صنایع ماشینی در استان کرمانشاه
از ویکی اطلس فرهنگی ایران
مدیر سیستم (بحث | مشارکتها) |
|||
| (یک ویرایش میانی توسط یک کاربر نشان داده نشده‌است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[رده:صنایع ماشینی]] | [[رده:صنایع ماشینی]] | ||
| + | ب) صنايع سبك | ||
| + | |||
| + | استان كرمانشاه به لحاظ موقعيت خاص مرزى و همچنين برخوردارى از امكانات و زير ساختهاى صنعتى مانند پالايشگاه و فرودگاه و همچنين موقعيت ارتباطى جادهاى از ديرباز زمينه لازم را براى صنعتى شدن داشته است. به طورى كه تعداد زيادى از كارخانجات كنونى مانند قند بيستون، قند اسلام آباد، شير پاستوريزه، پشمبافى كشمير، شركت زمزم، كابل باختر، سيمان غرب، آرد سلامت و نساجى غرب. | ||
| + | |||
| + | در سالهاى گذشته به ويژه طى سالهاى 1340 تا 1350 احداث و راهاندازى گرديدهاند. | ||
| + | |||
| + | در سال 1376، 368 واحد صنعتى داراى پروانه بهرهبردارى در استان كرمانشاه وجود داشته است كه اين واحدها زمينه اشتغال بيش از 11 هزار نفر را فراهم نموده است. | ||
| + | |||
| + | جدول (1ـ2) وضعيت واحدهاى داراى پروانه بهرهبردارى به تفكيك گروه صنعت | ||
| + | رديفصنايعتعداددرصداشتغال (نفر) | ||
| + | |||
| + | 1صنايع غذايى و دارويى8355/222282 | ||
| + | 2صنايع نساجى و چرم2043/52394 | ||
| + | 3صنايع سلولزى286/7572 | ||
| + | 4صنايع شيميايى5622/15977 | ||
| + | 5صنايع كانى غير فلزى848/222871 | ||
| + | 6صنايع فلزى80221454 | ||
| + | 7صنايع برق و الكترونيك174/4685 | ||
| + | |||
| + | مأخذ: اداره كل صنايع استان كرمانشاه. | ||
| + | |||
| + | از نظر تعداد به ترتيب صنايع كانى غير فلزى با 8/22 درصد، صنايع غذايى و دارويى با 55/22 درصد و صنايع فلزى با 22 درصد بيشترين تعداد واحدهاى صنعتى را به خود اختصاص دادهاند. | ||
| + | |||
| + | از نظر تعداد بيش از 69 درصد واحدها در شهرستان كرمانشاه، 2/9 درصد در هرسين، 9/4 درصد در اسلام آباد غرب، 6/4 درصد در صحنه، 7/2 درصد در سرپل ذهاب، 6/2 درصد در كنگاور، 4/2 درصد در سنقر، 2 درصد در جوانرود، 3/1 درصد در قصر شيرين، 6/0 درصد در گيلانغرب و 3/0 درصد در پاوه قرار داشتهاند. | ||
| + | |||
| + | ج) صنايع سنگين | ||
| + | |||
| + | تا سال 1360 صنايع سنگين استان كرمانشاه عمدتا شامل چند واحد تراشكارى و تعميراتى، ميل لنگ تراشى، كارگاه ريختهگرى سنتى و چند واحد تعاونى نوپا بودند. | ||
| + | |||
| + | در جريان جنگ تحميلى عراق عليه ايران نيز به علت بمبارانهاى مكرر، صنعت استان غيرفعال بود. | ||
| + | |||
| + | بعد از جنگ تحميلى با برنامهريزيهاى به عمل آمده ضمن احياء و گسترش صنايع، نسبت به ارائه موافقت اصولى چندين واحد صنعتى اقدام و زمينه اشتغال در اين منطقه محروم فراهم آمد. | ||
| + | |||
| + | تا اواخر سال 1370 مجموع واحدهاى تحت پوشش اداره كل صنايع سنگين 132 واحد بوده است كه در شهر صنعتى كرمانشاه، مجتمع صنعتى دولتآباد، بازار شهرستانى و تعدادى به صورت انفرادى در نقاط مختلف كرمانشاه به شرح زير پراكنده شدهاند: گروه ماشين سازى و ساخت تجهيزات 44 واحد، گروه ريختهگرى، آهنگرى و نورد 23 واحد، گروه خودرو و قواى محركه 5 واحد، گروه تراشكارى خدماتى و ميللنگ تراشى 60 واحد | ||
| + | |||
| + | د) صنعت نفت | ||
| + | |||
| + | ناحيه نفتخيز نفت شهر و نفتخانه در سال 1306 شمسى كشف شد. اين ناحيه نفتخيز در جنوب غربى دامنه جبال زاگرس واقع گرديده است. تاريخچه بهرهبردارى از اين ناحيه به دو دوره تقسيم مىشود: | ||
| + | |||
| + | يكى قبل از ملى شدن صنعت نفت كه استخراج آن به صورت امانى توسط شركت سابق نفت انگليس و ايران صورت مىگرفت و ديگرى بعد از ملى شدن صنعت نفت است كه از آن پس عمليات اين منطقه به عهده شركت ملى نفت ايران قرار گرفت. | ||
| + | |||
| + | پالايشگاه: | ||
| + | |||
| + | پالايشگاه كرمانشاه به ظرفيت هجده هزار بشكه در روز در سال 1314 ساخته شد و هدف آن تهيه نفت مورد نياز داخل كشور بود. نفت خام اين پالايشگاه از ميدان بزرگ نفت خيز غرب كشور بدست مىآيد. | ||
| + | |||
| + | بر اساس آمارنامه سال 1376، نفت خام دريافتى اين پالايشگاه 3545 مترمكعب و نفت تصفيه شده 3484 مترمكعب در روز مىباشد. همچنين تعداد كاركنان اين پالايشگاه 586 نفر شامل 453 كارمند و 133 كارگر بوده است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اسفند ۱۳۹۰، ساعت ۱۹:۰۶
ب) صنايع سبك
استان كرمانشاه به لحاظ موقعيت خاص مرزى و همچنين برخوردارى از امكانات و زير ساختهاى صنعتى مانند پالايشگاه و فرودگاه و همچنين موقعيت ارتباطى جادهاى از ديرباز زمينه لازم را براى صنعتى شدن داشته است. به طورى كه تعداد زيادى از كارخانجات كنونى مانند قند بيستون، قند اسلام آباد، شير پاستوريزه، پشمبافى كشمير، شركت زمزم، كابل باختر، سيمان غرب، آرد سلامت و نساجى غرب.
