ÌÓÊÌæ ÇÑÊÈÇØ ÈÇ ãÇ ÎÇäå  

اقلیت‌های دینی استان کرمان

از ویکی اطلس فرهنگی ایران

(تفاوت بین نسخه‌ها)
پرش به: ناوبری, جستجو
جز (۱ نسخه)
جز (۱ نسخه)
 
(۲ ویرایش میانی توسط ۲ کاربر نشان داده نشده‌است)
سطر ۱: سطر ۱:
 +
زرتشتيان
 +
 +
كرمان و يزد تنها استان‏هايى هستند كه تاريخشان با تاريخ جامعه زرتشتيان همراه است. مردم كرمان قبل از اسلام، زرتشتى بوده‏اند. بعد از اسلام زرتشتيان بسيارى از شهرهاى ديگر كشور مانند تيسفون، اصطخر، رى، نيشابور مجبور به مهاجرت شدند و بسيارى نيز دين اسلام را پذيرفتند. اما در كرمان جامعه زرتشتى تركيب خود را حفظ كرد. در زمان طاهريان گفتگو از جامعه زرتشتى در كرمان است، همچنين در عصر سلجوقيان، محله زرتشتى‏ها از محلات معروف و پرجمعيت كرمان به شمار رفته و جامعه زرتشتى يك بار موفقيت يافته كه يك شاهزاده سلجوقى را به تخت بنشاند. اما بارها نيز در طول تاريخ مورد حمله واقع شده است. يك بار افاغنه در پايان كار صفويه به آنجا حمله‏ور شدند. در عصر نادرى، سپاهيان نادر به آنجا حمله نمودند.
 +
 +
در دوره صفويه زرتشتيان كرمان به دو گروه كرمانى و اصفهانى تقسيم مى‏شوند. (زرتشتيان اصفهانى يك طايفه‏اى هستند كه در زمان (شاهان صفوى) خصوصا شاه سليمان به كرمان آمده‏اند).
 +
 +
جمعيت زرتشتيان استان در دوره‏هاى مختلف متغير بوده است تا آنجا كه در سال 1268 يزدگرى تعداد زرتشتيان كرمان 2081 نفر و  در سال 1375 ه .ق تعداد زرتشتيان كرمان 1402 نفر بوده است.
 +
 +
زرتشتيان كرمان در محله زرسيف و نواحى شمال شرقى شهر كرمان زندگى مى‏كنند.
 +
 +
جشن سده زرتشتيان هر ساله در كرمان برگزار مى‏شود و عده زيادى از مردم در اين جشن شركت مى‏نمايند.
 +
 +
2ـ مسيحيان و يهوديان
 +
 +
جمعيت كوچكى از مسيحيان و يهوديان در استان كرمان زندگى مى‏كنند. طايفه يهوديان كرمان، جزء يهوديانى بودند كه ابتدا از بغداد به يزد و سپس به كرمان مهاجرت نمودند و در اواخر حكومت قاجاريه در شمال محله دولتخانه و غرب محلات «ته باغ للّه»
 +
و «خواجه خضر» ساكن شدند. دومين دوره مهاجرت يهوديان به كرمان در طول قرن حاضر به علت توسعه سريع صنعت بافندگى بوده است.
 +
 +
اين گروه به سرعت به فروشندگان خرده پا و بازرگانان عمده بزازى و پارچه فروشى مبدل شدند و در بازار كرمان داراى اعتبار زيادى گرديدند. محله فعلى يهوديان «دولتخانه» است كه بين خيابان شريعتى و ابن سينا قرار دارد.
 +
 +
در حال حاضر تعداد 104 نفر يهودى، 101 نفر مسيحى در استان كرمان زندگى مى‏كنند.
  
  
 
{{منابع}}
 
{{منابع}}
 
[[رده:اقلیت‌های دینی]]
 
[[رده:اقلیت‌های دینی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۱، ساعت ۰۰:۴۰

زرتشتيان

كرمان و يزد تنها استان‏هايى هستند كه تاريخشان با تاريخ جامعه زرتشتيان همراه است. مردم كرمان قبل از اسلام، زرتشتى بوده‏اند. بعد از اسلام زرتشتيان بسيارى از شهرهاى ديگر كشور مانند تيسفون، اصطخر، رى، نيشابور مجبور به مهاجرت شدند و بسيارى نيز دين اسلام را پذيرفتند. اما در كرمان جامعه زرتشتى تركيب خود را حفظ كرد. در زمان طاهريان گفتگو از جامعه زرتشتى در كرمان است، همچنين در عصر سلجوقيان، محله زرتشتى‏ها از محلات معروف و پرجمعيت كرمان به شمار رفته و جامعه زرتشتى يك بار موفقيت يافته كه يك شاهزاده سلجوقى را به تخت بنشاند. اما بارها نيز در طول تاريخ مورد حمله واقع شده است. يك بار افاغنه در پايان كار صفويه به آنجا حمله‏ور شدند. در عصر نادرى، سپاهيان نادر به آنجا حمله نمودند.

در دوره صفويه زرتشتيان كرمان به دو گروه كرمانى و اصفهانى تقسيم مى‏شوند. (زرتشتيان اصفهانى يك طايفه‏اى هستند كه در زمان (شاهان صفوى) خصوصا شاه سليمان به كرمان آمده‏اند).

جمعيت زرتشتيان استان در دوره‏هاى مختلف متغير بوده است تا آنجا كه در سال 1268 يزدگرى تعداد زرتشتيان كرمان 2081 نفر و در سال 1375 ه .ق تعداد زرتشتيان كرمان 1402 نفر بوده است.

زرتشتيان كرمان در محله زرسيف و نواحى شمال شرقى شهر كرمان زندگى مى‏كنند.

جشن سده زرتشتيان هر ساله در كرمان برگزار مى‏شود و عده زيادى از مردم در اين جشن شركت مى‏نمايند.

2ـ مسيحيان و يهوديان

جمعيت كوچكى از مسيحيان و يهوديان در استان كرمان زندگى مى‏كنند. طايفه يهوديان كرمان، جزء يهوديانى بودند كه ابتدا از بغداد به يزد و سپس به كرمان مهاجرت نمودند و در اواخر حكومت قاجاريه در شمال محله دولتخانه و غرب محلات «ته باغ للّه» و «خواجه خضر» ساكن شدند. دومين دوره مهاجرت يهوديان به كرمان در طول قرن حاضر به علت توسعه سريع صنعت بافندگى بوده است.

اين گروه به سرعت به فروشندگان خرده پا و بازرگانان عمده بزازى و پارچه فروشى مبدل شدند و در بازار كرمان داراى اعتبار زيادى گرديدند. محله فعلى يهوديان «دولتخانه» است كه بين خيابان شريعتى و ابن سينا قرار دارد.

در حال حاضر تعداد 104 نفر يهودى، 101 نفر مسيحى در استان كرمان زندگى مى‏كنند.



منابع