش دام است.
دامپرورى در آذربايجان غربى بر خلاف آذربايجان شرقى جز در چند مورد با روش ييلاق و قشلاق صورت نمىگيرد. دامداران در بهار و تابستان در حين چراندن دامهاى خود، در مراتع مبادرت به دروى علوفه و ذخيره آن در روى بامهاى منازل، براى زمستان احشام مىكنند. به همين جهت در هنگام بروز سرما و باريدن برف زياد، دامداران اين استان متحمل خسارات زيادى نمىشوند. نگاهدارى گوسفند و بز بيشتر در ارتفاعات انجام مىگيرد و هر چه به سمت شرق يعنى درياچه اروميه نزديكتر شويم از تعداد اين حيوانات كم شده و بر تعداد گاو و گاو ميش افزوده مىگردد.
الاغ، قاطر و اسب نيز جهت سوارى و حمل و نقل در نواحى كوهستانى نگاهدارى مىشود. شتر نيز اغلب در جلگهها ديده مىشود.
بر اساس آمار سال 1377، اين استان داراى 940/458/4 رأس گوسفند و بره، 000/608 رأس بز و بزغاله، 000/833/5 رأس گاو و گوساله و 360/132 رأس گاو ميش و بچه گاو ميش بوده است.
همچنين پرورش طيور اهلى از قبيل مرغ خانگى، غاز، اردك و بوقلمون در اين استان هميشه معمول بوده و كشاورزان در خانههاى خود اقدام به پرورش طيور مىكنند.
پرورش طيور در شهرستانهاى اروميه، مهاباد، خوى و سلماس به شيوه نسبتا علمى مىباشد اما در ديگر مناطق به همان شيوه قديمى و بدون توجه به فن مرغدارى انجام مىگيرد.
پرورش بوقلمون نيز توسط كشاورزان معمول است. در بعضى از شهرستانهاى استان مانند اشنويه و نقده مردم به پرورش اين حيوان علاقه زيادى دارند. در اطراف شهرستان مياندوآب پرورش غاز و اردك بيشتر از نقاط ديگر معمول است.
در سال 1377 تعداد 305/208 قطعه اردك و غاز و بوقلمون در سطح استان وجود داشته است.
در سال 1377 در اين استان 19 مؤسسه پرورش دهنده مرغ مادر با ظرفيت 750/543 قطعه، مرغ تخمگذار با 51 سالن و ظرفيت 007/151/1 قطعه و 466 مؤسسه پرورش دهنده مرغ گوشتى با ظرفيت 300/176/7 قطعه وجود داشته است.