در سالهاى گذشته به ويژه طى سالهاى 1340 تا 1350 احداث و راهاندازى گرديدهاند.
در سال 1376، 368 واحد صنعتى داراى پروانه بهرهبردارى در استان كرمانشاه وجود داشته است كه اين واحدها زمينه اشتغال بيش از 11 هزار نفر را فراهم نموده است.
جدول (1ـ2) وضعيت واحدهاى داراى پروانه بهرهبردارى به تفكيك گروه صنعت رديفصنايعتعداددرصداشتغال (نفر)
1صنايع غذايى و دارويى8355/222282 2صنايع نساجى و چرم2043/52394 3صنايع سلولزى286/7572 4صنايع شيميايى5622/15977 5صنايع كانى غير فلزى848/222871 6صنايع فلزى80221454 7صنايع برق و الكترونيك174/4685
مأخذ: اداره كل صنايع استان كرمانشاه.
از نظر تعداد به ترتيب صنايع كانى غير فلزى با 8/22 درصد، صنايع غذايى و دارويى با 55/22 درصد و صنايع فلزى با 22 درصد بيشترين تعداد واحدهاى صنعتى را به خود اختصاص دادهاند.
از نظر تعداد بيش از 69 درصد واحدها در شهرستان كرمانشاه، 2/9 درصد در هرسين، 9/4 درصد در اسلام آباد غرب، 6/4 درصد در صحنه، 7/2 درصد در سرپل ذهاب، 6/2 درصد در كنگاور، 4/2 درصد در سنقر، 2 درصد در جوانرود، 3/1 درصد در قصر شيرين، 6/0 درصد در گيلانغرب و 3/0 درصد در پاوه قرار داشتهاند.
ج) صنايع سنگين
تا سال 1360 صنايع سنگين استان كرمانشاه عمدتا شامل چند واحد تراشكارى و تعميراتى، ميل لنگ تراشى، كارگاه ريختهگرى سنتى و چند واحد تعاونى نوپا بودند.
در جريان جنگ تحميلى عراق عليه ايران نيز به علت بمبارانهاى مكرر، صنعت استان غيرفعال بود.
بعد از جنگ تحميلى با برنامهريزيهاى به عمل آمده ضمن احياء و گسترش صنايع، نسبت به ارائه موافقت اصولى چندين واحد صنعتى اقدام و زمينه اشتغال در اين منطقه محروم فراهم آمد.
تا اواخر سال 1370 مجموع واحدهاى تحت پوشش اداره كل صنايع سنگين 132 واحد بوده است كه در شهر صنعتى كرمانشاه، مجتمع صنعتى دولتآباد، بازار شهرستانى و تعدادى به صورت انفرادى در نقاط مختلف كرمانشاه به شرح زير پراكنده شدهاند: گروه ماشين سازى و ساخت تجهيزات 44 واحد، گروه ريختهگرى، آهنگرى و نورد 23 واحد، گروه خودرو و قواى محركه 5 واحد، گروه تراشكارى خدماتى و ميللنگ تراشى 60 واحد
د) صنعت نفت
ناحيه نفتخيز نفت شهر و نفتخانه در سال 1306 شمسى كشف شد. اين ناحيه نفتخيز در جنوب غربى دامنه جبال زاگرس واقع گرديده است. تاريخچه بهرهبردارى از اين ناحيه به دو دوره تقسيم مىشود:
يكى قبل از ملى شدن صنعت نفت كه استخراج آن به صورت امانى توسط شركت سابق نفت انگليس و ايران صورت مىگرفت و ديگرى بعد از ملى شدن صنعت نفت است كه از آن پس عمليات اين منطقه به عهده شركت ملى نفت ايران قرار گرفت.
پالايشگاه:
پالايشگاه كرمانشاه به ظرفيت هجده هزار بشكه در روز در سال 1314 ساخته شد و هدف آن تهيه نفت مورد نياز داخل كشور بود. نفت خام اين پالايشگاه از ميدان بزرگ نفت خيز غرب كشور بدست مىآيد.
بر اساس آمارنامه سال 1376، نفت خام دريافتى اين پالايشگاه 3545 مترمكعب و نفت تصفيه شده 3484 مترمكعب در روز مىباشد. همچنين تعداد كاركنان اين پالايشگاه 586 نفر شامل 453 كارمند و 133 كارگر بوده است.
